«El arte de rechazar una novela»

/en , , /por

Na visita a Salamanca pasei, inevitablemente, pola completísima sección de Humanidades da Librería Cervantes, onde atopei algunhas cousas que nunca vira nas miñas librarías viguesas. Chamou a miña atención unha novidade de fin de ano da renovada editorial Bruguera, El arte de rechazar una novela, libro do canadiano Camilien Roy que recolle noventa e nove cartas de devolución enviadas por outros tantos editores. Unha proposta narrativa que emula formalmente (a verdade con fortuna moi desigual) aqueles Exercicios de estilo de Raymond Queneau (traducidos formidablemente para o galego por Enrique Harguindey e Xosé Manuel Pazos). Non podo negar que neste caso o título do libro constituíu un bo gancho para min, afeito como estou a devolver case todas as semanas orixinais acompañados dunha tarxeta na que sempre escribo a man un texto de devolución moi breve. Tras unha lectura voraz do libro comprendín que son un editor sincero e emocionalmente bastante equilibrado, aínda que moi torpe e escasamente elegante cos autores inéditos xa que descoñezo as técnicas do cinismo axeitadas para dicirlles que non, pois diso trata esta parodia moi áceda, á que non lle sobran doses de ironía. Xa coñeciamos que para redactar unha carta para rexeitar unha novela existen fórmulas clásicas, como esta:

Recibimos o seu manuscrito e o noso comité de lectura valorouno con moito interese. Sentimos moito ter que anunciarlle que non foi seleccionado para a súa publicación. A obra que vostede nos propón non está exenta de calidade nin de interese, mais non corresponde ao que procuramos no marco da nosa política editorial. Desexámoslle éxito con outro editor máis apto para garantir ao seu traballo unha carreira digna das súas expectativas. Agradecémoslles a confianza que depositou na nosa editorial. Sen outro particular, saudámolo moi atentamente.

Mais existen outros modelos de cartas de devolución dos editores agresivas, concisas, directas, silenciosas, demoledoras, optimistas,modestas, pesimistas, sarcásticas… (ata 99, nunha reiteración que aburre mediado o libro). En fin, un libriño que pode facerlle graza a editores, autores e lectores aos que lles sobre tempo para dedicarse a «lecturas de pretempada» ou de baixa intensidade narrativa. Agardaba algo máis interesante tras un título con moito engado e unhas valoracións tan entusiastas.

Que é un «scout» editorial?

/en , /por
Na estratexia da proxección internacional da literatura galega, ademais desa Oficina do Libro Galego no exterior (indispensable, mentres non funcione o Instituto Rosalía de Castro, previsto na aprobada Lei do Libro e a lectura), sería magnífico contar coa figura dos «scouts» editoriais especializados na literatura galega. Na edición internacional, sobre todo a da tradición anglosaxona, os «scouts» funcionan como conselleiros permanentes dos editores os que van informando sobre as novidades e tendencias de cada un dos sistemas literarios nos que están especializados. Así os «scouts» da literatura galega (xa hai algúns que funcionan como tales, aínda que sexa informalmente) aconsellarían aos editores internacionais que textos nosos poderían ser traducidos e que autores e autoras poden emerxer con proxección. En definitiva, abrirían vieiros para desvelar a nosa literatura e os nosos autores e autoras a editores,e axentes internacionais. Así funciona o mercado literario no mundo.
O noso amigo o editor venezolano Leroy Gutiérrez, responsable do blog «Sobre Edición» (aconsello seguilo puntualmente), publica unha longa entrevista con Aurelio Major, un coñecido scout canadiano. Esta é unha boa oportunidade para coñecer de primeira man o papel que desempeñan estes mediadores.

Santillana

/en , /por

Quen pode estar interesado na compra do Grupo Santillana? Moi interesante a resposta que proporciona Paradigma del libro.

Os editores aprendemos de Internet

/en , , /por

Esta anotación de ediciona sobre as cinco cousas que os editores deberiamos aprender do actual modelo de negocio de internet parécenme moi interesantes:

1. Convertir la lectura en un acto social: aprovechar las herramientas que ofrece la Web 2.0 para conectar a las personas a través de lo que leen, haciendo que la lectura deje de ser un acto individual que nos aísla a los unos de los otros.

2. Sacar las giras promocionales de las librerías: utilizar los “social media” como canal para promocionar los libros y aprovechar su capacidad tanto de trascender las barreras geográficas como de establecer un contacto con los lectores en lugar de limitarse sólo a hacer giras y firmas de libros en librerías.

3. Crear estrellas en lugar de limitarse a explotar las que ya existen: el hecho de que un autor alcance un alto nivel de notoriedad contribuye a que sus libros se vendan más, por lo cual hay que pedirles a los autores que tengan un blog, que asistan a eventos y que participen en mesas de discusión.

4. Digitalizar todo el trabajo: el proceso de producción editorial es más ágil si todas sus fases se ponen en marcha echando mano de herramientas digitales.

5. Facilitar el comercio electrónico: permitirle al visitante de su página Web comprar los libros con un solo clic mediante aplicaciones que faciliten la transacción.

Comparto as cinco estratexias (quizais habería que matizar a redacción dalgunha delas, sobre todo a terceira), especialmente as dúas primeiras, referidas á importancia de transformar a lectura nun acto social (unha das teimas nas que vimos insistindo no blog) e a de utilizar as redes sociais dixitais para dar a coñecer as nosas novidades e o noso traballo. Con toda a humildade, engadiría unha sexta:

6. Incrementar a información editorial dixital: hai experiencias abondas que amosan a eficacia da textualidade electrónica (textos, vídeos, etc.) como soporte da nosa información editorial.

"Canto máis crise hai, máis libros se venden"

/en /por

Francisco Rodríguez Iglesias, un dos editores máis veteranos e importantes do país,afírmao de xeito contundente: “Canto máis crise hai, máis libros se venden“. Confiemos no prognóstico de tan experimentado editor.

A AGE consolídase

/en /por

A continuidade do equipo directivo da Asociación Galega de Editores é a mellor proba do grande traballo que vén desenvolvendo a directiva presidida por Alfonso García Sanmartín e da consolidación do sector editorial en Galicia. Só nos últimos dous anos, a AGE aumentou notablemente o seu número de asociados (ata superar os corenta), representando así á totalidade do sector editorial en Galicia; intensificou a presenza dos editores galegos noso foros internacionais (feiras e misións comerciais); creou Culturgal (a primeira feira do libro e das industrias culturais en Galicia); normalizou as relacións cos sectores profesionais do sector do libro (tanto na Federación de Gremios de Editores de España como en ANELE); batallou na defensa dun modelo sostible de gratuidade para o libro escolar; apostou pola formación e profesionalización dos membros do sector (consolidando a celebración do Simposio anual do libro e da lectura e a información profesional aos seus asociados); colaborou con outras entidades profesionais, culturais e cívicas na defensa da lingua e cultura galegas; consolidou a celebración da Noite da edición, dos Premios anuais dos editores e da edición dun boletín de novidades editoriais… Un traballo intenso e rigoroso que amosa as posibilidades dun sector empresarial clave no desenvolvemento das industrias culturais en Galicia. Con todo, queda moita agra por labrar, especialmente no terreo do fomento da lectura (unha asignatura pendente en Galicia como cuestión estratéxica para o conxunto da sociedade), da visibilidade do libro galego (onde estamos perdendo espazos, tanto comerciais como nos medios de comunicación impresos) e do salto (imprescindible) que o conxunto do sector ten que dar para incorporarse á edición electrónica e para facer fronte aos retos da literacidade electrónica. Beizóns, compañeiros!

Editar é intervir no presente

/en , /por
“Editar es una forma de intervenir en el presente. El catálogo de una editorial (además de ser su principal activo, dato que cada vez más parece olvidarse en busca de la ganancia a corto plazo) es ante todo una opinión. Editar un libro, insertarlo en un catálogo, implica formular una opinión sobre el estado de la literatura contemporánea, del ensayo de ideas, de la reflexión actual.” Damián Tabarovsky, Director Editorial de Interzona

Tirado de Leroy Guitérrez.

Editorial Cíes e Marcial Lafuente Estefanía

/en , /por


No suplemento “Estela” (do dominical de Faro de Vigo), J. A. Otero Ricart publica unha interesantísima reportaxe sobre a Editorial Cíes, fundada en Vigo en 1941 por Eugenio Barrientos, o daquela propietario da libraría Tetilla, e destinada a edición de publicacións populares. Barrientos comezou publicando novelas policiais, mais consolidou a súa actividade (durante máis dunha década) coas novelas de vaqueiros de Marcial L. Estefanía, un escritor republicano que se asentou daquela nas Travesas (do que actualmente se prepara un documental). Na reportaxe, da man de Federico, o fillo de Estefanía (actual propietario de Cíes), relátase aquela interesante peripecia editorial da que tiñamos noticia polos traballos de Francisco Fernández del Riego. Para a recuperación da memoria da edición en Galicia, conviría seguir afondando no traballo desenvolvido por Barrientos que, ademais, das populares novelas de vaqueiros publicaba textos de literatura xuvenil de rancio sabor franquista (dos que temos só noticias dalgún título da súa colección “Amenus”). Seguiremos procurando noticias de Cíes.

Clicando sobre as imaxes pode lerse a reportaxe.