Onte 444: Cataluña, entre a soberanía e os recortes

Os resultados das eleccións catalanas de onte poden ser aparantemente enganosos. Non hai dúbida que o partido gañador foi tamén o gran perdedor, xa que non conseguíu a “maioría excepcional” que procuraba o president da Generalitat para enfiar neste momento o país cara a consecución dun estado propio. Como tamén o é que todos os partidos con representación tiveron algún motivo para a satisfacción: ERC por duplicar o seu número de deputados; PSC por “moderar” a súa debacle; PP por aumentar un deputado, a pesar dos recortes de Rajoy; ICV por subir tres deputados; Ciutadans por triplicar a súa representación e CUP por entrar con forza no Parlament.

Porén, utilizando os esquemas clásicos esquerda-dereita e soberanismo-españolismo, as combinacións dos resultados ofrecen diversas posibilidades de análise. A dereita (CIU+PP+C’s) con 78 deputados gañou, fronte a unha esquerda que recuperou cinco deputados con respecto ás eleccións de 2010. As políticas de recortes defendidas por Mas pasáronlle factura. Como tamén é certo que o soberanismo (CIU+ER+CUP) mantívose ou mesmo reforzouse con 74 deputados con respecto a hai dous anos, a pesar de que aumentou o españolismo (PP+C’s) con 28 actas fronte ás 21 de 2010, crecemento que se fixo, en boa medida, a costa das posicións máis ou menos federalistas (PSC+ICV) que obtiveron 33 deputados, cinco menos que en 2010 e 16 menos que en 2006, cando gobernou o tripartito. Aínda que se a análise é máis grosa, distribuíndo as posicións federalistas, as soberanistas continúan sendo os dos 2/3 terzos do Parlament, como sinala o gráfico de La Vanguardia.

Con este taboleiro tan dinámico e cun Parlament tan diverso e plural, CIU non o ten doado para escoller socio para gobernar, sexa en coalición ou con apoio orzamentario; como tampouco o ten para desenvolver o seu proxecto para que a sociedade catalá decida. Probablemente, Mas deberá modificar o calendario previsto, xa que de inmediato deberá escoller entre soberanía ou recortes.