Suso Jares, subversión e tenrura

/en , , /por
Foto: Alicia Serantes
Moito agradecemos a sensibilidade dos responsables d’ A Nosa Terra que lembraron a Suso Jares no Día Escolar Pola Paz. O precioso e potente artigo da súa compañeira Paz Raña Lama e a oportuna lembranza de Antonio García Teixeiro emocionáronos moito.
Onte, tamén lembraron a Suso en Viana do Bolo, a súa vila natal. Alí acudiron Paz e a súa filla Sira para participar nos actos do Día Escolar pola Paz organizados polos concellos e centros educativos da comarca e na inauguración da placa da «Aula Magna Xesús R. Jares» do IES Carlos Casares de Viana do Bolo.

Entrevista en «Luces» de «El País Galicia»

/en , , , /por
Teresa Cuíña fíxome esta entrevista que aparece publicada hoxe nas páxinas de «Luzes» de El País Galicia. A fotografía é de Lalo Villar. Grazas aos dous polo seu agarimo e magnífico traballo.

Aprimorar a lectura e a escritura

/en , , /por

Alessandro Martins recompilou vinte e unha listas para aproimorar a lectura e a escritura que veu publicando no seu blog ao longo dos últimos anos. A pesar de que teñen un interese desigual, hai algunhas magníficas e útiles para ser empregadas na animación bibliotecaria. Eis o caso dalgunhas das listas sobre a animación da lectura: «Como aprendín a gustar da ler con once actitudes dos meus pais», «Os dez consellos para ler máis libros cada ano», «Os dez motivos para ler os clásicos», «Os doce consellos que facilitan o hábito da lectura». Como tamén as listas para aprimorar (que verbo bonito) a escritura, onde destacan «Os sete consellos de Gabriel García Márquez para escibir mellor». Esta recompilación de Martins é unha anotación para o arquivo. Moi útil. Grazas.

Cidadanía sen obxeccións

/en , /por
Unha ampla maioría dos membros do Tribunal Supremo rexeitaron o «dereito a obxectar» a materia de Educación para a Cidadanía da ESO. Unha noticia, que aplaudimos xa que pon remate a unha falsa e interesada polémica educativa animada de forma meduliana durante os dous últimos anos polo Partido Popular e pola Conferencia Episcopal. Este suposto «dereito á obxección», con escasísima acollida entre as familias, uníase ás excentricidades metodolóxicas de Esperanza Aguirre e Camps coas que pretendían, dende as súas comunidades, boicotear a implantación da materia; medidas, afortundamente xa, tamén reconducidas polos tribunais.
Sabiamos que os contidos da EpC, que desenvolven os grandes valores que defendemos os demócratas (recollidos no texto constitucional e nos desenvolvementos dos estatutos), non lesionaban dereitos fundamentais ningúns dos pais nin dos estudantes. Así, se repasamos os currículums destas materias ou a maioría dos libros de texto publicados polas diversas editoriais privadas (con enfoques metodolóxicos non sempre coincidentes), podemos comprobar que non é doutra cousa que de cultura democrática e do traballo educativo sobre os grandes valores constitucionais de respecto á liberdade, á igualdade e ao pluralismo do que versa a EpC. Este e non outro é o miolo da sentenza.
Agora, a volta dos alumnos obxectores as clases e a obriga de recuperar as sesións perdidas (como propón a ministra Cabrera) serán unha primeira e necesaria lección de igualdade e responsabilidade para estes estudantes (algúns dos valores que traballan as materias). Ben sería, tamén, que os membros do PP, os seus voceiros mediáticos e a Conferencia Episcopal, que teñen a obriga de acatar a sentenza, pediran ademais algunhas desculpas. No entanto, e non son agoreiro, témome que non o van facer e seguirán enredado coa polémica co seu recurso ao Constitucional.

[Por certo, gustoume a idea do videocomunicado da ministra sobre a sentenza. Un xesto interesante sobre a utilización de internet. ].

«Yom HaShoah», Día do Holocausto

/en , /por

Non o esquezamos, hoxe é o «Yom HaShoah«, o «Día da memoria do Holocausto e da prevención dos crimes contra a humanidade», declarado así pola ONU como xornada en recordo das vítimas do exterminio nazi, no que morreron asasinados seis millóns de persoas. Celebramos o sesenta e tres aniversario da liberación por parte do Exército Vermello de Auschwitz-Birkenau, o campo de exterminio, concentración e traballos forzados máis grande construído polos nazis en Polonia durante a Segunda Guerra mundial. Tras o masacre de Gaza, é oportuno aproveitar esta xornada, sobre todo no ámbito educativo, para recordar a todas vítimas dos crimes sobre a humanidade e reafirmar os valores de igualdade, liberdade e dignidade de todos os seres humanos.

Voto acreditado

/en , /por

A reclamación presentada polo PSOE diante da Xunta Electoral Central (XEC) sobre a necesidade que os inscritos no censo de residentes ausentes que voten nas eleccións galegas do primeiro de marzo incorporen a súa papeleta o DNI ou pasaporte é unha lamentable (por non dicir vergonzosa) torpeza política. Con esta reclamación os responsables socialistas, encabezados por José Blanco –a pesar de xustificala en que «calquera cambio non procedementos de votación pode introducir unha dose de inseguirade xurídica nos resultados»– non fan máis que poñer sobre si mesmos os focos da sospeita; mais aínda cando está máis que comprobado que a fraude no sufraxio do CERA foi unha práctica habitual en convocatorias electorais anteriores. José Blanco quere que a XEC se pronuncie sobre que sucederá cos votos que non veñan acreditados e se isto suporá que seran declarados nulos, chegando a suxerir que isto podería supoñer que o PSOE puidese chegar a presentar un recurso diante do Supremo. En todo caso, os responsables socialistas galegos da emigración saben que co voto acreditado por DNI ou pasaporte (por certo, idénticos requisitos aos esixidos ao resto do electorado do interior) os sufraxios do CERA (un rexistro que xa supera os 300.000 inscritos, o 12,00 % do electorado) inevitablemente, diminuirán xa que son moitos os electores que carecen desta documentación (o que non deixa de constituír un paradoxo) e tampouco teñen tempo dnin posibilidade e obtela nos consulados españois. Unha diminución que supoñen lles prexudicará, na medida que nas máis recentes convocatorias os socialistas, como partido do goberno, sempre obtiveron a maior porcentaxe de votos. Non hai dúbida que a única solución viable para asegurar a lexitimidade das votacións do CERA é por medio de urna, o que sabemos require unha modificación da Lei Electoral. No entanto, mentres isto non chega, semella moi razoable que o voto emigrante no exterior (os dos emigrantes galegos no resto do estado e o dos mariñeiros está vedado para eles) sexa, canto menos acreditado, nas mesmas condicións que o do resto dos cidadáns. Imaxinamos o que podería suceder a estas alturas, se a maioría en litixio se obtivese grazas aos sufraxios do CERA? Imaxinamos que lexitimidade (como lembrou hoxe Feijoo) tería unha vitoria obtida nestas condicións?