O fútbol é unha competición que non entende de méritos, xa que os puntos se suman só polos goles anotados na táboa de marcas. Onte o Celta deu un recital de xogo combinativo, sobre todo no segundo acto, porén quedou sen recompensa ningunha. Coma sucedera en Cornellá, unha xenialidade de última hora, neste caso unha xogada do extremo Carles Gil, xerada tras un pequeno desaxuste na marca defensiva galega, estragou un partido no que o equipo noso foi moi superior. O Celta xogou de seu, mais foi incapaz de marcar algunha das súas  oportunidades. Pagouno a prezo de ouro. A este Celta, lonxe de Balaídos non lle prestan as medias tintas, vai a gañar e sabe que esa afouta estratexia pode levalo a perder. Esta derrota devólvenos aos seareiros á crúa realidade nosa, vivir entre a euforia e o medo, entre a ledicia e a decepción. Sabemos que queda moito por sufrir para sumar eses dez puntiños que aseguran a continuidade na categoría. Alguén pensou que isto ía ser doado?