"A Nosa Terra" aposta polo xornalismo dixital

Coincidindo coa entrega da Medalla Castelao, os responsables do xornal A Nosa Terra expresan a súa decidida aposta polo xornalismo dixital. Ao tempo, El Pais Galicia anuncia que o construtor Jacinto Rey tomará a maioría das accións e Miguel Barros será o novo presidente do consello. Ademais destes cambios empresariais e do aumento do cadro de persoal, o director, Alfonso Eiré, aposta por converter á editora nunha xestora integrada de contidos (tanto no eido do xornalismo, da edición como do audiovisual). Importantísimas mudanzas (que semellan moi acertadas) para unha das nosas máis importantes empresas culturais. Desexamos os maiores éxitos nesta ilusionante etapa que abre o equipo de profesionais que dirixe o benquerido Alfonso.

Etiquetas:

Alvarellos: 30 anos de edición en Galicia

A editorial Alvarellos celebra os seus trinta anos de traballos cun interesante libro conmemorativo no que Quique tivo a deferencia de incluír un meu traballo sobre a evolución da edición galega nos últimos trinta anos. Ten moita razón o editor actual cando expresa que cando comezou o seu pai “a edición era unha tarefa artesanal e hoxe é unha industria cultural”. O chimpo que demos durante este período foi de xigante, non só polo aumento do número de títulos (pasaamos de 187 a 1.800), senón e sobre todo, pola profesionalización do sector e polo aumento do número de lectores e lectoras en galegos. Con todo, para proseguir a nosa actividade os editores galegos seguimos precisando dos azos de fantasía que moveron a xente como don Enrique Alvarellos, cando fundou unha pequena editorial para publicar libros en galego. Beizóns para o traballo de Alvarellos nestes trinta anos! Que veñan moitos libros!

Etiquetas: Alvarellos

O merchandising de Penguin


A mítica editorial Penguin, con motivo do seu setenta aniversario, acaba de sacar ao mercado unha liña de merchandising (tazas, bolsas, lapis e hamacas). Un fetichismo literario moi British do que tirar algunha boa idea. Hai que recoñecer que esta xente segue parindo magníficas ideas.

Vía: Laie.

Etiquetas:

Homenaxe a Xohán Ledo

Con certo retraso onte tiven oportunidade de ler As caras do libro. Homenaxe a Xohán Ledo, outra entrega dos Cadernos Grial de Galaxia. Unha entrega completísima qye recupera a figura de Ricardo García Suárez, médico, pintor e deseñador editorial de Galaxia durante vinte anos claves no desenvolvemento editorial galego, finado o pasado mes de xuño.
O Caderno recolle traballos de Francisco Fernández del Riego (“Xohán Ledo na memoria” e a entrevista co deseñador publicada nun número de Galicia emigrante de 1956 co pseudónimo de Cosme Barreiros ), Xaime Isla Couto (“Un galeguista elegante e discreto”), Gustavo Adolfo Garrido (un percorrido biobliográfico moi completo, que constitúe o cerne do caderno), Víctor F. Freixanes (“As caras do libro”, unha primeira historia do deseño do libro galego, traballo, a partir de agora, de referencia), Xosé Díaz (“A creación do libro moderno en Galicia”, sobre as relacións entre Xohán Ledo e Luís Seoane, as dúas figuras claves do noso deseño editorial anteriores á Reforma Política), Manuel Janeiro (“O pensamento gráfico de Xohán Ledo”), Uqui Permui (“Inspirar… espirar”) e Fausto Isorna.
Completa o volume a recuperación de varios textos de García Suárez de carácter teórico sobre o deseño editorial: “O libro coma continente” (ponencia que presentara no famoso Iº Seminario encol do Libro Galego, celebrado en maio de 1972 no Castro) e dous artigos publicados en Grial (“André Breton e o superrealismo” e “Seoane, 1963”).
Particular interese ten a gran cantidade de documentación gráfica recuperada neste Caderno, desde capas de libros, cartelería, pinturas e fotografías que permite valorarde forma máis acaída o esforzo e a calidade deste traballo central da historia da editorial Galaxia e da nosa edición moderna.
A recuperación da figura de Ledo, así como a valoración acaída do labor realizado por Seoane na edición galega do exterior, son imprescindibles para construír ese relato da historia da nosa edición, aínda por facer. Os editores galegos contemporáneos temos aí os alicerces da fantasía na que teimamos. Beizóns ao equipo de Grial por tan interesante achega.

Etiquetas: ,

Nace Cultur.gal

Despois dunha coidadosa xestación de dous anos onte, por fin, foi anunciada a primeira edición de Culturgal, a grande feira do libro e da industria cultural que organizamos os editores galegos. Esta Feira, que se celebrará no Pazo da Cultura de Pontevedra do 10 ao 14 de maio, está chamada a converterse na grande cita anual e punto de encontro de todos os sectores da industria cultural galega (especialmente do mundo do libro e do disco) co público. A calidade do espazo web, a importante cobertura institucional e a profesionalidade na organización anuncian que o evento debe constituírse nun grande éxito. Dende o blog seguiremos de forma preferente a elaboración do programa de actividades desta cita na que temos postas tantas esperanzas.

Etiquetas:

A crise libreira

Onte mantivemos unha importante reunión dos tres sectores profesionais vencellados co libro en Galicia: editores, libreiros e distribuidores. Compartimos estratexias sobre a nova Lei do Libro, Lectura e Bibliotecas (a chamada “lei do prezo fixo” con carácter xeral, coa excepción do libro de texto dos niveis obrigatorios, en trámite no Congreso), ademais de poñer ao día a información dispoñible sobreos dieferentes modelos de gratuidade (especialmente alentador foi coñecer que xa son numerosas as comunidades que este curso implantaron o cheque libro, Asturias, Cantabria, Murcia ou Madrid).
O miolo da xuntanza foi o traballo sobre o informe, promovido pola AGE, que investiga sobre a viabilidade industrial do libro en Galicia e as consecuencias que supuxo a implantación da modalidade de préstamo do libro de texto. Cremos que este informe proporcionará datos para comprender a envergadura da crise na que está inmerso o sector. A pesar dos datos moi preocupantes que van chegando, na reunión mantívose un ton esperanzado. Como tantas veces temos expresado aquí, non é o momento de deixarse caer nos brazos da desolación. Promover mudanzas profundas na política cultural é a estratexia na que estamos comprometidos.
Recomendo a información publicada hoxe por medios sensibles a estas preocupacións:

A rebeldía do trasno

O amigo Xoán Abeleira envíame este texto sobre Isaac para publicalo no blog:

Ás veces penso, seriamente, que Díaz Pardo non existe. Isaac, digo: ise ‹‹libertario conservador›› (conservador dos nosos tesouros) con nome antergo de profeta. De feito, ata arestora, eu pensaba que non existía. Víao por aí, facendo as súas viravoltas, e coidaba: ‹‹Non. Ise home non existe. En realidade non é un home: é un trasno. É o traste ise das nubes, que sempre está a barrenar. Non hai máis que verlle as orellas…››
Isaac Díaz Pardo. Oitenta e tódolos anos. Tódolos anos do mundo. Tódalas idades da Historia resumidos nunha face. Nunha man/chea de engurras. Xa o dicía o Doutor Freud, que, a partir dos corenta invernos, cada quen ten a face que se merece, for un home ou un trasgo. E, abofé, levaba razón, porque Isaac Díaz Pardo ten boa cara do que é: un xenio con tódalas da lei. Un xenio con pelos e sinais. Un xenio dises das lampadiñas, escandalosamente xeneroso, que, denantes de nós llo pedir, cumpriu tódolos nosos desexos. Iso… e moito, pero moitísimo máis.
Isaac Díaz Pardo: o noso Grande Compoñedor. O noso Mago de Oz. Un día ergueu un dedo e levantou unha fábrica. Dúas. Tres. Outro día, chiscou un ollo e xenaron mil libros. Dous. Tres. Cen mil milleiros de historias. Outro día botou a lingua a pacer, con esa divina impertinencia, e tódolos mortos das nosas vidas volveron falar. E así con todo. En Arxentina ou na Galiza. Na Pampa Húmida ou na Ría. E así sempre con todo. Sempre con todo pra todos. Ah, iste Tiziano dos Avernos que pintou a Barca de Caronte chea de ánimas vivísimas! Esa Barca de Caronte na que imos todos nós, vestidos de todos nós! Pois mesmo iso nos regalou. A con_paixón do seu pincel. E sen pedir ren en troques.
Isaac Díaz Pardo. En xullo do 36, sendo menos mozo ca agora, apedrou a farmacia dun falanxista, un criadeiro de matóns. Dende aquela, non tivo outra empresa que esa: esnaquiza–las tendas dos ruíns. Enfrontarse, a corpo aberto, cos mercachifles da Maldade.
Isaac Díaz Pardo. Hai uns meigallos atrás, lin unha entrevista con il. Cando o xornalista lle preguntou qué era, consonte o sabio, o que máis precisaba Galiza, o moi renarte retrucou: ‹‹A Revolución››. A Revolución, vive Deus! ‹‹Porque, eiquí –aseverou– endexamais se fixo››. E que certo estivo, carallo! Que axeitado e que asisado! E que vergoña pra nós! Que teña que ser il, un meniño cun século ás costas, quen esixa a Revolución!
Isaac Díaz Pardo. A súa vida é unha película. A Nosa enteira Película. A película de Nós. Isaac Díaz Pardo. Eilo temos aínda. Promovendo a Revolución dende que alí, na Rúa das Hortas, a Raíña Moura das Fadas lle debuxou unha boca… Non en van non foi il quen lle dixo a Castelao –ó mesmísimo Castelao!– que era ‹‹un vello reaccionario››? ‹‹Carallo co rapaz.›› Carallo, si, co rapaz.
Isaac Díaz Pardo. Toda a vida resistindo. E –para Rilke o Visoiro– resistir éo todo. Ó diaño cos seus perseguidores! Ó diaño cos seus usurpadores! Eu teño máis confianza nil da que nunca tiven en Cristo. Eu confiaríalle a miña alma tan só polo intre en que dixo esta soa, única frase: ‹‹Hai palabras que non podemos deixar desaparecer. Por exemplo a palabra folga››.

Isaac Díaz Pardo. O noso Cordeiro Sen Deus. O Neno Obreiro crucificado na palma de Luís Seoane. Existe ou non existe iste Isaac doutro mundo, iste Principiño redivivo, estoutra sorte de ET? É un home ou un trasno? Un xigante ou un abelurio? Porque un empresario non é! Xa que… Que clase de empresario pode ser un que bota pestes da Usura? A Usura –clamou Ezra Pound ós ceos– é o motor da economía. A fame do noso sistema. O capital do capitalismo. Mais a Usura, en efecto, non fixo os cadros de Uccelo. Nin a Comedia de Dante. Nin a Anta do Castro. A Usura o máis que fixo foi esta Torre de Babel. Iste paraíso de merda no que agora boqueamos. A Usura o máis que fixo foi acabar coa Galiza. Coa Galiza da chaira. Coa Galiza do mar. Coa Galiza da montaña. E agora, nun tantarantán, nunha infame xudiada, quere acabar con Sargadelos. Quere acabar co profeta e con toda a súa liñaxe. Quere, ai!, rematarnos dunha puta–puta vez. Pra que non falemos máis. Pra que non soñemos máis. Pra que non creamos máis nunca que é posible a Beleza. XOÁN ABELEIRA.

Etiquetas:

Axentes literarios e "best sellers"

Vía Txetxu e Extratexto coñezo este interesante artigo de André Schiffrin publicado a pasada semana en Le Monde des livres. O autor da Edición sen editores analiza, desde o coñecemento do caso francés, os efectos que sobre o sector editorial están tendo as políticas de procura desesperadas de “best sellers” que polarizan a globalidade do mercado editorial. Neste novo contexto modificouse o papel dos axentes literarios, agora máis preocupados en subastar eses posibles “big books” (solicitandoo maior adianto posible, ás veces desorbitados) ca en apoiar a longo prazo a autores e libros de calidade. Desfaise así o modelo da política de autor (apoiado polo seu axente e editor habitual), sendo substituído polos que ofrecen un adianto maior (que moitas veces nunca será recuperado polas vendas).

A nosa escasa experiencia na negociación de dereitos con axentes internacionais (sobre todo os da área anglófona) amosa que esta brutal lóxica do mercado vaise impoñendo tamén na relación que teñen con nós. Moitas veces solicitan adiantos de máis de 6.000 euros (unha cifra pequena na puxa polas súas novidades) que son case astronómicos para a edición galega, pois equivalen a vendas superiores aos tres ou catro mil exemplares (moi dificilmente acadables no noso mercado para case calquera título). Cantidade ao que hai que engadir o custe fixo da tradución que, só nunha minoría dos casos, pode ser subvencionada (ata o 60%) pola Consellaría de Cultura. Razóns pola que é ben meritorio o esforzo que algúns editores están facendo nos últimos anos para editar na nosa lingua títulos do mercado internacional. Equilibrar a necesidade de publicar en galego a literatura internacional de calidade (algo imprescindible) coas posibilidades reais do noso pequeno mercado é un problema difícil de solucionar.

A LIX fainos máis grandes e máis libres

Vía Girbés sei do Manifesto asinado por trinta editores en lingua catalana a prol da lectura e da consideración do libro infantil e xuvenil como un BEN CULTURAL con maiúsculas. Polo seu interese para os editores galegos, que podiamos emular a iniciativa, reprodúzoo:
CONSIDEREN:
  • Que els editors de llibre infantil i juvenil treballen per oferir un BÉ CULTURAL, en majúscules.
  • Que aquest BÉ CULTURAL és essencial per al procés de formació i creixement cultural de l’infant i el jove.
  • Que la lectura ha d’arrelar en la vida dels infants com més aviat millor per a despertar interès i crear hàbit lector.
  • Que editar llibre infantil i juvenil implica un grau d’especialització que hauria de ser reconegut tant a nivell social com empresarial.
  • Que en l’àmbit de la Literatura Infantil i Juvenil, a les feines pròpies d’edició, s’hi afegeix la responsabilitat que suposa publicar per a un lector en formació, tant pel que fa a la competència i comprensió lectores com a l’esperit crític.
  • Que ens dol la invisibilitat de la Literatura Infantil i Juvenil —que tant sovint denunciem— trencada només quan apareix un best seller, quan intervenen fortes campanyes mediàtiques o en un parell de dates assenyalades, al llarg de l’any.
  • Que voler enquadrar la Literatura Infantil i Juvenil —especialment la que s’adreça al mercat escolar— dins d’allò que en aquest marc es considera “políticament correcte”, és discutible i aliè a la seva raó de ser.
  • Que la classificació per franges d’edat és una imposició afegida pel fet d’haver d’orientar l’adult, que és qui sovint actua com a mediador.
  • Que la convivència entre BÉ CULTURAL i producte editorial es fa difícil per les pressions empresarials i comercials que envolten el món editorial.

PER TOT PLEGAT SOL·LICITEN:

  • Que la literatura infantil i juvenil s’incorpori com una necessitat vital en la vida diària dels infants i joves i compti amb la implicació de TOTS: no tan sols dels qui participem en l’elaboració i difusió dels llibres: editors, escriptors, il·lustradors, llibreters i bibliotecaris, sinó també amb la d’altres sectors com poden ser pares i mares, escoles, institucions, mitjans de comunicació…
  • Que la Literatura Infantil i Juvenil no sigui una literatura petita perquè és la que ens fa més grans i més lliures.

Asinan o manifesto: Publicacions de l’Abadia de Montserrat, Ediciones B, Barcanova, Baula, Beascoa, Bromera, Casals, Castellnou, Cercle de Lectors, Combel, Cruïlla, Destino, Edebé, Ekaré, Empúries, La Galera, Juventud, Lynx, Lumen, Mediterrània, Molino, Moll, Montena, Pagès, Pirata, Salamandra, Serres, Tàndem, Thule i Timun Mas.

Etiquetas: