Rivas e Funke, novidades tras o verán

/en , , , , , /por



Adam Watts “RECKLESS” from Daniel Chesnut on Vimeo.

Hoxe collimos vacacións na editorial deica o 23 de agosto. Porén o blog fervía anunciando o que serán dúas das nosas novidades despois do verán: Todo é silencio, a vindeira novela de Manuel Rivas, mais Reckless. Carne de pedra, a primeira entrega da nova triloxía de Cornelia Funke, un espectacular lanzamento mundial que se producirá o 14 de setembro e no que, por vez primeira, participará unha editorial galega. Esta edición galega de Funke, amorosamente traducida por Chus Bello (a quen tanto temos que agradecer) está descubríndonos moitos segredos e prácticas da edición internacional que descoñeciamos. Velaí as xiras de lecturas da autora, previstas por Alemaña (entradas de pago); os vídeos da lectura que a autora fai dun capítulo; as cartas da autora para os seus lectores e lectoras ou a canción do libro, que aquí enlazo de Adam Watts. A noticia da novela de Rivas, unha traballada primicia de Alberto Ramós en Xornal de Galicia, promete un trhiller engaiolante onde van ter moita importancia os personaxes, sobre todo ese omnipresente Mariscal. Dúas novelas literariamente valiosas que, non teño dúbidas,  poden interesar ao público que le en galego. Agora comeza o difícil traballo de facelas visibles na libraría, eis o noso reto.

An Alfaya, premio novela por entregas de «La Voz de Galicia» 2010

/en , , , /por

Foi unha satisfacción poder celebrar onte en vivo un novo premio literario de An Alfaya, unha das máis interesantes narradoras galegas do noso tempo. A súa novela Vidas cruzadas resultou gañadora do Premio de novela por entregas de La Voz de Galicia, esa feliz iniciativa que dende hai unha década recupera o folletín ou folletón como xénero literario en galego. Alédame moito este novo premio para An Alfaya, que hai semanas recibía a noticia da obtención do Premio Arcebispo San Clemente por Areaquente, unha autora que dende a súa discreción e constancia está ofrecendo unha das obras máis sólidas da narrativa actual. Desque en 1997 gañara o Premio Merlín por ¡Sireno! Sireno!, An foi desenvolvendo unha obra narrativa (comezou como autora teatral) moi diversa, tanto no seu enfoque temático (sempre atento a problemática humana), na abordaxe técnica (moi coidada, tanto na prosa coma na forma utilizada) como no público ao que se dirixía, dende os lectores autónomos deica as persoas adultas. As novelas de Alfaya sempre son interesantes, sempre sorprenden, sempre están ben montadas, sempre teñen persoanxes ben construídos, sempre deixan pegadas na nosa memoria de lectores. Alfaya, ademais, desminte con toda a súa obra, ese prexuízo do carácter da LIX como un «xénero menor» demostrando que para as narracións e as autoras de calidade non existen as fronteiras de idade do seu lectorado. As súas tres máis recentes novelas –a multipremiada A sombra descalza (unha das máis interesantes novelas da década), Illa soidade (o premio Fundación Caixa Galicia 2007) e a xa citada Areaquente– demostran a súa progresión imparable cara a unha madurez literaria moi prometedora, na que o mellor de An Alfaya aínda está por chegar. Sen dúbida que este mes de agosto, no que será publicada día a día a novela premiada onte, será o que popularice entre o grande público a unha das nosas grandes narradoras. Recomendo seguir estas Vidas cruzadas dende o primeiro de agosto, teño a certeza de que serán dunha lectura engaiolante. Beizóns, An!

In memoriam de José Saramago

/en , , , , /por



Recomendo o seguemento nos medios portugueses da noticia do seu falecemento realizada en constante actualización polos nosos amigos do blog Blogtailors. ATÉ SEMPRE, MESTRE.

Iolanda Zúñiga, un novo horizonte

/en , , , , /por

Sen menoscabo ningún da alta calidade do discurso de Fina Casalderrey como mantedora literaria da cerimonia de entrega dos Premios Xerais 2010, nin da orixinalidade e emoción da intervención de Teresa González Costa para agradecer o Premio Merlín, os tres folios que leu Iolanza Zúñiga, tras recibir o Premio Xerais de novela por Periferia, foron memorables. As súas palabras potentes, expresadas co ritmo de rap, sinalaron simbolicamente o inicio dunha nova etapa na literatura galega. O que sucedeu onte en San Simón expresa a feminización e renovación da narrativa galega actual. Algo que debemos celebrar de forma entusiasta.

No blog de Xerais e no perfil de Facebook é onde iremos recollendo estes días toda a información xerada polo fallo destss premios.

As fotos, oportunísima, é de Pilar Ponte. Grazas, profa!

«A Veiga é un tempo distinto» de Eva Moreda, Premio Terra de Melide 2010

/en , , , /por

Eva Moreda Rodríguez é a autora A Veiga é como un tempo distinto, a novela que resultou gañadora da IXª edición do Premio de Narrativa Terra de Melide 2010. Unha novela emocionante, elegante e de indubidable calidade que tiven a oportunidade de ler como membro do xurado que lle concedeu o cada vez máis prestixiado premio melidense. Gostei da novela polo xeito orixinal e atrevido de abordar o tema da emigración galega en Europa, neste caso a Londres, durante a década de 1960 dende un punto de vista das mulleres emigrantes e da súa toma de conciencia. Gostei da técnica narrativa utilizada, tecnicamente moi coidada, tecendo unha prosa elegante e medida, para relatar en segunda persoa a historia dunha parella de emigrantes d’ A Veiga, Elisa e Gelo, obrigados a construír en Londres as súas vidas de xeito ben diferente a como viñan facendo na súa terra de orixe. Gostei dos temas que aborda, dende os límites do amor e o desamor, da amizade e a solidariedade, até a soidade e o compromiso síndical e político construídos sempre sobre o valor das emocións e a súa influencia no devir das vidas dos personaxes.  A Veiga é como un tempo distinto é, pois, unha novela que actualiza con moito xeito o tema da emigración galega no contexto das mudanzas profundas que se xermolaron na Europa dos sesenta, dende o nacemento da música pop, o movemento de liberación da muller, e que, máis tarde, tanto influíron nos cambios profundos da sociedade galega. A Veiga é un tempo distinto será publicada por Xerais na colección Narrativa nos vindeiros meses. Os meus maiores parabéns para Eva Moreda, unha autora da que xa coñeciamos algúns outros textos. Alerto da calidade da novela erótica Organoloxía, Premio Narrativas Quentes 2010, que axiña será publicado por Edicións Positivas.

«A intervención» de Teresa Moure

/en , , /por

Este serán (ás 20:00 horas) acompañaremos a Teresa Moure na presentación da súa novela máis recente A intervención. Teresa volve aos andeis das librarías, tras a aclamadísima Herba moura, pola que obtivera o Premio Xerais de novela 2005, Benquerida catástrofe e Unha primavera para Aldara, cunha novela na que aborda as relacións entre as artes e a natureza, cuestión que xa esculcara no seu ensaio máis recente O natural é político. Empregando unha coidadísima técnica de múltiple perspectiva, nesta súa quinta novela Teresa Moure reúne a cinco persoas para formar un comando artístico interxeracional que ten como obxectivo argallar unha performance nas montañas do Courel que sensibilice á cidadanía sobre as relacións entre a arte e natureza. Mentres levan a cabo o seu escrupuloso plano, a chegada inesperada dunha nova personaxe, unha psiquiatra vienesa, obrígaos a rexistrar por escrito as súas actividades clandestinas. Desde a múltipla perspectiva que emana dos seus diarios, os membros do grupo van dando as súas respectivas versións, que conforman unha historia colectiva, e que conectan a paixón creativa co pasado remoto de cadaquén, coa súa infancia e cos seus medos máis agochados.

A intervención será presentada hoxe, 4 de maio, martes, ás 20:00 horas na Feira do Libro de Santiago. No acto acompañarán á autora a académica e catedrática Margarita Ledo Andión. O primeiro capítulo desta magnífica novela pode baixarse en en pdf aquí. Con anterioridade, a partir das 19:00 horas, nas mesmas instalacións Antón Dobao e X.L Regueira, membros da plataforma Prolingua, presentarán o libro 55 mentiras sobre a lingua galega. Agardámosvos, pois, nunha Feira que nesta edición semella recuperar o seu pulo.

Agustín e Xabier no canon

/en , , , , , /por

Deixei pasar uns días para comentar a que será unha das noticias culturais máis importante dos últimos anos: dous libros infantís galegos son considerados polos maiores especialistas iberoamericanos entre os dez mellores do seculo XX. O feito de que Contos por palabras de Agustín Fernández Paz e Cando petan na porta pola noite de Xabier DoCampo foran escollidos entre milleiros e milleiros de títulos publicados en España durante varias décadas avala a súa calidade e excelencia (o que como como o seu editor nos produce fachenda), mais tamén, e sobre todo, polo recoñecemento que supón para a traxectoria destes dous membros dunha xeración clave para a literatura galega contemporánea. Xabier, Agustín (como o seu compañeiro da «Xeración Lamote», Paco Martín, os tres fotografados por Xurxo Lobato o día do enterro de Manuel María) recoñecidos fóra das nosas fronteiras como integrantes indiscutibles do canon literario iberoamericano, merecerían idéntico interese polo seu traballo literario por parte das institucións universitarias e académicas galegas. Para cando a entrada dalgúns dos tres na Real Academia Galega?

No entanto, teremos unha boa oportunidade de testemuñerlles o noso recoñecemento o vindeiro 13 de marzo, sábado, no Salón do Libro Infantil de Pontevedra, que homenaxea nesta edición a Agustín Fernández Paz nas palabras de Xabier DoCampo. Beizóns para estes dous grandes amigos de noso.

«O Brindo de ouro II», quedei rendido diante desta novela de Xesús Marcos

/en , , , /por

Dende que hai ano e medio abrimos o blog de Xerais (xa leva preto de mil anotacións) en escasísimas ocasións falamos nestas brétemas de libros publicados pola editorial. Porén, non me resisto a expresar o meu entusiasmo tras gozar estes días da lectura vagorosa da segunda novela da serie O Brindo de ouro de Suso Marcos, hoxe o escritor primeiro do Courel e mestre da literatura de espada e bruxaría na nosa lingua.

Trabúcanse os que minusvaloren esta grosa novela de 416 por ser publicada na colección Fóra de Xogo (dirixida, tamén, a público xuvenil) ou por continuar a serie iniciada con A chamada do brindo, a novela gañadora do Premio Merlín 2004 (daquela de literatura infantil e xuvenil) e do Premio The White Ravens 2005. Como xa sucedeu outras veces con outros títulos publicados nesta nosa exitosa colección, só hai que vencer prexuízos e deixarse levar polos fíos da narración e comprobaremos que esta serie de aventuras de Marcos é unha marabilla! Con todo, hei confesar que con esta segunda entrega, A Táboa da Hospitalidade, quedei absolutamente rendido; penso que non é esaxerado  considerala como mellor novela de fantasía publicada na nosa lingua dende Arnoia Arnoia.

Xesús Marcos nesta segunda entrega consolida o seu espazo literario propio, o das Terras Outas dos arxinas, fronteirizas coa Devesa da Rogueira, coas Terras Érmedas dos alobri da raíña Ildara e coa Abellonenia trasunto na fantasía do Courel dos Tesos cumes que ollan de lonxe e que espreita cada amencer no bicarelo do bico do brelo. Xesús Marcos, ademais, tira moito partido do cadro dos personaxes que deseñara para a serie, sexa ese trío masculino formidable de Selmo (o Gardián do Brindo de ouro que protexe ao pobo arxina dende o Pico do Brío) e os seus amigos Toimil (o alobri que protagoniza a traizón e o romance deste segundo volume) e Oulego (ese fermoso home salgueiro dono das palabras que serven para defender o mundo); sexa ese impoñente cadro de mulleres, vencendo convencións e estereotipos de xénero, aquí sempre poderosas, dende a raíña Ildara ás Xidas e Barxas das que depende cada palabra ou cada decisión que se tome en cada unhas das parroquias arxinas, pasando pola Bruxa dos Broncedos e da Morda Maior que rexe nos territorios da soterra. Tras a batalla da Mina da Toca (episodio central no primeiro volume) será agora a procura do Longo Trabadelo a que enfronte ao pobo arxina co seu destino e co dos seus veciños os mougas do príncipe Proendos.

Unha prosa fluidísima e fermosa (moi fermosa), unha acción trepidante (onde non faltan escenas de loitas de espada e outros episodios bélicos) e un permanente xogo coas convencións propias do xénero (dende o amor cortés ao respecto dos mitos e da tradición) fan desta segunda novela do Brindo unha lectura engaiolante. Para aqueles que gostan da literatura de fantasía, esta é unha novela máis que recomendable. Estou convencido de que esta é unha serie de novelas que se fose traducida ao inglés axiña se situarían nos andeis das librarías a carón das máis valoradas polos afeccionados ao xénero. Como facemos para conseguilo? Velaí un reto.

Suso Marcos é, dende un punto de vista técnico, un dos nosos narradores máis interesantes, ademais de ser dos máis renovadores tematicamente. Tras o Premio Merlín, lembremos que en 2007 obtivo o Terra de Melide con A lúa dos Everglades (unha das mellores novelas que se teñen escrito sobre o fenómeno da emigración), este ano publica este grande Brindo e na vindeira primavera aparecerá A marca da derrota, a súa segunda novela en Xerais Narrativa, protagonizada por un soldado galego en Bosnia. Insisto, recomendo vivamente esta segunda entrega do Brindo.

Os primeiros e-books de Xerais

/en , , , /por

Hoxe demos un pasiño pequeno, que non teño dúbida inicia un camiño longo para o libro galego do futuro. Sen grandilocuencia, con humildade e rigor, coma corresponde ao estilo de traballo do equipo de profesionais de Xerais.