Listado de la etiqueta: deputación_ourense

Os Baltar

Primitivo Carbajo é autor de tres dos libros de investigación xornalística máis interesantes da historia da nosa edición actual. O primeiro, Paco Vázquez, a pegada dun príncipe (Xerais 1993), a biografía non autorizada do entón todopoderoso alcalde, asinada co seu compañeiro Luis Pita, será lembrado por non ser aceptado en todos os puntos de venda da cidade herculina. O segundo, Salgheirón (Morgante 2021), crónica do conflito urbanístico da finca Massó de Cangas, desvelou as corruptelas da promotora da urbanización ao tempo que amosou o papel da resistencia veciñal. Agora, no terceiro, Os Baltar. A senda do caciquismo na democracia plena (Morgante 2024), do que é co-autor xunto a Cristina Huete, ofrece o relato xornalístico inédito de seis décadas de caciquismo moderno na provincia de Ourense, dende o brote con Eugenio Gómez Franqueira, o fundador de Corén, de Acción Política Orensana e promotor de Coalición Galega, até hoxe. Libro fascinante, escrito co pulo e coa precisión necesarias para ofrecer unha longa reportaxe reveladora sobre como procederon José Luis Baltar Pumar, o político do trombón e da boina, que soubo tourear a Manuel Fraga, e o seu fillo, Manuel Baltar Blanco, fogueado durante anos como sucesor, que cando chegou o seu momento quixo imprimir o glamur que lle faltaba ao proxecto paterno, mais que a pesar de contar co 7 como talismán e guieiro, sería relevado pola súa afección a velocidade. E así, nobelando o relato cunha documentación exhaustiva, no texto principal e nas notas a rodapé, revélase a  complexa trama de clientelismo e do pelotón de enchufados da deputación ourensá, da maraña de corruptelas e comisións, das denuncias e das condenas, dos favores pagados en efectivo pola tropa de alcaldes e deputados provinciais que apoiaban a familia Baltar. Un libro moi recomendable, un dos acertos editoriais do ano no eido da non ficción, que merece todos os nosos parabéns para Huete e Carbajo como para o valente editor Moisés Barcia por tan oportuna publicación.

Publicado en Nós diario: 18/12/2024

Onte 483: Baltar

Nunca me chistou Xosé Luís Baltar. Nunca me pareceu un ghicho do que un se podía fíar, nin sequera cando deu mostras do seu galeguismo e da lealtade coa lingua e cultura de noso. Só falei con el unha vez na miña vida. Foi en 2000, a raíz da edición do libro de homenaxe a Manuel Luís Acuña cando procurei o apoio da deputación de Ourense. Solicitei unha entrevista co presidente e adiantei nunha proposta o noso proxecto. Fíxome agardar ben de tempo, creo que preto de dúas horas nunha sala, despachoume en dous minutos dicindome: «Ti es o editor? Vouche comprar os libros, mais non vas facer negocio a miña conta». Aquilo non me fixo graza ningunha. Non. Dende entón comprendín que esas formas autoritarias de exercicio do seu cacicato eran a cerna da súa política e do seu caprichoso exercicio de coleccionista. A forma é o fondo. Como as súas dúas décadas de presidencia imperial da deputación foron un escándalo para a democracia. Unha situación da que son os primeiros responsables os dirixentes do PP (Fraga, Aznar, Rajoy e Feijoo) que a consentiron e da que sacaron proveito. Porén, o vello Baltar equivocouse cando artellou a súa megalómana herdanza, enfrontándose a Feijoo e á dirección de Génova. Conseguíu a cadeira para o fillo, mais quedou ferido politicamente para sempre. Só era cuestión de tempo. Máis tarde ou máis cedo caería de seu. Neste difícil transo pouco lle vai axudar o seu galeguismo e ourensanía que ambos os dous defenden como sinais identitarios do seu «caciquismo do bo». Quen no PPdeG vaise mollar a defendelo?