Onte 782: O valor dun triángulo

O Celta gañou o seu terceiro partido de liga (todos os tres en Andalucía), sen dúbida, grazas a un agasallo de Beto, que errou entregándolle a bóla a Álex López. Foi un acto de xustiza poética, xa que na primeira parte o porteiro sevillista debeu ser expulsado cando na área pequena agarrou polo colo a Augusto Fernández. Porén, non estivo no erro do gardarredes portugués a orixe dunha vitoria tan traballada e merecida como a da noitiña do sábado, que afasta ao Celta das posicións de maior perigo. O triunfo alicerzouse dende a defensa, grazas ao funcionamento perfecto dun triángulo de dimensións variables, que tiña dous vértices en Cabral e Fontás, a parella de centrais, e o terceiro en Borja Oubiña, o medio centro máis atrasado, que rexe coma eixo do equipo. Ese triángulo funcionou á perfección; empurrou ao conxunto na primeira parte, cando Álex e Augusto aseñoraron o xogo de ataque, e protexeu a Yoel na segunda, cando o Sevilla embestiu enrabexado pola súa inferioridade na táboa de marcas. No valor do deseño dese triángulo está nacendo a recuperación do xogo e, sobre todo, dos resultados do Celta. Un acerto táctico de Luis Enrique e o seu equipo técnico, apenas un detalle xeométrico, que ben merece ser recoñecido e gabado.