Listado de la etiqueta: Guaita

Escasas mudanzas

/en , , , , , , /por

Despois de tres inapelables derrotas pola mínima na mesma semana en Balaídos, o Celta é un equipo desfeito e cun futuro cada vez máis incerto na primeira categoría. Tres derrotas, sobre todo a do partido de Copa, que doeron ao celtismo e abriron unha fenda de desconfianza entre unha parte significativa da afección e un adestrador que se sabe blindado por un contrato de tres anos de duración. Unha ferida que, tras a finalización do partido de onte co Girona, se fixo aínda máis explícita cando o mister correu a gardarse no túnel de vestiarios, mentres a bancada xa moi fartiña de padeceres berraba a cantilena de «Benítez vaite xa, Benítez vaite xa…». Minutos de protesta cos xogadores celestes desorientados en medio do terreo de xogo (en pésimo estado), sen saber moi ben que se espera deles nese momento tan delicado e confuso para o equipo, unha algarada coa que unha afección tan paciente, prudente e xenerosa como é a celtista expresaba o seu malestar, a súa lexítima preocupación sobre cal vai ser o futuro do Celta na tempada do seu centenario.

Unha queixa tamén sobre o aburrido estilo de xogo que dende hai seis meses impuxo Benítez, rachando cunha tradición celeste de fútbol máis combinado de varias décadas; un proxecto que dende os primeiros partidos desta pretempada nunca acadou os rendementos agardados nin en goles nin en vitorias. Un balance moi pobre do veterano adestrador madrileño, que non soubo entender nin o peso da canteira e dos seus filiais no club nin tampouco o papel de corazón e emblema do capitán Iago Aspas. No entanto, sería inxusto atribuír ao adestrador actual a responsabilidade única de todas as feblezas do Celta agora tan desfeito, froito tamén da errática política de fichaxes de Luis Campos e das fobias de Carlos Mouriño, que só nas dúas derradeiras ligas devaluaron a calidade do cadro de xogadores e xa tiveron ao equipo ao borde do precipicio do descenso.

E como sucedera o martes de copa, diante do Girona, equipo coa sorte de cara, onte Benítez fixo novas probas no seu debuxo, que non no seu estilo de agardar e correr, dispoñendo dunha liña defensiva de cinco e outra atacante de tres, mantendo a Tapia e Luca no medio, coa intención de gañar as dúas áreas. E como sucedera o domingo pasado coa Real, abondaron vinte minutos para que o excelente (e decisivo) gol de Portu lle desfixera a Benítez a súa pizarra e obrigase ao Celta a xogar dende entón a contra. Un gol que chegou despois de que os de Michel sobaran a pelota dunha banda a outra, até que nunha desas voltas abriu un corredor que aproveitou o murciano para bater a Guaita no pao curto. Tanto que obrigou aos celestes a abandonar a estratexia da espera e dirixidos dende a banda dereita por Mingueza, outra vez o mellor dos nosos, a intentar un perigoso ir e vir entre as áreas, no que Tsygankov puido marcar o segundo nun golpe franco e Douvikas e Larsen contar con sendas oportunidades para empatar. Actitude que os celestes mantiveron no inicio da segunda parte, no que a pesar do xogo ás topadas semellaba moi factible conseguir a igualada. Mágoa nosa que Michel intuíse que a mobilidade de Aspas podía abrirlle un furado e xuntou máis as súas liñas. Mágoa tamén que nese momento decisivo, os trocos de Benítez apostasen pola torpeza defensiva de Jaylson e non pola fluidez que podería imprimir Hugo Sotelo, que quedou outra vez no banco. Oportunidade desaproveitada por Benítez, que faltando un cuarto de hora quitou a Starfelt, modificando o seu debuxo a unha defensa de catro. Xa era tarde, e os de Michel foron durmindo o partido, até que Ristic, recén incorporado, xutou con moito veleno sobre Gazzaniga, o segurísimo porteiro visitante.

Tras unha nova derrota, con dúas saídas consecutivas ás portas (Osasuna e Xetafe), o futuro do Celta para defender a categoría pasa por enganchar canto antes un par de vitorias e continuar así na pelexa cos catro equipos andaluces, que arrastran puntuacións tamén moi baixas. A posibilidade de fichaxes decisivas é hoxe unha quimera e a continuidade no banco de Benítez inevitable, xa que está avalada pola actual presidenta, razóns polas que é difícil aventurar que se poidan producir mudanzas profundas tanto na orientación do xogo como na posición clasificatoria. Por optimistas que pretendamos ser (hai canto menos catro equipos peores co noso), quedan meses de padeceres por diante, un obrigado exercicio de puro celtismo.

Publicado en Faro de Vigo: 29/01/2024

Puro fútbol

/en , , , , , , , /por

Comeza o Celta 2024 cunha merecida vitoria diante do Betis, a segunda consecutiva en Balaídos, que lle permite rematar a primeira volta fóra das posicións de descenso, o que supón un alivio considerable tanto para o equipo como para o celtismo despois de padecer moitos desgustos e algunhas desgrazas do VAR dende o mesmo día da celebración do centenario. Un serán de puro fútbol con tintas memorables na catedral do Fragoso, con máis de vinte e un mil seareiros na bancada, con moita emoción, goles e xogadas excelentes e polémicas na lameira, no que despois de case tres anos o Celta foi capaz de conseguir unha remontada e facelo no tempo engadido nunha transición de vertixe e de alta escola da Madroa, protagonizada por dous rapaces que entraran minutos antes de refresco, cando os béticos dirixidos por un Isco imperial asediaban a meta de Guaita. Tres puntos que, ademais, consolidan unha tendencia positiva das últimas seis xornadas, nove puntos de dezaoito (o 50 %), dúas vitorias (Granada, Betis), tres empates (Valencia, Cádiz e Rayo) e só unha derrota (Vilarreal); cifras que permiten tamén unha remontada na táboa clasificatoria e con dezaseis puntiños enxergar a segunda parte desta Liga do centenario tan igualada na loita por evitar o descenso con esperanzas anovadas.

Un partido no que Rafael Benítez volveu fretar a lámpada na procura do seu once óptimo e do seu debuxo táctico ideal, introducindo mudanzas en todas as liñas con respecto ao equipo que xogou na Cerámica. Volveu Mingueza ao lateral dereito, procurando que a luva do catalán ampliase esa banda na que tamén, tras a obrigada ausencia de Bamba, se incorporaba a Carles Pérez e a súa verticalidade e velocidade. No centro, Benítez introduciu un novidoso dobre pivote, no que Beltrán acompañou a Tapia, mentres Cervi se ocupaba de tapar a banda esquerda. Diante, o regreso de Aspas proporcionaba máis posibilidades de asociación, tanto con Mingueza como con Larsen. Proposta do adestrador celeste que en apenas cinco minutos estragou o gol do lateral bético Aitor Ruibal, tras desbordar a Cervi en medio campo e construír unha parede preciosa con Isco na frontal da área. Por ventura, os celestes non se engurraron e con admirable actitude resiliente foron capaces de igualar o marcador apenas dez minutos despois, grazas ao penalti (moi) inocente e inesperado de Borja Iglesias, que pisou a Larsen, transformado, por fin, polo mestre Iago Aspas, que volvía así a marcar en Balaídos e a gañar confianza.

Foi probablemente este lance éxitoso de Aspas, o que determinou o desenvolvemento dun partido igualado, no que o Celta volveu sobre a proposta que máis lle gusta a  Benítez, recuperar e correr, sobre todo pola banda dereita. Nunha desas transicións, artelladas pola creatividade en ataque de Mingueza, Cerviu quedou só no punto de penalti e xutou ao aire, un desgraciado golpe en falso que aproveitou o propio Mingueza xutando sobre o gardameta bético. Tras a continuación, os de Benítez saíron con admirable determinación e non torceron o fociño ao ataque. Larsen e Manu tiveron as súas oportunidades, que non aproveitaron. Foi Pellegrini quen intentou cos primeiros trocos de dous atacantes mudar a deriva dun partido que semellaba varado, ao que respondeu Benítez, primeiro no minuto 65 coa entrada de Williot Swedberg e máis tarde de Luca, Douvikas e a sorpresa do canteirán Hugo Álvarez. Benítez non se conformaba co empate e tamén pretendía os tres puntos. Certo é que o Betis de Isco provocou minutos de angustia diante de Guaita, mais tamén o é que a resposta defensiva celeste estivo a grande altura, grazas a uns magníficos Carlos Domínguez e Unai, dous auténticos valadares.

Sabemos que o puro fútbol contén sempre o ingrediente do inesperado, ás veces gratificante, outras doloroso, que apareceu nun gol de Larsen, anulado polo VAR despois de cinco minutos de espera. Interrupción que provocou dez minutos de tempo engadido, nos que cando o Celta resistía, apareceu a xenialidade do debutante Hugo Álvarez que roubou e filtrou un pase longo sobre a carreira de Williot, que para asombro da bancada recortou con sangue frío ao porteiro e meteu o segundo a porta baleira. Vitoria merecida e traballada que co tempo case esgotado certificou Guaita cun paradón no primeiro pao. Con semellante espectáculo, a bancada agasallou aos seus coa máis intensa ovación do que vai de tempada. Unha vitoria que, porén, non debe ocultar que o equipo, con severas carencias, debe ser reforzado canto antes tanto como se poida.

Publicado en Faro de Vigo: 05/01/2024