5.110 días que ten a vida
Esta anotación de Folerpa é o mellor que teño lido estes días sobre a infamia de Madrid. Beizóns, Marcos.
Esta anotación de Folerpa é o mellor que teño lido estes días sobre a infamia de Madrid. Beizóns, Marcos.
Mágoa que non poidamos acompañar hoxe ao noso ben querido Xabier Puente Docampo na merecidísima homenaxe que lle rende o Salón do Libro de Pontevedra. Xabier leva feita unha contribución monumental ás nosas letras e ao noso afán colectivo de conformación dun criterio literario nos lectores de todas idades, que non se pode pagar cunhas poucas palabras. A súa concepción da narración, oral ou escrita (que no seu caso tanto ten, unha cousa coma a outra) como o máis sublime acto de amor, transforma cada un dos seus textos, sometidos a un proceso de depuración que acada cotas de auténtico delirio, en alfaias de emoción que permiten desvelar todas as marxes da condición humana. Ademais, Xabier é un animador educativo e cultural teimudo de creatividade desbordada (velaí o seu máis recente proxecto), e, sobre todo, unha persoa cabal na que poder espellarse como ser humano. Hai máis importantes razóns para abenzoalo? Beizóns, mestre! Con todos os abrazos.
Dende onte podemos utilizar o web Letras de Galicia, un portal destinado a promover a literatura galega no exterior. Promovido pola Consellaría de Cultura, este espazo, xunto co catálogo de dereitos read.galicia, está chamado a converterse na peza principal dunha estratexia exportadora do noso sector editorial e da consolidación dunha marca (“Letras de Galicia”) para a súa visibbilidade no mercado internacional. Información sobre a literatura galega, sobre o estado da nosa edición ou sobre as axudas para a tradución son algúns dos contidos principais dun espazo ben deseñado e atractivo. Aparece só en castelán, aínda que sabemos se está preparando unha versión en inglés. Un paso adiante moi sólido, que merece as nosas beizóns.
Onte asistín ao xantar de homenaxe a Francisco Fernández del Riego e Isaac Díaz Pardo, organizado polo PEN Clube de Galicia, con motivo da terceira edición dos seus premios “Voces de liberdade”. A organización e o desenvolvemento desta homenaxe a estes dous grandes editores da nosa memoria histórica, que contou coa xenerosa colaboración da Tenencia de Alcaldía do concello de Vigo, foi excelente. As laudatios de Marilar Aleixandre e Camiño Noia brillantes e á altura literaria do labor hercúleo dos homenaxeados. Os discursos dos políticos agarimosos, ben preparados e moi axeitados. A condución do acto do presidente do PEN galego, Luís González Tosar, amena e emocionante. Mesmo o menú foi exquisito (coa excepción das peras ao mousse con chocolate, por baixo dun nivel culinario óptimo). Con todo, o mellor do acto foron os momentos das intervencións dos homenaxeados. Don Paco debullou, petando co seu caxato no chan (aínda está ben rexo), o seu percorrido vital, insistindo en que “a miña traxectoria foi sempre de continuidade como home que son do Seminario de Estudos Galegos, sen altibaixos, adaptándome sempre aos tempos que vivimos”. Isaac, que comezou a súa parolada cunha brincadeira pouco inocente (saudou á Secretaria Xeral de Política Lingüística como a “a muller que está traballando para que o galego morra dignamente”, que logo lle replicou de forma moi elegante dicindo que “todos estabamos alí para darlle vida a lingua”), utilizou o seu tempo para gabar a don Paco: “un grande amigo do meu pai”. O único que vin un pouco fóra de lugar (nunha sesión marathoniana, durou cinco horas), foi algunha das intervencións “espontáneas” dos asistentes que na sobremesa ocuparon o atril (unha mágoa!, que desluciu un chisco un acto magnífico e tan ben preparado). Beizóns a don Paco e a don Isaac, a Tosar e ao equipo directivo do PEN Clube de Galicia por este berro de liberdade literaria galega!
Aquí podes expresar a túa felicitación de Nadal en trescentas linguas (mágoa que detecto algúns erros).
Vía: Addenda Et Corrigenda.
e Semese Le Mahlohonolo a Selemo Se Secha
Slovakian – Vesele Vianoce a stastny novy rok
Slovene – Vesele bozicne praznike in srecno novo leto
Sorbian – Wjesole hody a strowe Nowe leto
Spanish – Feliz Navidad y Próspero Año Nuevo
Sranan – Wan switi kresneti nanga wan bun nyun yari!
Subanen – Piak Pasko Pu Piag Bago Tawn
Sudanese – Wilujeng Natal Sareng Warsa Enggal
Suena – Kerisimasi kokopai
Surigaonon – Malipayon na pasko sanan bag-on tuig!
Swahili – ºKrismas Njema Na Heri Za Mwaka Mpyaº
Swazi – sinifisela khisimusi lomuhle nemnyaka lomusha lomuhle
Swedish – God Jul och Gott Nytt År
Tagalog – Maligayang Pasko at Manigong Bagong Taon
Tahitian – Ia ora i te Noere e ia ora na i te matahiti ‘api
Tagakaulu – Madyaw Pagsalog sa Pagka-otaw ni Jesus & Aw mauntong na bago Umay!
Tala Andig – Maayad ha pasko daw bag-ong tuig
Tamazight – Asseggwas Ameggaz
Tarifit – Asuggas Asa’di
Tamil – Nathar Puthu Varuda Valthukkal
Tanaina – Natukda Nuuphaa
Tayal – Pqaquasta ta. Pquasta hentang na Jesu
Telugu – Christmas Shubhakaankshalu & Nootana Samvatchara Subhakanshalu
Thai – Suksan Wan Christmas lae Sawadee Pee Mai
Tlingit – Xristos Khuwdziti kax sh kaxtoolxetl
Tok Pisin – Meri Krismas & Hepi Nu Yia
Tokelau – Ke whakamanuia te Kirihimahi & Tauhaga Fou fiafia
Tonga – Kristo abe anduwe muciindo ca Christmas
Tongan – Kilisimasi Fiefia & Ta’u fo’ou monu ia
Toraja – Salama’ Natal & Selama’ taun baru
Trukese – Neekirissimas annim oo iyer seefe feyiyeech!
Tshiluba – Diledibua dilenga dia Mfumu – Tshidimu tshipia – tshipia th silenga
Tswana – Keresemose o monate le masego a ngwaga o montsha
Tubetube – Yayaliyaya Yesu sikabi kaiwena
Tumbuka – Kristu wabe namwe munyengo ya Christmas
Turkish – Noeliniz Ve Yeni Yiliniz Kutlu Olsun
Tutchone/Northern – Ut’ohudinch’i Hulin Dzenu & Eyum nan ek’an nenatth’at danji te yesohuthin ch’e hadaatle sh’o
Ukrainian – Veseloho Vam Rizdva i Shchastlyvoho Novoho Roku!
Umbundu – Natale, Natale, Oyo O Natale & Eteke Lio Bowano, Illimo Ciwa
Urdu – Naya Saal Mubarak Ho
Uvean – Italo fa ide tau fou nei eseke
Uyghur – YanghI yiling ahlqIs bolgey!
Valencian- Bon Nadal i millor any nou
Vespi – Rastvoidenke i Udenke Vodenke
Vietnamese – Chuc Mung Giang Sinh – Chuc Mung Tan Nien
Votian – Yvaa rashtagoa! & Yvaa uutta vootta!
Waray-Waray – Maupay nga Pasko ngan Mainuswagon nga Bag-o nga Tuig!
Warlpiri – Miri Kirijimiji & Nyuntunpa Ngurrju nyayirni yapa
Welsh – Nadolig LLawen a Blwyddyn Newydd Dda
Yup’ik/Central – Alussistuaqegcikici
Yupik/Siberian – Quyanalghii Kuusma & Quyangalleq Nutaghamun Aymiqulleq
Xhosa – Siniqwenelela Ikrisimesi EmnandI Nonyaka Omtsha Ozele Iintsikelelo Namathamsanqa
Yiddish – Gute Vaynakhtn un a Gut Nay Yor
Yoruba – E ku odun, e ku iye’ dun!
Zarma – Barka da Issa hay-yan hann & Barka da djiri barey-yan
Zaza – Newroz’a tu Piroz be
Zia – Kerisimasi wosewa
Zime – El ma ka bar vra aso vei Lu & El ma ka kim na mireu
Zulu – Sinifesela Ukhisimusi Omuhle Nonyaka Omusha Onempumelelo
1977 – film clip
Añadir a mi perfil | Más Videos
Gustei desta nova ANT dixital. Un gran paso adiante!
Destaca nesta estrea a calidade da información cultural, eis os casos das cróinicas das presentacións de Cardume ou de Fóra do sagrado (mesmo acompañada cunha gravación en vídeo) en Compostela ou a entrevista con Margarita Ledo, por só citar unhas poucas.
Esta nova A Nosa Terra, dirixida agora polo noso amigo Manuel Veiga, merece as nosas beizóns. Desexamos que o seu equipo de profesionais acade os maiores éxitos.
Onte pasamos unha tarde magnífica en Lugo con motivo da presentación do libro de Miranda. Marcos realiza unha hoxe unha completísima crónica, tanto do desenvolvemento acto (onde realizou unha intervención moi atinada) como da paseata á noitiña que fixemos pola Muralla, dirixidos polos comentarios de Pepe, Xoán Cuba, Isidro Novo e outros amigos e amigas entrañables. Na viaxe de volta, despois de que fomos parados en Guntín pola Garda Civil (“las pegatinas son para poner”), falamos devagariño de tantas cousas que nos unen dende hai tres décadas e dos proxectos que temos en marcha. Marcos Valcárcel ven desempeñando un labor hercúleo de divulgación e promoción galeguista (agora, tamén dende o seu blog extraordinario) que merece a nosa maior admiración e recoñecemento. Un tipo dunha peza, formidable! Beizóns para el.
Actualización (22:00): Pepe publica dúas anotacións sobre a presentación, a primeira é a crónica do desenvolvemento do acto e a segunda as notas que empregou Marcos (unha intervención, insisto, magnífica, na que debullou o sentido dos nove relatos). Entendo a afirmación de Miranda “algúns críticos fican desorientados cos meus libros de relatos”, coma xa comprobamos sucedeu con estas Mans do medo, onde se mesturan relatos fantásticos (por favor, non confundir con fantasía), outros da literatura do horror (diferenciar do terror), outros no marabilloso e outros de carácter metafísico ou onírico (próximos a Kafka). O texto de Marcos pode axudar a identificalos e interpretalos acaidamente.
Por outra banda, cómpre salientar que a intervención de Miranda foi tamén moi bonita e clarificadora sobre as intencións da súa escrita. Transcribo algunhas das notas recollidas na miña libreta:
“Eu son un escritor que quere escribir como se escribiu ben sempre, como quen come pan. Pretendo que olector non vexa os artificios do meu traballo, que a historia teña impulso narrativo. O narrador ten que narrar, é un contador de historias”.
Diante da pregunta de Maros sobre o futuro do conto tradicional, Pepe non dubidou: “O conto tradicional galego desaparecerá por que o mundo tradicional onde naceu xa desapareceu. Mais seguirá o conto, xa que a xente precisará seguirse contando historias, baixo novas fórmulas. Velaí o pulo das actuais lendas urbanas”.
Por último, Miranda abordou a cuestión dos medos presentes no libro: “Algúns son medos tradicionais e outros modernos (como o medo á informática ou aos cambios biolóxicos). En xeral eu abordo dous temas: o primeiro, a alienación, a perda da identidade; o segundo, a desilusión, a perda da utopía, da infancia, a perda da marabilla. O medo, sexa literario ou cinematográfico, ten uha función terapúetica, xa que nos prepara para afrontar outros medos que podemos atopar ao longo da vida”.
Actualización (25-11–2007): jaureguizar completa a crónica da tarde adiantando as vindeiras novidades que publicará Miranda en Xerais: a reedición da novela Vestio (en Fóra de Xogo) e unha guía de Galicia (máis de cinco centas páxinas) en dobre edición, galega e castelán.

Manuel Bragado Rodríguez (Vigo, 1959) é mestre, editor e activista cultural. Orientador do CEIP de Laredo e CEIP de Cedeira de Redondela, foi director de Edicións Xerais de Galicia S.A. (1994-2018).
