1. «As palabras, a lectura, ordenan a cabeza. Ter un bo vocabulario é coma ter un armario ordenado onde atopamos axiña o que buscamos.»
2. «Os libros son a memoria do mundo.»
3. «Ler e falar dá felicidade, fainos saír de nós mesmos e liberarnos.»
4. «Cada vez que lemos un libro, as palabras reviven e a cabeza se nos enche de vida e por iso podemos dicir que os libros son conservas de vida que gardamos nas bibliotecas e nas casas para alimentar o cerebro: os pensamentos, as fantasías, así como as emocións… Ler é vivir moito máis e moito mellor. Ler non só ocupa o meu tempo, ler cubre e engade valor a miña vida.»
5. «Contaxiar o desexo de ler é como contaxiar calquera outra convicción profunda: só se pode conseguir, ou mellor intentar, sen imposicións, polo simple contacto, imitación ou sedución.»
6. «Que satisfacción pode sentir un alumno nun ensino dunha lingua centrado en regras ocas e estruturas sintácticas faltas de sentido, estériles, de costas á formación literaria?»
7. «A literatura pode axudar aos xoves a distanciarse dos seus sentimentos, de xeitos que os poidan observar, comprender e adaptarse a eles.»
8. «Un mestre que non le nunca só poderá transmitir o seu propio baleiro.»
9. «Non se trata de ler só o que é politicamente correcto, hai que procurar ler o que é literariamente correcto.»
10. «Se non facemos amar as palabras e a arte máxima das palabras, que é a poesía, os mozos non amarán a poesía.»
11. «Unha persoa adulta, un pai ou un mestre non poden menosprezar nunca os libros escollidos libremente polos xoves. Sería como burlarse dos seus gustos persoais. A lectura tamén é unha mecánica e estes libros poden axudalos como mínimo a ler con maior fluidez. Xa descubrirán textos mellores.»
12. «Somos humanos porque temos palabras e podemos falar con outras persoas e con nós mesmas. Cantas máis palabras teñamos, máis humanos somos.»
13. «Se non proporcionamos palabras abondas para os nosos xoves, non os axudaremos a ordenar as súas emocións e os seus pensamentos e nin sequera a ser máis felices.»
14. «A imaxe futura do mundo depende da capacidade de imaxinación dos que hoxe, agora, aprenden a ler. A lectura non é tan só un xogo intelectural, senón que é a única maneira de entender o mundo, a única que permite usar “os lentes da complexidade” nun mundo que tende á simplicidade e á banalidade.»
Tras o Brexit non é difícil afirmar que as mentiras fan hoxe a historia. Da existencia das armas de destrución masiva, que no cumio dos Azores avalaron a invasión do Iraq e o aniquilamento do réxime de Sadam Hussein, ninguén acredita hoxe, nin sequera algúns dos seus protagonistas. Como sabemos que tampouco son certos, algúns dos reclamos utilizados polos defensores do Brexit, que onte derrubou os mercados. Máis alá da previsibilidade das interpretacións sobre o Brexit, desacouga que o debate político sexa tan pouco rigoroso e veraz. Abonda con ler textos como os que publicaba onte Owen Jones en The Guardian para comprender a complexidade social e política agochada tras o resultado do referendum, moi arraizado sobre a situación de profunda desigualdade no RU. Non son adiviño, mais non é difícil aventurar que despois do Brexit veñen en Europa tempos apaixonantes de oportunidade, incerteza e ansiedade. Agardo que Galicia non perda este novo tren da historia.
