Barómetro da lectura 2008, melloras en Galicia
Fernández del Riego denuncia
– A situación da súa doazón á cidade?
– Bueno? Está paralizada totalmente. Non estou satisfeito. A biblioteca e o museo son valiosos? É un museo contemporáneo, da miña época, con obra de Colmeiro, Laxeiro, Maside, Torres, Minguillón? É una doazón en vida, feita en 1995 con dúas ou tres condicións que están por cumprir. Unha delas e o do persoal, e non ten persoal ningún. Tal como está sirve de complemento á Fundación Penzol?–Non se están cumplindo as cláusulas da doazón?
– Non. Especialmente no que afecta a persoal e condicións da sede. Está totalmente desprotexida. Vigo ten un gran pecado. É una potencia industrial, pero ten un desaproveitamento da vida cultural notable. Falta tradición.
– Foron moitas as promesas de arranxar a situación?
– Moitas. Pasaron moitos alcaldes e nada? A biblioteca está morta e o museo debería ter personal idóneo e visitas guiadas. Hai moito material sin incorporar porque no hai onde metelo e mantense na caixa forte e outro o conservo na casa. En total non ocupa máis que un par de habitacións na Casa Galega da Cultura. Sinto unha decepción grande? Non estou arrepentido, porque teño unha identificación coa cidade moi grande, pero síntome triste. Xa desistín de decir nada. .. Alá eles. Estou moi decepcionado cos dirixentes, pero teño claro que una cousa son os administradores e outra a cidade?
Ten toda a razón don Paco denunciando unha situación que, coñecéndoa (como outras), non tivemos a coraxe de facer pública nunha cidade cada vez máis degradada no eido institucional. «Unha cousa son os administradores e outra a cidade» é unha frase clave e luminosa para explicarlles aos que aquí non viven o que ven acontecendo en Vigo dende hai varias décadas.
Imaxino que esta denuncia de don Paco servirá para que esta semana os responsables municipais (non sei a quen lle corresponde, se á concellaría de Cultura ou a de Patrimonio; se ao BNG ou ao PSdeG-PSOE) convoquen unha roda de prensa e prometan que esta cuestión do tan «querido e admirado don Paco xa está en vías de solucionarse» (isto é o que vimos escoitando na última década a diferentes alcaldes e concelleiros). E, como tantas outra veces, aquí acabou o conto e pasamos páxina. Moi triste o que está pasando no Campo de Granada.
Fran Alonso, «Un país a medio facer»
Atina de cheo o meu compañeiro Fran Alonso cando na entrevista que lle fai Vieiros, a raíz da aparición d’ Un país a medio facer (o seu libro máis recente, que moito recomendo), afirma valentemente: «A automoción e a banca reciben moitas máis axudas públicas cá cultura». Efectivamente, a pesar de que sectores como o da lectura é considerado na recente Lei do Libro como un «sector estratéxico» para o país e a pesar de que os que nos dedicamos á edición padecemos o «sambenito» prexuizoso de ser constantemente acusados de recibir subvencións, as axudas públicas que recibimos son escasas e o futuro do noso sector cultural deféndese no mercado co apoio do pobo lector. O maior éxito do noso sector cultural durante estas dúas décadas, ás que se refire Fran no seu libro, radica na consolidación dun público que, aínda de dimensións cativas, vai dialogando cos produtos da industrial cultural en lingua galega, xerados polos nosos escritores, músicos e artistas. Pasar dese país a medio facer a do país orgulloso do que fai é o reto actual que afronta a cultura en galego.
Cultur.gal 2008, un balance esperanzador
Entre as cuestións máis positivas deste Cultur.gal 2008, ademais do aumento moi considerable de público xeral, debemos salientar o crecemento da presenza de público profesional de sectores como o teatro e a xestión cultural (que se incoporaron nesta edición), a mellora da convocatoria publicitaria e a diversidade e interese do programa de actividades para todos os públicos (foron varios centos as actividades que se desenvolveron) e o compromiso coa feira da Radio Galega que oa longo da fin de semana emitiu en directo moitos dos seus programas. Cultur.gal 2008 transformouse nesta segunda edición nunha feira de feiras, onde xunto ao peso decisivo do libro galego (o noso sector da industria cultural, a pesar das súas cifras humildes, máis consolidado e estable), comezan a emerxer outros sectores, como o da distribución de espectáculos (tanto musicais, teatrais como de animación) e a xestión cultural.
Entre as cuestións a mellorar, que tamén houbo algunhas insuficiencias, a da comunicación interna da organización co público e cos expositores pareceume a máis salientable. Coa excepción do groso programa de actividades, non existiu un sistema de información en liña que orientase ao público sobre o moito que podía atopar (tanto no que se refire aos produtos, como a todas as actividades). Pareceume significativa, tamén, a escasa presenza de pantallas nos estans dos editores de libros (unha mostra significativa do noso atraso no eido da cultural dixital), como a imposibilidade para o público de escoitar ou visionar os discos nos dos produtores de música e audiovisual. A ausencia das artes visuais tamén foi outra carencia (podería estudarse a posibilidade incorporar a futuras edicións, quizais como un módulo específico, a feira do proxecto-edición), como todo o referido á cultura de internet e das súas redes sociais. Salientable, maogoadamente, foi o escaso compromiso da TVG co evento que só achegou o espectáculo da Xabaxira e gravou o concerto do Music.gal (botamos en falta un set da TVG onde se gravasen entrevistas con escritores, músicos ou actores, como é adoito noutros eventos; carencia suplida polo esforzo extraordinario realizado pola AELG que no seu espazo Falemos de libros emitiu en directo por internet máis de corenta destas pezas). Carencias que, en todo caso, poderían subsanarse doadamente en futuras convocatorias.
De cara ao futuro dun Cultur.gal, que non teño dúbida medrará cada ano, haberá que tomar dúas decisións importantes: decidir a súa ubicación definitiva (ben na Coruña ou itinerando polo resto das cidades do país) e consolidar o seu sistema de xestión (sexa organizado directamente pola Consellaría de Cultura e Deporte, como nesta edición, ou por medio dunha fundación pública, con participación das administracións e dos sectores da industria). Dúas cuestións que merecen unha reflexión devagar que faremos en futuras anotacións. No entanto, o éxito dos Cultur.gal do futuro dependerá da corresponsabilidade e compromiso dos sectores e das empresas neste proxecto en man común. Hoxe, como responsable de Xerais, reiteramos o noso compromiso con Cultur.gal e abenzoamos o esforzo do equipo organizador, dirixido por Nel Vidal e Roberto Pérez Pardo, e aos responsables políticos do evento, o director xeral Luís Bará e a concelleira coruñesa María Xosé Bravo, que estiveron admirablemente a pé de obra servindo á cidadanía durante estas intensas xornadas. Beizóns para todos eles.
Culturgal 2008
Respecto para a nosa literatura
Na entrevista de Vieiros Rivas expresa hoxe con moita claridade unha preocupación que compartimos nestas brétemas sobre o enfoque actual da proxección da literatura galega. Esta frase é fulcral:
Creo que o máis importante segue sendo tratar con respecto á literatura no propio país. Sería irreal esperar que os franceses, ou os fineses, ou os norteamericanos desen un trato destacado ás nosas obras se estas obras non teñen ese trato no propio país. Esa é a mellor maneira de proxectar a nosa literatura no exterior.
Como ten, tamén, moita razón cando di:
Ti vas a Irlanda, ou a Islandia, e nos aeroporto xa podes atopar a súa literatura; aquí non sucede iso. En Galiza tampouco as obras galegas ocupan un lugar destacado nas bibliotecas, e nos medios de comunicación galegos a nosa literatura segue a ser algo exótico. Iso si, ás veces o coñecemento fóra dunha obra permite o seu redescubrimento no interior.
Se non pulamos con todas as nosas forzas pola saúde do noso mercado interior do libro (na calidade dos seus produtos e no seu atractivo para o público), se non coidamos con agarimo as nosas bibliotecas pública e librarías culturais, se non visibilizamos a nosa produción nos medios de comunicación galegos, de pouco servirá a voluntariosa presenza de editores, autores e políticos da cultura en feiras do libro internacionais. Estou con Rivas, non hai mellor proxección exterior para a literatura galega que as maiores doses de respecto e de autoestima que consigamos para ela no propio país.
Libro en galego: menos títulos en 2007
Os datos (tan teimudos) amosan un retraemento da actividade do sector editorial privado, máis notable, aínda, no eido do libro literario (que enfeblece as súas posicións). Os datos do barómetro de hábitos lectores en Galicia tampouco son mellores. Nin se avanza nunha solución corresponsable sobre o futuro do libro escolar (sobre o que pivota case a metade do noso mercado), unha cuestión que quedou aparentemente esquecida e sobre a que ninguén agora quere pronunciarse. Nin se desenvolven coa premura precisa os compromisos asumidos pola Lei do Libro e polo seu plan de lectura. Nin se concretan as medidas da declaración do libro como «sector estratéxico»…
Como non podemos permitirnos caer nin na desolación nin no conformismo, nin a cultura do país pode asumir o devalo melancólico do seu primeiro sector cultural, os profesionais (autores, editores, bibliotecarios, libreiros e distribuidores) debemos ser capaces de consensuar un novo programa para os futuros do libro e da lectura en galego coa intención de proporcionarlles un pulo renovado nos vindeiros anos. A lectura en galego (por riba de formatos e soportes) debe volver ocupar a centralidade no debate sobre o futuro da nosa industria cultural, primacía que perdeu ao longo desta lexislatura.
Ánxela Bugallo, entrevistada en «Galicia hoxe»
Pareceume moi interesante a entrevista que Galicia hoxe publica con Ánxela Bugallo, conselleira de Cultura e Deporte. O que máis me chamou a atención é o escaso interese que se lle concede á cuestión do libro e a lectura nun amplo percorrido polos temas da axenda da consellaría de Cultura durante a lexislatura (Cidade da Cultura e a súa xestión, AGADIC, Plan Galego das Artes Escénicas, patrimonio…). Coa excepción dunha breve referencia ao plan de fomento da lectura e á presenza nas feiras de Frankfurt e Boloña non atopamos, nin por parte da conselleira nin da persoa que a entrevista, ningunha outra alusión ao mundo da lectura e da creación literaria. A palabra «libro» tampouco aparece por ningures. Algunha vez os responsables actuais da consellaría de Cultura e Deporte deberán explicar cáles son as razóns desta omisión (consciente ou inconsciente, a verdade que non sei interpretala) do «pan da cultura» e do eixo que vertebra todas as políticas culturais das sociedades do noso entorno. Seguindo este mesmo fío, a ningún observador atento se lle puido escapar que este ano o Cultur.gal 2008 (organizado pola Consellaría de Cultura) perdeu na súa denominación o sintagma «libro» co que fora bautizado na súa primeira edición. Un detalle, quizais, insignificante, que nos deixa perplexos nunha comunidade que durante estes tres últimos anos non conseguiu abandonar os postos de cola en índices de lectura e dotación bibliotecaria.
Actualización (24-11-2008): Daniel Salgado entrevista en El País Galicia á conselleira.
A presenza da literatura galega no exterior
Múltiples compromisos de traballo impedíronme participar no Simposio organizado pola AGE sobre «O libro galego no mundo». Afortunadamente, as informacións aparecidas na rede axudáronme a seguir algunhas das intervencións. Considero sobranceira a achega de Arturo Casas, en boa parte recollida nesta anotación do seu blog. Un texto, para debullar amodiño, no que por vez primeira se presenta un completo programa de vinte medidas para acometer o proxecto nacional de presenza da literatura galega no exterior. Unha anotación para o arquivo, sobre a que volveremos.
(Todo un acerto a súa ilustración de Miguelanxo Prado, «A Praza de Belo Horizonte», hoxe un dos autores galegos máis coñecidos e admirados no mundo)
Xosé Carlos Sierra Rodríguez, novo secretario xeral da Consellaria de Cultura
Actualización (20:47): información de AGN en Galiciae.
Actualización (09-11-2008): a crónica política semanal de Anxo Lugilde en Galiciae proporciona claves suficientes para entender as razóns destas mudanzas.