«A pobreza é a inxustiza»
No artigo da semana reflexiono, a raíz da Festa «Un Día para a Esperanza» de Intermón-Oxfam, sobre a necesidade de reaccionar sobre a actual situación de fame, pobreza e inxustiza no planeta. Outra ollada é posible.
Abril sempre!
Hoxe 25 de abril lembramos as versións de «Grândola, vila morena» da Amália Rodrigues e da homenaxe galega ao Zeca Afonso.
«Un Día para a Esperanza 2010»
A crise económica e o cambio climático castigan especialmente as poboacións pobres. Calcúlase que hoxe xa hai máis de 1.400 millóns de persoas que sobreviven con menos de 1 euro ao día. O 70% son mulleres. Imaxinades cómo é a vida dunha familia que ten que comer, pagar pola educación e a asistencia médica con só 30 euros ao mes? E aí vai outra pregunta: Como o consegue?
Cada minuto, 100 persoas afúndense na pobreza. Mais… que pasaría se, cada minuto, outras 100 persoas se sumasen á solidariedade? Que poderíamos mudar o mundo! Axudádenos!
En repetidas ocasións, o presidente do Goberno español, José Luis Rodríguez Zapatero, comprometeuse a mellorar a situación dos países empobrecidos. Agora que ocupa a presidencia de quenda da Unión Europea ten a oportunidade e a responsabilidade de buscar solucións eficaces para acabar coa pobreza.
Por iso, hoxe, dende aquí, queremos que nos axudedes a pedirllo. Queremos que, dende a Unión Europea se impulse un plan de rescate dos Obxectivos de Desenvovemento do Milenio, con medidas concretas para chegar ao 0,7, erradicar a fame, e lograr o acceso á saúde e educación para todo o mundo.
En Intermón Oxfam sabemos que os cambios son posibles. Traballando pola XUSTIZA podemos mellorar moitas vidas. E iso é posible grazas ao apoio de persoas como as que estades aquí. Persoas comprometidas e coherentes, que, a pesar da crise, contra vento e marea, seguides ao noso carón, sementando esperanza.
Pero para mudar o mundo temos que ser máis. Axúdanos a que a presidencia española da Unión Europea loite de verdade contra a pobreza. Asinade a nosa petición a Zapatero e sumemos solidaridade. PORQUE HOXE, TODOS XUNTOS, PODEMOS LOGRAR GRANDES CAMBIOS.
Moitas grazas!
Texto do Manifesto que lerei hoxe, á partir das 13:00 horas, na Praza da Princesa de Vigo no seo das actividades da festa da solidariedade «Un Día para a Esperanza» organizada por Intermon Oxfam.
Dous autos: Garzón e Varela
Fálase moito do auto do xuíz Baltasar Garzón polo cal foi procesado pola Sala 2ª do Penal do Tribunal Supremo. Non está de máis ler esta peza xurídica (pode baixarse en pdf aquí) que constitúe, tamén, unha admirable síntese histórica da brutalidade represiva do franquismo. O texto e os seus fundamentos poden compararse cos rebatidos nestoutro (tamén aquí en pdf) do maxistrado Luciano Varela, tras admitir a querela presentada por Falange Española, auto polo que Garzón é acusado de prevaricación. Dous textos que admiten un interesante comentario de textos (crítico e comparativo).
A velada de Benicarló
España, país considerado como una de las realidades más dinámicas de Europa hasta hace unos pocos años, se encuentra sumido en una crisis que se manifiesta en cuatro planos. Una severa crisis económica, con graves riesgos a corto plazo para la cotización de su deuda en los mercados financieros internacionales, que exigirá la adopción de medidas sociales que hoy nadie se atreve a anunciar; una crisis de confianza política, alimentada por la continua denuncia de casos de corrupción; una delicada crisis de equilibrio territorial (el modelo adoptado en los años ochenta se ha agotado); y una inquietante crisis institucional que ha vuelto a colocar a la judicatura en el centro de todas las tensiones. La velada en Benicarló puede que no haya acabado.
Extraído do artigo de Enric Juliana, publicado onte en La Vanguardia, a raíz do fracaso da quinta redacción da sentenza do Tribunal Constitucional sobre o Estatut de Catalunya. Recomendo a lectura do artigo completo e destoutra noticia que axudan a conformar unha visión sobre o que está sucedendo non filtrada polo centralismo da prensa madrileña.
Vía Antón Baamonde, grazas.
«As alarmas do caso Garzón»
No artigo da semana abordo o caso Garzón e as dúas alarmas que entendo acende: a imposición de límites penais á interpretación xudicial, podería comprometer gravemente o noso Estado de Dereito e a independencia xudicial; a indefensión na que poden quedar os dereitos das familias das vítimas dos crimes de lesa humanidade cometidos polo franquismo a raíz do golpe de estado de xullo de 1936 contra a legalidade constitucional republicana. As máis de 140.000 vítimas existentes no censo de desaparecidas do franquismo perdidas por camiños e cunetas reclaman verdade, xustiza e reparación.
Os números mandan na fusión
Tras a expectativa creada pola dispoñibilidade das dúas caixas para estudar as posibilidades de fusión, a partir da vindeira semana serán os números os que manden. Semella que por esta análise de Capital Madrid as dificultades para poder cadrar os números van ser importantes, xa que o Banco de España probabelmente só achegará 1.500 millóns de euros dos fondos do FROB, o que para uns pode ser unha cantidade insuficiente e para outros moi difícil de devolver en cinco anos a un interese de case o 8%. José Luís Pego e Javier García Paredes teñen moi pouco tempo para ofrecer as súas entidades unha saída técnica que asegure a viabilidade laboral, a solvencia financeira e a eficacia na xestión da posible entidade fusionada. Non hai dúbida que o emagrecemento da estrutura vai ser brutal, tanto da rede comercial (sobre todo a externa) como da carteira industrial (Pescanova e «R») e financeira (Banco Gallego e Banco Etchevarría). Con todo, iso non abondaría para asegurar o éxito do proceso, sobre todo se as interferencias políticas ou localistas continúan envelenando a cuestión. Feijóo, Caballero e Losada deberían saber controlar o seu protagonismo e permanecer nun discreto segundo plano. O único que parece seguro é que o papel do Banco de España (moi pouco amigo das fusión «intrarrexionais») vai ser determinante.
A Comunidade Educativa rexeita o borrador do Decreto de Plurilingüismo
Por moito que se esforcen os seus promotores en agochar o claro rexeitamento que o Consello Escolar de Galicia realizou onte do borrador do Decreto de Plurilingüismo, esta situación constitúe un feito absolutamente inédito na nosa historia educativa. Ningún Goberno ousou modificar aspectos fundamentais referidos ao funcionamento do sistema sen contar co apoio do Consello Escolar de Galicia, a institución que lexitimamente representa ao conxunto da Comunidade Educativa Galega (administración educativa, profesorado, pais e nais, e institucións locais). Ben é certo que esta emenda a totalidade non é vinculante, mais a partir de onte, se o o Goberno Galego continúa teimando en modificar a normativa sobre o uso e fomento do galego no sistema educativo non universitario en base ao borrador de decreto rexeitado polo Consello Escolar de Galicia, será aínda máis difícil restaurar á convivencia lingüística nas nosas aulas. O PPdeG debería reflexionar con serenidade e altura de miras, como solicitou o ex-conselleiro Daniel Barata, sobre ónde e cómo queren situar a civilidade galega e o futuro do idioma de todos. Darlle unha derradeira oportunidade á racionalidade para reconducir esta lea, por difícil que semelle, aínda é perfectamente posible.
Desván de los Monjes, non era unha lenda urbana
[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/TAxDHlS0Ef4" width="425" height="350" wmode="transparent" /]A pesar do desmentido de Roberto Varela o pasado 24 de febreiro en El Correo Gallego, no segundo 18 do vídeo podemos comprobar que o de «Desván de los monjes» non era unha lenda urbana.
O vídeo completo («Magia y ocio en el Camino: paquetes turísticos de Terras de Ulla e Tambre) está publicado en «Galicia, ven y siéntala», a páxina de Galicia en Fitur.
As nosas beizóns a Martin Pawley por poñer as cousas no seu sitio.
Carlos Príncipe fala sen cancelas sobre as caixas
Aconsello escoitar estes quince minutos da tertulia da Radio Galega do pasado venres á noite. Carlos Príncipe fala sen cancelas sobre como funciona Caixanova. Algúns treitos das súas palabras son impresionantes, non tanto porque non coñecésemos os datos e os nomes que achega, senón polo que denotan da forza de determinados poderes económicos. Magnífico complemento para unha reflexión menos emotiva é a lectura destoutro artigo de Fernando González Macías no que agoira o fracaso da fusión das caixas, o que para el danará moi seriamente as posibilidades de autogoberno futuro de Galicia.
Vaia panorama co que nos imos quedar!
Grazas a Imeneo por subir a gravación.
Últimas anotacións
Parteiras2 de Outubro de 2024 - 11:38 a.m.
Porteiro pioneira1 de Outubro de 2024 - 11:37 a.m.
Aspas ao rescate1 de Outubro de 2024 - 11:29 a.m.
500 con Aspas28 de Setembro de 2024 - 9:46 a.m.
Economía e letras25 de Setembro de 2024 - 10:32 a.m.