Onte 364: «Mongolia»

Merquei o número de setembro de Mongolia. Formidable, como os catro anteriores, equilibrando no seu xusto punto a ironía, o humor satírico político e esas noticias verdadeiras que a forza de non aparecer nos medios convencionais semellan as máis extravagantes. Unha publicación que é auga de maio entre tanto aburrido conformismo. Confésome fan desta revista satírica que reivindica a textura do papel prensa e do formato tabloide, un xénero de publicacións que coa excepción de Retranca eu non agardaba nos quioscos dende aqueles tempos da Transición na que seguía Hermano Lobo e El Papus. Xenial o editorial desta Mongolia 5 dedicado ao ministro Gallardón e a reportaxe «Monarquía watch» pola que sabemos que encher o depósito do «Fortuna» custa 26.000 euros, máis que o salario medio anual.

Me sube la prima de riesgo

Non está de máis un pouco de humor para a fin de semana. Ben sabiamos que a xente de «Polonia» de TV3 é moi retranqueira, mais agora teñen a fortuna de que Mariano e o seu equipo de leais lles dean moito xogo cada semana. Esta versión da bilirrubina de Juan Luis Guerra é para non perdela.

«Case sempre en Galiza» co noso derbi

Moi recomendable novo capítulo de Case sempre en Galiza arredor de #onosoderbi. O humor fende fronteiras e valados. Parabéns a Iris Domato, Laura Pazo, Tito Silva e Manuel Varela por tan magnífica idea.

Onte 199: Lutherapia

Despois de varias décadas sen velos actuar en directo, agardaba moito máis de Les Luthiers. Lutherapia semelloume un espectáculo previsible, pouco arriscado, concibido para chegar a un público disposto a aplaudir coa mera presenza do quinteto no escenario e a escachar de gargalladas coas numerosas referencias escatolóxicas e gags de inequívoco cheiro machista dos arxentinos. Coa excepción dalgún momento musical interesante, como a «Rhapsody in balls» ou a «Aria Agraria», o ritmo do espectáculo sostense sobre o diálogo dramático, chispeante por pedazos, no diván do psicanalista. Pouco máis para un grupo que nalgúns momentos da súa traxectoria de catro décadas foi enxeñoso, intelixente e irreverente, mesmo capaz de facer brillar a afinación do seu tempo. Agora, instalados na comodidade do seu éxito, poderían ter titulado este espectáculo como «Humor en tempos de conformismo». Foi decepcionante  comprobar que en dúas horas non amosasen sequera unha miga de crítica ou de transgresión. Unha mágoa, máis aínda cando cada un dos espectadores pagamos 70 euros, un prezo elevadísimo que non se xustifica polo que acontece na escena.

Onte 127: Tourilandia

Excelente primeiro programa de Tourilandia. Nalgúns momentos rin a cachón, sobre todo no derradeiro treito, durante a entrevista co profesor de fútbol David Vidal na que se matizaron as diferenzas entre os verbos ‘saber’ e ‘entender’, un auténtico combate retranqueiro. Memorable foi, tamén, a versión de “Ai si me opero”, explorando as fronteiras desta TVG sempre tan condescendiente co goberno Feijóo. Xosé A. Touriñán e todo seu equipo artísticos, onde destaca Federico Pérez, prometen moito. Este programa de humor pode contribuír a conectar, sobre todo en Internet, cun público mozo, decote afastado da programación da TVG. Ten unha enorme potencia galeguizadora. Ogallá contemos, por fin, co noso Cráckovia ou ¡Vaya semanita!. Polo que vimos onte, a Touriñán e ao seu equipo sóbralles talento para conseguilo. Recomendo estarmos atentos ao programa do vindeiro xoves. Que non vira o de onte, agardo que poida facelo na TVG á carta ou localizando as mellores pezas que se irán subindo ao youtube. As miñas beizóns. É.

Escritores

De Manel Fontdevila.

Historia do nadal dixital

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/tgtnNc1Zplc" width="750" height="448" wmode="transparent" /]

Neste caso atendan máis aos procedementos cos contidos.