Chispas de Quesada
No artigo de semana fago unha breve semblanza do traballo de Quesada en Faro de Vigo con motivo da presentación da súa antoloxía, o xoves 22 de novembro en Vigo.
No artigo de semana fago unha breve semblanza do traballo de Quesada en Faro de Vigo con motivo da presentación da súa antoloxía, o xoves 22 de novembro en Vigo.
“Las personas que componemos este consejo de redacción procedemos de distintos ámbitos —escritores, bibliotecarios, editores, ilustradores, críticos…—, pero todos participamos del interés y el gusto por el texto y la ilustración, especialmente en ese género conocido como álbum ilustrado, uno de los territorios más dinámicos de experimentación estética en los últimos años.
Pretendemos con Bloc propiciar un espacio de análisis y reflexión en torno a la imagen y la palabra, proyectando una mirada especial a la construcción de mundos imaginarios en los que el texto y la ilustración aparecen de la mano.
A sus páginas se asomarán profesionales interesados en el género y en sus aspectos complementarios, ya sean éstos el diseño, la traducción, la fotografía o la literatura infantil o canónica.
Por ello, en sus páginas estarán presentes creadores bien distintos, que nos ofrecerán sus reflexiones sobre cualquier suceso literario o gráfico, y se presentarán obras que, a nuestro juicio, ofrezcan componentes de calidad, cuando no de excelencia. Aspiramos a que Bloc se convierta en ese espacio de referencia en el que cualquier profesional pueda encontrar visiones, comentarios y análisis a la altura de sus inquietudes y preocupaciones.”
Nos próximos días recibiremos os primeiros exemplares de Chispas de Quesada, un volume que recolle unha antoloxía de máis de duascentas viñetas, da colaboración diaria que Quesada mantén de forma ininterrompida en Faro de Vigo durante os últimos corenta anos. Unha antoloxía, impregnada da súa visión irónica e crítica da vida, que constitúe un percorrido pola actualidade política, social e deportiva de Galicia e, especialmente, da cidade de Vigo, desde 1967 á actualidade. A emigración, a transformación da cultura tradicional galega, o desemprego, os avatares da política internacional, a corrupción política, o problema das comunicacións, as promesas dos políticos, as relacións de parella ou diversas homenaxes aos amigos, son algúns dos temas abordados nesta antoloxía polo decano dos humoristas gráficos galegos en exercicio. O libro abre unha serie de antoloxías na que Xerais pretende recoller a obra dos mellores humoristas gráficos galegos.
Alguén sabe de que vai isto? Terá relación co artigo de hoxe de Rivas?
Moi interesante esta páxina de Antonio Seijas, o ilustrador e o noso portadista da colección Fóra de Xogo. No espazo poden verse algunhas novidades, aínda inéditas. Os nosos parabéns. Recoméndoa.
No artigo da semana reflexiono sobre os datos do Barómetro de hábitos de lectura e compra de libros 2006, do que demos conta hai uns días.
Este 2007 o Día Internacional do Libro Infantil (2 de abril) está organizado pola sección novacelandesa do IBBY baixo o lema “Stories Ring the World”.
O texto da mensaxe foi preparado por Margaret Mahy (gañadora do premio Andersen 2006, o auténtico Nóbel da literatura infantil e xuvenil, adxudicado cada dous anos) e o cartel polo ilustrador Zap Waipara.
Reproducimos o texto orixinal de Mahy que comeza cunha lembranza da súa experiencia de cando aprendeu a ler:
“I will never forget learning to read. Back when I was really small, words scurried past my eyes like little black beetles trying to get away from me. But I was too clever for them. I learned to recognize them no matter how fast they ran. And at last – at last I was able to open books and understand what was written there. I was able to read stories and jokes and poems all by myself.
Mind you, there were some surprises. Reading gave me power over stories, but, in a way, it also gave stories power over me. I have never been able to get away from them. That is part of the mystery of reading.
You open the book, take in the words and the good story explodes inside you. Those black beetles running in straight lines across the white page, turn first into words you can understand and then into magical images and events. Though certain stories seem to have nothing to do with real life – though they melt into surprises of all kinds, and stretch possibility this way and that as if it were a rubber band, in the end good stories bring us back to ourselves. They are made up of words, and all human beings are anxious to have adventures with words.
Most of us begin as listeners. When we are babies our mothers and fathers play with us, reciting rhymes, touching our toes, (This little pig went to market) or clapping our hands. (Pat-a-cake! Pat-a-cake). Games with words are spoken aloud and, as very small children, we listen and laugh at them. Later, we learn to read that black print on the flat page, and, even when we read in silence, a certain voice is there too. Whose voice is it? It might be your own voice – the reader’s voice, but it is more than that. It is the voice of story, speaking from inside the reader?s head.
Of course there are many ways in which stories are told these days. Films and television have tales to tell, but they do not use language in the way books do. Authors who work on television or film scripts are often told to cut back on the words. ‘Let the pictures tell the story,’ say the experts. We watch television with other people, but when we read we mostly read alone.
We live in a time when the world is crowded with books. It is part of the reader’s journey to search through them by reading and then reading again. It is part of the reader’s adventure to find in that wild jungle of print, some story that will leap up like a magician – some story that is so exciting and mysterious that the reader is changed by it. I think every reader lives for the moment when the everyday world shifts a little, giving way to some new joke, some new idea, some new possibility given a truth of its own by the power of words. ‘Yes, that is true!’ cries that voice inside us. ‘I recognise you!’ Isn’t reading exciting!”
Dos proxectos que teño promovido na miña vida profesional en poucos tiven máis fe ca en Golfiño, unha revista mensual de banda deseñada, dirixida a nenos e nenas de 8 a 12 anos, que creamos da man de Fausto Isorna e Miguel Vázquez Freire. Sempre crin que co comenzo deste século era o momento de reeditar o esforzo que supuxo Vagalume ou o papel que en Cataluña viña desempeñando Cavall fort (despois de corenta e seis anos segue editándose) como medios dirixidos ao público máis novo. Equivoqueime. Comercialmente para nós a experienciade Golfiño foi un fracaso estrepitoso, non conseguimos apenas axudas (a pesar de que petamos en moitas portas) e, despois de catorce números de termar por ela, acabamos pechándoa e cedéndolla gratuitamente á La Voz de Galicia que a convertiu en semanal e exclusivamente en publicación de historieta, durante dúas tempadas. Porén, teño o convencemento de que Golfiño triunfou doutra maneira, xa que foi fundamental para que agromase unha boa parte da xeración de debuxantes de BD, que existe hoxe no país.
Agora Fausto inaugura unha exposición sobre o proceso creativo das portadas da revista, unha antolóxica de quince daquelas portadas, feito que nos enche tamén de orgullo. Poucas veces podemos dicir que un fracaso sementase tanta esperanza. Beizóns para Fausto o creador do personaxe e o director artístico de tan importante proxecto.
Manuel Bragado Rodríguez (Vigo, 1959) é mestre, editor e activista cultural. Orientador do CEIP de Laredo e CEIP de Cedeira de Redondela, foi director de Edicións Xerais de Galicia S.A. (1994-2018).