Listado de la etiqueta: #poemadehoxe

Poema de hoxe 141: «A entrega» de Manuel María
/en , , , /por

E podo afirmar coa boca chea:
paisaxes, cousas e animais
falan galego.
Só en galego
se pode comprender e posuír
a total plenitude desta terra.

Manuel María, Oráculos para cabaliños do demo (1986)

Poema de hoxe 140: «Poema» de Manuel María
/en , , /por

A estrela é inmutabel en si misma.
A estrela ten sentido.

Manuel María, Advento (1954)

Poema de hoxe 139: «O meu cuarto» de Manuel María
/en , , /por

A vida ten que entrar nun
para que un entre na vida!

Manuel María, As rúas do vento ceibe (1979)

Poema de hoxe 138: «Testemuña» de Manuel María
/en , , , , /por

Agardo, ano tras ano, pola rosa
que ten de agromar fermosa e branca
para xustificar así a miña vida
escura e caladiña baixo o vento
sutil e misterioso da saudade.
E falo decote nesta música
na que canta Galiza dende sempre.

Manuel María, «Testemuña» (1956)

Poema de hoxe 137: «Poemas de labarada estremecida» de Manuel María
/en , , , /por

O amor é manter acesa
a chama inexplicábel
que nos deslumbrou,
coidar a roseira
que naceu sen saber
como

Manuel María, «Fuches ti que me deprendeu» (1981)

Poema de hoxe 136: «Catavento de neutrós domesticados» de Manuel María
/en , , , /por

Os celtas inventaron o aturuxo
pra substituír a música celeste.

Manuel María, «Pequeno epitome de inseguros esteos» (Alvarellos, 1979)

Poema de hoxe 135: «Os soños na gaiola» de Manuel María
/en , , , , /por

Galiza somos nós:
a xente e mais a fala.

Manuel María, «Galicia» (1972)

Poema de hoxe 134: Mar maior» de Manuel María
/en , , , /por

Acougade. Acougade un pouquiño
para que se vaia a brétema soíña…

Manuel María, «Serán» (1963)

Poema de hoxe 133: «Versos para un país de minifundios» de Manuel María
/en , , , , /por

A fala é a voz da terra
e mais do mar,
o vencello que nos xungue
no tempo cos que foron
e mais cos que han ser.

Manuel María, «A fala é comunión e sentimento» (1969)

Poema de hoxe 132: «As rúas do vento ceibe» de Manuel María
/en , , , , /por

O idioma é a vida,
o coitelo da dor,
o murmurio do vento,
a palabra de amor.

Manuel María, «A fala» (1979)