Alborada

Sintonía

Esta magnífica foto de Xurxo expresa a sintonía de Touriño e Quintana durante o acto histórico de onte. Tiven a oportunidade de asistir e emocionarme nese longo e intenso aplauso que rubricaba a asinatura do acordo. Se as formas (elegancia, diálogo e firmeza) expresan o substancial do contido, podemos estar moi esperanzados: xa comezou un tempo novo.

Acordo de goberno

A publicación do acordo do novo bipartito é unha mostra do novo estilo de goberno. Un texto que constitúe tanto un acordo entre os coaligados como un contrato e compromiso coa cidadanía. Haberá tempo para debullar polo miúdo os centos de iniciativas e medidas propostos. Con todo, e ás présas, transcribo as que me parecen máis significativas sobre lingua, cultura e edición:

LINGUA

A Xunta promoverá unha política que recupere falantes da lingua do país e que estenda o seu uso normal en todos os ámbitos da sociedade. Noutro plan, potenciará o intercambio cultural cos países de lingua oficial portuguesa, erixíndose como relevantes nese proceso os medios de comunicación públicos.
Medidas:
-Desenvolvemento do plan xeral de normalización lingüística aprobado polo Parlamento en 2004, con dotación orzamentaria, programación e avaliación anual
-Creación dunha Institución para a promoción exterior da lingua e da cultura de Galicia.
-Comunicacións orais e escritas e promoverá o seu uso normal nos servizos e dependencias da Administracións autónoma e das Administracións locais. Garantirase en todo caso o dereito dos cidadáns a ser atendidos en galego en todas as súas relacións coa Administración.
-A Administración galega velará polo cumprimento estricto do Plano Xeral de Normalización Lingüística tanto na súa organización interna como nas relacións con outros institucións de Galicia e cos cidadáns,

CULTURA
A cultura, ademais do seu carácter de expresión simbólica dos individuos e das comunidades, é tamén un sector de alto potencial económico, xerador de emprego e de riqueza.
Defendemos unha política cultural baseada na liberdade de creación e na diversidade, na cooperación e na cidadanía. A cultura é a expresión da nosa identidade, a nosa forma de presentarmos noutras sociedades. Cómpre promover a súa internacionalización. A cultura galega ten demostrado en moitas das súas artes, capacidade sobranceira de creación e nivel internacional recoñecido: nas artes plásticas, na música popular e na música culta, na literatura, etc. Pódese facer outras áreas. E pódese incrementar o consumo de produtos culturais, mellorando as taxas de lectura, de asistencia a espectáculos, de participación en actividades de carácter artístico. Unha cidadanía moderna é tamén unha cidadanía cultivada, coñecedora das tendencias, que cubre unha parte do seu tempo de lecer en actividades formativas
A Xunta de Galicia promoverá a cooperación na vida cultural das institucións públicas e privadas: concellos, deputacións, fundacións, colectivos, coordinando iniciativas e procurando sinerxías de recursos.

Medidas:
-Modernización da rede bibliotecaria de Galicia, en fondos e servizos. Fomento da lectura pública coa participación dos medios públicos de comunicación. Pulo da industria editorial e promoción do libro galego.
EDUCACIÓN
Medidas:
-Gratuidade total dos libros de texto do ensino obrigatorio.

Cuestión de orzamentos

Recibo esta interesante información sobre os criterios económicos da negociación do novo goberno:

A negociación entre PSOE e BNG para conformar un goberno bipartito foi realizada baseándose no total do orzamento consolidado da Xunta do presente ano, que é de 9.000 millóns de euros.

O PSOE a través das súas oito consellarías e da presidencia da Xunta xestionará o 68,5 por cento dos recursos e o BNG, o 16,2. O 15,3 por cento restante vaise directamente ás outras institucións como o Parlamento de Galiza, o Consello de Contas, o Consello Consultivo ou ben son transferencias da Administración central ás corporacións locais nas que a Xunta é unha simple intermediaria.

Case a metade dos recursos dos que disporán os socialistas irá ás consellarías de Sanidade, cuxo presuposto supón o 29,5 por cento (2.687 millóns), e a de Educación, co 20,2 por cento (1.838 millóns). O maior gasto destes dous departamentos está vinculado á desembolsos correntes e ligados ao persoal. Pola súa banda, a Consellaría de Política Territorial xestionará o 5,3 por cento; Economía, o 1,7 por cento; Pesca, o 2,4 por cento; Medio Ambiente, o 2,9 por cento; Traballo, o 3 por cento, e Presidencia, o 3,5 por cento.

Mentres, o BNG distribuirá o 16,5 por cento que lles corresponde da seguinte maneira: a Consellaría de Medio Rural terá ao seu dispor o 5,7 por cento do presuposto; Industria, I+D+i, e Comercio, o 2,4 por cento; Vivienda, o 1,8 por cento; e o departamento de Cultura, o 2,3 por cento. Quintana, o 4 por cento A vicepresidencia da Xunta, que asumirá competencias parciais da antiga Consellaría de Familia e tamén da de Asuntos Sociais, terá ao seu dispor un 4 por cento dos fondos.

Os datos foron recabados no BNG, que recoñeceu que a negociación do bipartito fíxose con relación ás contas autonómicas do presente exercicio.

Precisan moita froita

Os meus amigos téñenme escoitado contar moitas veces unha anécdota pavera das longas conversas que levaron en 1991 a formación do primeiro goberno tripartito de Vigo (o que presidiu Carlos G. Príncipe e o primeiro no que participamos os membros do PSG-EG e BNG). Despois de tres xornadas e a punto de constituírse a corporación, a negociación estancábase por mor do reparto das concellerías e por diferenzas de criterios sobre a elaboración do novo Plan Xeral. Daquela, Manuel Soto, que a pesar de renunciar á alcaldía (unha condición que impuxemos dende o PSG-EG), levaba o mando do equipo socialista, propuxo parar o debate e mandou chamar aos responsables da cafetaría do concello para que trouxesen froita, “moita froita que precisamos osixenar a cabeza”. Bocatas de queixo con anchoas, mazás, laranxas e moitos winstons de batea (o que fumabamos daquela) contribuíron a pechar o acordo, despois de máis de doce horas, ás cinco e media da mañá.
As comisións negociadoras do novo goberno terán que sentar mañá e non se poderán erguer ata conseguir o acordo que todos agardamos; aínda que quizais como van as cousas precisen de moita froita (aconséllolles cereixas, xa que agora, a maioría dos políticos non adoitan fumar). Non teño dúbidas que acadarán o bendito acordo.

Palabras finais

O presidente en funcións non tivo hoxe reparos en citar as gloriosas palabras finais de Sempre en Galiza e en recitar uns versos de Ferrín para convidar aos galegos a “superar ese caduco lirismo”. Tarde piaches, Manuel!

O reto de Quin

A noite do domingo lamentei a falta de autocrítica do BNG. Comprendo, agora, que non foi un día doado para ninguén, xa que nos roubaron a posibilidade de expresar a alegría. Sen embargo, Quin, xa dende o luns, tivo os reflexos suficientes e a coraxe necesaria para expresar autocrítica e confianza no futuro. Actitude que é moi de agradecer e, ata agora, era moi infrecuente, cando non inédita, na fronte nacionalista.
É decepcionante que nos últimos oito anos o BNG perdera 90.000 votos e cinco deputados, esquecendo aquel “sorpasso” das autonómicas do 97, que fixo soñar coa posibilidade de contar cun presidente nacionalista, e volvendo ás posicións do 93. O Bloque parecía derrubarse en cada nova elección fronte á diletancia dos seus responsables. Velaí a necesaria renovación que parase de vez semellante hemorraxia.
Quin fixo nestas autonómicas unha moi boa campaña, mais insuficiente para recuperar o moito terreo perdido durante o último ano e, sobre todo, tras a crise da confección das listas (a verdade é que, de terse enfocado con maior xenerosidade e amplitude de miras por parte de todos, puido ser evitada e, hoxe, os resultados serían sensiblemente mellores).
A pesar do retroceso electoral (previsible, aínda que quizais menos acusado no número de escanos), a posibilidade de facer un bo traballo no goberno é unha oportunidade única para profundizar no proceso de renovación e ampliación do actual espazo político nacionalista galego: transformar ao Bloque nun partido homologable (nacionalista de esquerda, onde cada militante represente un voto) é o reto que Quin e o seu equipo teñen diante. Azos e vontade non parecen faltarlles.

Xente feliz con lágrimas


O Saviñao, 19-06-2005.

Onte non foi un día para chorar, mais tampouco para botar moitos foguetes, xa que ao longo da noite fomos comprobando no espello o estado real da nosa febleza. Outravolta, deambulamos como xente feliz con lágrimas.
Como tantos outros galegos, pasei ao longo do día da esperanza á alegría; logo, da alegría ao medo; máis tarde, do medo á esperanza; e, por último, da esperanza á decepción. Con todo, queda, afortunadamente aínda, e isto é o máis importante, unha raiola de luz.
Á media tarde souben das israelitas que daban unha cómoda maioría á alternativa (e un formidable resultado ao BNG), expectativa que, antes de comezar o programa electoral, confirmaban plenamente os sondeos do voto manifestado. Ás nove menos cuarto, os prognósticos baseados no reconto de 44.000 papeletas (clavaron o resultado final) deron inicio a un desacougo que, a partir das nove, co comezo do reconto, puxéronnos diante da crúa realidade: Fraga non ía caer coma un castelo de naipes, resistía ben, sobre todo en Ourense, e o Bloque perdía un escano en cada unha das catro provincias. Ata ás dez menos cuarto, co 55% do voto escrutado, non puidemos volver soñar. Logo, durante dúas horas, especulamos sobre as razóns do medo e da incerteza.
Saín de San Marcos, ás doce e cuarto da noite, confuso e desorientado, camiño de Sal. No coche viñen remoendo sobre cáles son as razóns que poidan explicar o comportamento electoral da xente deste país de alegrías tan concisas.

Por se alguén ten dúbidas

Por se alguén ten dúbidas, pode ler a extraordinaria entrevista (mágoa que sexa en páxinas de pagamento) que lle fixo Hermida a Fraga. Este é o auténtico debate electoral que non se celebrou, xa que o xornalista non se arredra en ningún momento e pregunta de forma directa polas cuestións claves. A maioría das respostas meten, verdadeiramente medo. Creo que se este señor, demostra que carece de prexuízos, consegue a maioría absoluta, botareime a chorar no estudio mentres comento os resultados.

Estilo gráfico e campaña

En Libro de notas, onde publica un magnífico artigo Martin Pawley sobre as eleccións, inclúese un interesante traballo sobre o estilo gráfico e as propostas da campaña dos tres partidos. Agora que remata o tinglado, quen teña curiosidade sobre cuestións tipográficas pode botar unhas risas e reflexionar sobre o valor das serifas e o sentido da disposición de textos e imaxes.