Onte 447: Nin caixa nin banco

/en , , , /por

Non hai volta, fracasou o proxecto, non haberá nin caixa nin banco galego. Despois de despedir a 2.500 persoas, tras recibir máis de sete mil millóns de cartos públicos (FROB e rescate europeo incluídos), tras realizar unha quita de preferentes e subordinadas de entre o 30 % e o 70 %, en definitiva, tras ser convenientemente estilizadas, o que foron as caixas galegas transformaranse en franquicia comercial no noso país dun dos grupos bancarios españois. A posibilidade dunha entidade financeira galega (pública ou privada) quedou en augas de bacallao. Quizais outro fracaso de Galicia, que ameaza con extinguirse como entidade política. O máis probable é que fose un acordo entre o Goberno de Rajoy e a Comisión Europea, representada por Joaquín Almunia, o que decidise manter como entidade a Bankia e vender ou liquidar (nun prazo de cinco anos) a Novagalicia banco. Estes responsables deberían das explicacións que xustificasen a diferente vara de medir nun e noutro caso.

Onte 446: Dez frases

/en , , , , , /por

A cultura e a lingua galegas mereceron apenas dez frases no discurso de investidura de Feijóo. Non máis de dous minutos, dunha longa peza de hora e media, abondaron para facer referencia ao seu compromiso de «planificación do sector cultural cun apoio directo aos creadores galegos, especialmente, aos do audiovisual, no que imos potenciar a súa internacionalización»; á «protección do patrimonio, con atención preferente aos cascos históricos»; á «paralización dos edificios pendentes da Cidade da Cultura» e «á dignificación do Panteón de Galicia a través dunha lei consensuada no Parlamento». Non identifiquei máis referencias e compromisos culturais, mesmo ningún referido ao sector do libro e da lectura, considerados estratéxicos para Galicia. No eido da lingua, mesmo a paesar das sentenzas sobre o decreto de plurilingüismo, non ofreceu consenso ningún, reiterando a defensa dos valores de liberdade e elección dos pais como eixo da política lingüística educativa. Polo que vimos, nesta segunda lexislatura de Feijóo continuará a obsesiva política de austeridade como principal doutrina dun goberno, que temo cada vez máis afastado das preocupacións cidadás. Mañá xoves, tócalle retrucarlle á oposición.

Onte 445: Folga branca

/en , , , , /por

As once mil explotacións leiteiras do país deixarán de facer entregas aos seus distribuidores. A partir da primeira hora de hoxe, seis millóns de litros de leite tiraranse cada día en Galicia, unha produción valorada en máis de dous millóns de euros, que supón o 38 % da produción do estado. Unha medida extrema, dramática, sen precedentes, a máis dura da historia dun sector estratéxico para Galicia, tanto polo feito de ocupar a 65.000 persoas, entre empregos directos e indirectos, o que a convertiría na primeira empresa do país, como polo de constituír un eixo de vertebración do territorio da Galicia rural. Esta inédita folga branca só pretende acadar que o prezo de compra dun litro de leite galego non estea 3 ou 4 céntimos por baixo do que se paga noutras comunidades e, o que é moito máis grave, que non estea por debaixo do seu custo de produción, como sucede na actualidade. É unha reivindicación xusta, defendida en man común polos tres sindicatos agrarios, que merece o apoio de toda a cidadanía e do Parlamento de Galicia que inicia hoxe a sesión de investidura do presidente da Xunta. Eu estou cos gandeiros en loita por acadar un prezo digno para o  leite de noso.

Onte 444: Cataluña, entre a soberanía e os recortes

/en , , /por

Os resultados das eleccións catalanas de onte poden ser aparantemente enganosos. Non hai dúbida que o partido gañador foi tamén o gran perdedor, xa que non conseguíu a “maioría excepcional” que procuraba o president da Generalitat para enfiar neste momento o país cara a consecución dun estado propio. Como tamén o é que todos os partidos con representación tiveron algún motivo para a satisfacción: ERC por duplicar o seu número de deputados; PSC por “moderar” a súa debacle; PP por aumentar un deputado, a pesar dos recortes de Rajoy; ICV por subir tres deputados; Ciutadans por triplicar a súa representación e CUP por entrar con forza no Parlament.

Porén, utilizando os esquemas clásicos esquerda-dereita e soberanismo-españolismo, as combinacións dos resultados ofrecen diversas posibilidades de análise. A dereita (CIU+PP+C’s) con 78 deputados gañou, fronte a unha esquerda que recuperou cinco deputados con respecto ás eleccións de 2010. As políticas de recortes defendidas por Mas pasáronlle factura. Como tamén é certo que o soberanismo (CIU+ER+CUP) mantívose ou mesmo reforzouse con 74 deputados con respecto a hai dous anos, a pesar de que aumentou o españolismo (PP+C’s) con 28 actas fronte ás 21 de 2010, crecemento que se fixo, en boa medida, a costa das posicións máis ou menos federalistas (PSC+ICV) que obtiveron 33 deputados, cinco menos que en 2010 e 16 menos que en 2006, cando gobernou o tripartito. Aínda que se a análise é máis grosa, distribuíndo as posicións federalistas, as soberanistas continúan sendo os dos 2/3 terzos do Parlament, como sinala o gráfico de La Vanguardia.

Con este taboleiro tan dinámico e cun Parlament tan diverso e plural, CIU non o ten doado para escoller socio para gobernar, sexa en coalición ou con apoio orzamentario; como tampouco o ten para desenvolver o seu proxecto para que a sociedade catalá decida. Probablemente, Mas deberá modificar o calendario previsto, xa que de inmediato deberá escoller entre soberanía ou recortes.

Onte 439: Touriño en castelán

/en , , , , /por

Vergonza allea sentín escoitando falar en castelán a Emilio Pérez Touriño na entrevista que Fernanda Tabarés lle fixo en V Television con motivo da aparición do seu libro de memorias (en galego). Quedei abraiado comprobando que ao longo de case unha hora non só non empregou o galego en ocasión ningunha, senón que ademais utilizaba decote topónimos deturpados («Orense», «Carballino») ou chamaba a Beiras por «José Manuel». Incrible. POlo demais, os contidos da entrevista non mereceron grande interese, xa que semellaban apenas un axuste de contas cos seus compañeiros de partido e de coalición. Pareceume un espectáculo patético, impropio de quen foi presidente da Xunta de Galicia. Mais tamén un síntoma da debacle moral e política que padece o partido socialista (tamén en Galicia).

Onte 437: Gaza

/en , , , /por

Estremece a ofensiva do goberno istraelí sobre a franxa de Gaza, onde viven en situación deplorable milleiros de palestinos expulsados das súas casas e terras. Máis alá de que a maioría das vítimas sexan civís (nenos incluídos), máis alá de que se violenten os dereitos humanos e os principios do dereito internacional ou da dubidosa lexitimidade de Hamas para lanzar os seus foguetes, a actual situación de Gaza obedece á lóxica dun vello conflito colonial non solucionado dende 1947, ao tempo que é froito dos intereses das potencias occidentais na zona, representadas, en boa media, alí polo estado Israel. Razóns polas que non podemos agardar nin unha mediación da Unión Europea nin sequera un chamamento retórico do noso goberno a parar os bombardeos. Indigna.

Onte 433: Vigo non defrauda

/en , , , , , /por

Sen caer na absurda guerra de cifras sobre o seguimento da folga xeral, é indiscutible que a megamanifestación unitaria de onte foi unha das máis importantes que se celebraron en Vigo nos últimos anos. O músculo cívico vigués expresou de forma unánime e serena a súa indignación polas políticas de recortes e austericidade dos Goberno de Rajoy e Feijoo, que provocan máis paro e decrecemento económico. Ademais, a cidadanía viguesa entendeu que é a sintaxe da unidade sindical e dos partidos da esquerda a única posible para escribir este difícil parágrafo da saída da crise. Como tuiteou onte Calveiro «Vigo non defrauda», o seu corazón cívico continúa latexando. Estamos vivos.

Onte 432: Chapapote Prestige 10

/en , , , , , , /por

Cando se cumpren dez anos da xornada do afundimento do Prestige, coincidindo coa declaración do capitán Mangouras no xuízo, non podo evitar acudir ao meu arquivo (daquela aínda non abrira estas brétemas) e comprobar o que sobre o asunto escribira no Campo de Granada do Faro. A verdade é que lembro aqueles días de outono, no que acompañamos a Manuel Rivas nas presentacións d’ As chamadas perdidas, con enorme desacougo, mais tamén como alborais dun tempo de mudanza, un engrama na nosa historia colectiva que marcaría (como así foi) un antes e un despois. Reler aqueles textos de urxencia, escritos a golpe de serena indignación, é inevitable que produza certa melancolía. Como hoxe provoca indignación e vergonza que os responsables  e incompetentes políticos da catástrofe ecolóxica dos que pediamos a demisión non sexan nin chamados a declarar na causa. Recupero, pois, en formato pdf, sen cambios ningúns, aqueles textos publicados nas páxinas de Faro de Vigo ao longo de cinco domingos consecutivos:

  1. “Chapapote Prestige” (24 de novembro)
  2. “Nunca Máis” (1 de decembro, coincidindo coa manifestación dos paraugas de Santiago)
  3. “Somos mariñeiros” (8 de decembro)
  4. “A flota da esperanza” (15 de decembro)
  5. “Corenta días alteza” (22 de decembro)

 

Onte 430: Suicidio

/en , , , , /por

Rajoy e Rubalcaba están moi preocupados polas consecuencias que puidesen ter os suicidios provocados pola onda de desafiuzamentos. O caso de Amaia Egaña semella que disparou todas as alarmas. PP e PSOE temen que nunha situación límite deste tipo puidese transformarse na faísca que provocase un conflito social incontrolable, como sucedeu en Túnez, onde se iniciaron así as revoltas árabes. A pesar de que a moratoria inmediata dos desafiuzamentos é socialmente imprescindible e non admite demora, sabemos que a cerna destas traxedias está no aumento da desigualdade provocada polas políticas de recortes e austeridade capaces de xerar cifras brutais de parados, boa parte deles xa sen prestación ningunha, e a ruína dos servizos públicos de sanidade, educación e dependencia. Cando non existe o amparo familiar, estas situacións volvénse aínda máis desesperadas podendo superar as marxes da resistencia dalgunhas persoas. Convén non esquecelo.

Onte 427: O terceiro informe sobre aplicación da Carta Europea das Linguas

/en , , , , /por

Recomendo moi vivamente a lectura da tradución preparada por Prolingua das páxinas que atinxen ao galego do  3º Informe do Comité de Expertos con respecto a España na aplicación da Carta Europea das Linguas Rexionais ou Minoritarias. Como tamén son moi valiosas as consideracións que Prolingua realiza sobre este documento (máis dun milleiro de páxinas) do Consello de Europa que supón unha emenda á totalidade da política lingüística desenvolvida polo primeiro goberno de Núñez Feijoo. No eido do ensino o documento supón unha descualificación sen paliativos do Decreto de Plurilingüismo por, entre outras razóns, «constatarse a redución progresiva do uso do galego en todos os niveis e unha diminución da súa estrutura de apoio». Como tamén é contundente a solicitude á Xunta de Galicia dun «número suficiente de escolas que ofrezan educación completamente ou esencialmente en lingua galega». Mais o informe non denuncia só o retroceso do estatus do galego no sistema educativo, tamén o detecta na súa implantación na administración pública e na xustiza, así como denuncia unha relaxación do seu emprego nas institucións galegas. Outrosí sucede co seu emprego por parte dos medios de comunicación privados que apenas chegan a publicar/emitir o 10 % en galego. Pola contra e para a vergonza do goberno de Feijoo, o documento abeizoa a Cataluña e Euskadi, comunidades consideradas polo Consello de Europa como modelos de protección de cadanseus idiomas naturais. Os contidos referidos ao galego deste documento, que destaca pola súa redacción clara e concepción eminentemente didáctica, poderían ser moi útiles para preparar a folla de rota que levase á recuperación do consenso sobre o estatus do galego, dinamitado ao inicio da pasada lexislatura. Un proceso que cremos inevitable, moito máis, aínda, cando é probable que no futuro inmediato se resolvan en idéntica dirección os recursos ao Decreto do Plurilingüismo presentados diante do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia. Ben está ir preparando o camiño.