Listado de la etiqueta: #poemadehoxe

Poema de hoxe 152: «A espiral do silencio» de María do Cebreiro
/en , , /por

Soño unha cidade na que os pasos axuden a caber, a sermos máis.

María do Cebreiro, «A espiral do silencio» (2002)

Poema de hoxe 151:«Never more» de Xela Arias
/en , , /por

Atónita.
Fonte indómita.
De cara ó noxo
pon prezo en castigo á patética esperanza

Xela Arias, «Never more» (2003)

Poema de hoxe 150: «Cantigas de alén» de José Ángel Valente
/en , , /por

Alongarme somente foi o xeito de ficar para sempre

José Angel Valente, Cantigas de alén (Ediciós do Castro, 1981)

Poema de hoxe 148: “Celebración” de Gonzalo Hermo
/en , , /por

Porque non hai lingua que impugne o contido dunha perda

nin hai consolo desta volta no brazo das palabras

Gonzalo Hermo, Celebración (Apiario, 2014)

Poema de hoxe 147: “Aldraxe contra a xistra” de Manuel María
/en , , /por

O noso país sigue a durmir
debaixo dun mantelo
de escurísima brétema.

Manuel María, Aldraxe contra a xistra (Edicións Roi Xordo, 1973)

Poema de hoxe 146: “No outono o mundo” de Manuel María
/en , , /por

Nós somos un pobo
que podemos falar e entendernos
coas nubes, coas fragas, cos camiños,
co mar, cos ventos, coas fontes
e dialogar cos vivos e cos mortos.
Por iso a nosa patria
non é soio un anceio
é esta terra real na que soñamos.

Manuel María, Brétemas do muiñeiro e poema da néboa aferrollada (1980)

Poema de hoxe 145: “Esta brisa máxica” de Manuel María
/en , , /por

Que palabra purísima
poderei crear pra nomeala?
Que palabra ou silencio
pra dicir con xusteza
o seu tremor de lúcida alborada?

Manuel María, Os lonxes do solpor (1993, 2012)

Poema de hoxe 144: «Sei o que vale un verso» de Manuel María
/en , , /por

Un verso nunca vale
o que vale o chío dun paxaro,
nin ten a forza dun río
ou o poder arrepiante dunha bala.
Pero eu sigo fidel, encadeado
á música amorosa das palabras.

Manuel María, Remol (1970)

Poema de hoxe 143: «De amictia» de Manuel María
/en , , /por

Unicamente somos nos demais
cando a flor rara e marabillosa da amizade
nos abre, enche a agranda o corazón.

Manuel María, A luz resucitada (1984)

Poema de hoxe 142: «A brétema» de Manuel María
/en , , /por

Non hai brétema como esta:
é fría como a xeada.
brétema pingona e mesta
como a noite de pechada.

Manuel María, Terra Chá (1954)