Listado de la etiqueta: el-abdellaooui

Emparrumado

/en , , , , , , , /por

O Celta de Giráldez continúa emparrumado, adxectivo propio da fala viguesa que cualifica ao ceo cando está escuro, cincento ou con néboa. Calquera dos tres estados acáelle a este Celta que transcorridas nove xornadas, case un cuarto do campionato de liga, foi incapaz de gañar un partido tanto en Balaídos como lonxe do seu estadio. Vitorias que mudou por dúas derrotas (co Xetafe e Elche) e sete empates), tantos coma puntos, números que o fan o equipo máis empatador, mais tamén o único da liga que non gañou partido ningún. Un balance contraditorio, xa que amosa un cadro ao que resulta moi difícil gañar, o que expresaría unha capacidade táctica importante, unha resistencia e unha solidariedade envexables, como unha portaría, responsabilidade o internacional romanés Radu, un dos porteiros con mellores cifras no que vai de campionato. Porén, tantas igualadas a un idéntico resultado (1-1), amosan unha preocupante febleza atacante, motivada por unha insuficiente capacidade goleadora, por debaixo dun tanto por partido (8 en 9 encontros). Números que expresan a situación confusa do Celta, un balance a todas luces negativo, máis aínda se consultamos a táboa clasificatoria, na décimo sétima posición, o que comeza a imitarse moito o que sucedía nas tempadas anteriores, sendo presidente Carlos Mouriño, cando nos salvabamos na derradeira xornada cun sufrimento horrible.

Tempos de precariedade que, tras a sétima posición da gran tempada anterior, que nos permite na actual de gozar en Balaídos, canto menos, de catro partidos europeos, pensabamos estaban superados, que contabamos cun grande adestrador da casa que botando man das promesas da canteira permitiría dar un salto de calidade no terreo de xogo e maior tranquilidade na clasificación. Secasí, por desgraza, o mal arrinque da liga, mesmo nunha pretempada con dificultades para gañar e marcar esixe reaccionar e abandonar os discursos autocompracentes recentes das tres instancias deportivas do club, dende a presidenta e dirección deportiva até o propio adestrador, que nas súas comparecencias continúa instalado no seu discurso riquiño de que cómpre ser paciente, que o equipo está formándose e que os goles e as vitorias chegarán polo seu propio peso. Paciencia que lle sobra ao celtismo como capacidade de sufrimento, unha das hélices do seu ADN, mais ao paso de sapoconcho do Celta na clasificación actual da liga, Mouriño, Garcés e Giráldez poden ter moi serios problemas.

E como mostra deste Celta emparrumado e gris, abonda o botón do partido da tarde de onte coa Real Sociedade, no que os de Giráldez sufriron outro dos seus temibles “microictus”, un derrame deportivo que dura apenas uns segundos, mais que pode deixar danos importantes no desenvolvemento e resultado do partido. Neste caso o máis grave foi o que sufriu Starfelt, o capitán naquel momento, que tendo xa un cartón amarelo, no 45 de xogo, cando un compañeiro despexara un saque de recanto, empurrou por detrás a un atacante rival. Un derrame de xenio nórdico, que lle custou, naturalmente, a expulsión deixando aos nosos cun xogador menos durante toda a segunda parte. Este comportamento propio dun parvaxola, inadmisible nun profesional experimentado, integrante do que a presidenta Marián Mouriño identifica co “club dos 6” (os que máis cobran), condicionou o desenvolvemento da segunda parte e o resultado final. Até entón, os txuri urdin intentaron coa súa presión moi alta dificultar a saída do Celta até controlar a posesión e contar con ocasións claras de gol, erradas a maioría, outras evitadas por Radu, con diferencia, o mellor dos celestes. Sen a pelota, o Celta estaba moi incómodo, o que levou a Giráldez a estirar o xogo polas bandas. Chegou así o gol celeste no minuto 20 nunha xogada preciosa de pizarra, na que Borja Iglesias aproveitou no medio do terreo un saque de porta, que retrasou co taco sobre Jutglá, o catalán filtrou a pelota pola banda dereita, na que Mingueza superou por velocidade a Aihen e a conduciu coa súa luva de seda até enviala sobre Pablo Durán que chegados a area rematou con precisión superando a Remiro.

Tras o intermedio, O Celta en inferioridade numérica resistiu de forma heroica durante corenta e catro minutos o asedio continuo dos visitantes, que puideron empatar en numerosas ocasións, o que evitou un extraordinario Radu, amosando unha axilidade e capacidade de resposta propia dun porteiro de balonmán. Giráldez, sempre afouto, cos trocos non se limitou a reordenar a defensa en bloque baixo, confiou tamén nos vinte minutos finais na velocidade de El-Abdellaoui para contraatacar. O magrebí, uns poucos minutos despois de entrar na lameira, tivo un man a man con Remiro que resolveu cun xute lixeiramente desviado do pao esquerdo. Aí estragou un gol feito, ese segundo tanto que tería liquidado o partido coa primeira vitoria dos celestes. A Real teimou no seu asedio até que no 89, Guedes inventou un centro na proximidade da área pequena onde apareceu Soler que de cabeza superou a Radu. O sétimo empate celeste, co que a bancada quedou aliviada e un chisco decepcionada.

Publicado en Faro de Vigo: 20/10/2025

Bordalás receita xetafina

/en , , , , , , /por

Foi unha mágoa que esta pretempada non se recuperase o Torneo cidade de Vigo, unha competición amigábel que se celebraba en Balaídos no mes de agosto, entre 1971 e 2012 e servía para rematar o período de preparación, ademais de presentar as fichaxes, as promesas da canteira incorporadas ao primeiro equipo e aquelar o once inicial do primeiro partido de competición oficial. Probablemente polo adianto do inicio da liga, que axusta tanto as datas dispoñibles, mais tamén pola estratexia deportiva e comercial de internacionalización do club, que pretende contar con maior presencia no mundo, o que se intensificará en canto coñeza os rivais da próxima liguiña europea, impediron a celebración deste derradeiro amigábel en Balaídos, que con certeza tería evitado a bochornosa derrota de onte. Un Celta de Giráldez recoñecible no once inicial pero confundido na lameira e sen os deberes feitos, desigual e descontinuo no xogo, fisicamente moi por baixo dos seus rivais, incapaz de competir cun visitante tan incómodo como ben coñecido polos celestes, o Xetafe de José Bordalás. A primeira desilusión para o celtismo, que con esta clara primeira derrota, derrama a imaxe de Balaídos como fortín, sobre o que se construíu a clasificación europea. E poderá ser así a tempada, outra de máis padeceres ca ledicias?

Derrota sen paliativos que constitúe unha lección de humildade para o adestrador e para o cadro de xogadores que deben afrontar unha tempada de tres competicións, o que constitúe tanto un aliciente como un perigo, para o que se precisa a orde, a paciencia e a versatilidade táctica que faltou onte no coliseo do Fragoso. E o que me pareceu o peor do caso é que Bordalás preparou o desquite da pasada liga, na que Giráldez lle gañou os dous partidos, empregando a súa habitual xetafina, certo que onte en doses moi elevadas, un programa ao límite do fair play consistente en tratar de reducir o máis posible o tempo efectivo de xogo con todo tipo de argucias e maximizar o esforzo e a intensidade no que queda por disputar. Nada novo que non vísemos en visitas anteriores: constantes caídas con entrada das asistencias, simulacións (algunhas cómicas) de lesións, demoras nos saques de portaría ou de faltas, provocacións constantes nas áreas pequenas e outras renartarías que van minando aos rivais até facelos louquear, como onte lles pasou aos defensores celestes, ao tempo que exasperan ao público rival, como tamén aconteceu onte en Balaídos onde a bancada nalgúns momentos da escena non sabía se rir ou chorar de indignación.

Porén, equivocariámonos se atribuísemos a derrota celeste só ao exceso de xetafina de Bordolás ou mesmo a unha actuación estelar de  Christantus Uche, hai dúas tempadas medio centro do Ceuta de 1º REF, reconvertido por Bordalás en dianteiro, capaz de tolear aos centrais canteiráns, Xoel Lago e Javi Rodríguez, que viviron con el un auténtico pesadelo, facilitando os dous goles decisivos do nixeriano. Méritos do equipo de Bordalás facilitados por unha actuación dos celestes como colectivo, inferior a súa proposta de xogo, como da dirección técnica de Giráldez que, sobre todo, tras o segundo gol de Uche, cando faltaban vinte minutos, non soubo comunicar a orde e a paciencia que requiría unha situación tan delicada do marcador. Apenas a entrada de Borja Iglesias, aclamado polo celtismo, endereitou lixeiramente a nave onde cadaquén intentaba a súa xenialidade mentres os visitantes protagonizaban a grotesca xetafina, derramando o tempo no marcador. Unha situación que apenas mellorara coa entrada (tardía, probablemente) de Bryan Zaragoza, que non tiña onte a coitela tan afiada como se prometía, nin coa de El-Abdellaoui, que intentou sen éxito a mesma xogada de entrada veloz pola banda en media ducia de ocasións. Unha desorde táctica que nin sequera o metrónomo de Hugo Sotelo foi capaz de remediar, a pesar de darlle unha velocidade máis ao xogo combinado a partir dos tres cuartos do campo visitante.

Derrota que non é crítica nin abre desconfianza ningunha sobre as posibilidades nesta competición, mais que esixe da autocrítica no vestiario, tanto por parte do equipo técnico como do cadro de xogadores. Amiguiños: xa non estamos de pretempada, o de onte non foi outro amigábel como aqueles torneos de verán que se celebraban despois de San Roque! Foi a primeira derrota en liga, dous goles en contra, tres puntos perdidos, tan valiosos coma calquera outros, diante dun rival directo, o incómodo Xetafe de Bordalás, coa excepción de Uche, con media ducia de xogadores veteranos que traian mellor feitos os deberes do verán cos nosos. Tempo haberá este mesmo mes de remediar en Balaídos este tropezón diante de Vilarreal e Betis.

Publicado en Faro de Vigo: 18//08/2025