Listado de la etiqueta: #poemadehoxe

Poema de hoxe 171: «Contrabanddo de amigo» de Antón Reixa

Sentada estou na illa de San Simón
esperando, meu amigo, ai, que volvas do Gran Sol
e pola ponte de Rande van e veñen sen parar
moitos coches, meu amigo, que non veñen do Gran Sol.

Antón Reixa, «Contrabando de amigo» (Viva Galicia beibePositivas, 1994)

Poema de hoxe 170: «A brétema» de Antonio Noriega Varela

A brétema, ¿tu sabes?, é ceguiña:
os piñeirales pouco a pouco explora,
i anda sempre descalza, e si se espiña
sangrar, non sangra, pero chorar, chora…

Antonio Noriega Varela, «A brétema» (Do ermo, 1920)

Poema de hoxe 169: «Feros corvos de Xallas» de Eduardo Pondal

Feros corvos de Xallas
que vagantes andás;
en salvaxe compaña,
sin hoxe nin mañán;
quen puidera ser o voso compañeiro,
pola gándra longa!

Eduardo Pondal, «Feros corvos de Xallas» (Queixumes dos pinos, 1886)

Poema de hoxe 168: “Ai! esperta, adourada Galicia” de Francisco Añón

Ai! esperta, adourada Galicia
dese sono en que estás debruzada.

Francisco Añón, “A Galicia”

Poema de hoxe 167: “Ou Galicia, Galicia boi de palla” de Xoán Manuel Pintos

Ou, Galicia, Galicia boi de palla
canta lástima ten de ti o Gaiteiro!

Xoán Manuel Pintos, A gaita galega (1853)

Poema de hoxe 166: «Branca» de Eduardo R. Cunha «Tatán»

Máis aló do horizonte
a nube branca descende,
baixa e sube, sube e baixa.
Ten voz clara, alta e sincera
e chove nas beirarrúas
palabras de doce espera.

Eduardo R. Cunha Tatán, «Branca» (2015)

Poema de hoxe 166: «Traguerán os camiños algún día» de Xosé María Díaz Castro

Traguerán os camiños algún día
a xente que levaron…

Xosé María Díaz Castro

Poema de hoxe 165: «Andamos os camiños puros» de Ramón Otero Pedrayo

Andamos os camiños puros
e os riscados polas nosas fantasías

R. Otero Pedrayo

Poema de hoxe 164: «Pero o camiño farémolo» de Darío Xohán Cabana

Pero o camiño farémolo
e o sol terá de alumar;
a meta será dos homes
e o corazón será mar,
terra, lume, berro e mar

Darío Xohán Cabana

Poema de hoxe 163: «Son aquel eu que sigue o meu camiño» de Xesús Crecente Veiga

Son aquel eu que sigue o meu camiño
mirando arriba, ollando ós horizontes
e debullando nun cantar baixiño
tristezas de hoxe e alegrías de ontes.

X. Crecente Veiga