Listado de la etiqueta: manuel_outeiriño

Onte 1501: «Marcas» de Xavier Navaza

XG00241701Presentamos onte en Couceiro de Compostela, acompañados de Manuel Outeiriño, o ensaio do xornalista Xavier Navaza Marcas. Signo, comunicación e consumo na era da simulación. Especializado durante moitos anos na reportaxe, o xénero matriz do xornalismo inconformista, e na crónica política, nas duascentas cincuenta páxinas de Marcas ofrece unha longa e detalladísima reportaxe do que sucedeu no mundo dende 2008, ese tempo que de forma eufemística chamaron «crise económica» e que o autor bautiza como «era da simulación». Artellado en seis capítulos e un preámbulo, que funciona como resume, cun estilo vibrante, onde se enfían informacións diversas, Navaza realiza un retrato demoledor desta era caracterizada polo control reconstrúe o mosaico deste tempo no que os grupos financeiros pasaron a tomar o control a través das axencias de cualificación e empresas de auditoría estadounidenses, da utilización das marcas comerciais e da colonización dos medios de comunicación e do mundo da cultura e da política transformado en espectáculo.

Unha era na que o chamado BIG Data controla o ADN dixital do electorado através de Internet e das súas redes sociais; onde as axencias de cualificación, as chamadas «As tres irmás», elaboran profecías que se autorrealizan, agravando a crise económica dos países que elas mesmas poñen en dúbida. Xaora, Navaza analiza o papel da postmodernidade, que dende hai dúas décadas contribuiu ao proces oactual de desregulación e desactivación dos talantes críticos, motor dunha cidadanía en pleno uso das liberdades. Detense na análise do funcionamento da economía como un xigantesco casino, onde as trampas e as apostas de infarto constitúen a trabe de ouro do sistema financeiro. A pesar da deterioración da idea de democracia, provocada polos mercados e as súas marcas de referencia, Xavier Navaza remata o ensaio de forma optimista, xa que identifica «unha marea de ideas e propostas alternativas que removen a opinión pública a escala mundial». Un ensaio político valioso, cuxa lectura recomendo moi vivamente.

Onte 718: Sempre Heaney

Cando souben onte do pasamento de Seamus Heaney lembrei o proceso de creación da colección de poesía Ablativo Absoluto que iniciamos en outono de 1996 co seu libro Traballo de campo. Aquela primeira tradución de Vicente Araguas e dous anos despois a que Manuel Outeiriño fixo d’ A cura en Troia, a versión teatral do irlandés do Filoctetes de Sofocles, abriron a xanela para a galeguización de Heaney e a súa investidura en xuño de 2000, auspiciada polo profesor Antonio de Toro, como Doutor Honoris Causa pola Universidade da Coruña. Seamus incorporouse así ao corpus da literatura galega e a manter contacto con Galicia, país ao que consideraba o inicio da terra. Como a nosa Rosalía, Heaney foi un poeta capaz de canxar a vontade de estilo coa estirpe do xenio popular, converténdose nun heroe nacional e nun referente moral, cuxa perda lamenta hoxe a prensa irlandesa (tamén parte da inglesa) en primeira páxina. Poeta da terra e da experiencia campesiña, inserido na natureza e comprometido co proceso de resistencia da súa comunidade católica no Ulster, Seamus Heaney amosa o papel cívico esencial do poeta para cada unha das súas comunidades, que é o mesmo que dicir para toda a humanidade. Recupero a primeira estrofa de «Traballo de campo», o poema que dá título o libro que publicamos en Xerais: «Onde a acacia palidecía a cada brisa / onde espreitaba o ollo perfecto do merlo aniñando, / onde un fento estaba sempre verde.» Sempre, Heaney!

Os caprichos da azar e do calendario unirán para sempre o 30 de agosto como data de pasamento de Seamus Heaney e de Celso Emilio Ferreiro (1979), dous poetas universais do século XX os que cómpre volver.