Na entrevista ao Frankfurter Allgemeine o ministro de Guindos puxo a educación e á sanidade como próximos obxectivos das «reformas» do goberno Rajoy. Experimentados como estamos na interpretación destes eufemismos económicos, non é difícil interpretar que, probablemente, os orzamentos de 2013 ou o chamado programa de estabilidade incluirán importantes recurtes nos sistemas de educación e sanidade públicos dos que, a pesar das súas insuficiencias, nos deberiamos sentir ben orgullosos. Semella que aos mercados non lles abonda coa devaluación interna das rendas salariais, que nos vindeiros meses irá provocando a reforma laboral, nin coa austeridade dunhas contas púbicas que deixan a economía nunha brutal recesión. Co bendito argumento do control do déficit, ese mantra incuestionable, agora esixen recurtes enérxicos dos orzamentos das CC.AA., obxectivos que non se poderán conseguir sen tocar os recursos destinados aos servizos públicos de sanidade e educación. Será apenas outra fase desa desmontaxe do estado do benestar á que estamos asistindo, un proceso que os burócratas centroeuropeos denominan como «esforzo adicional» das «políticas de consolidación fiscal». O que pode estar a chegar, tras o anuncio de onte do ministro de Guindos, é para poñerse a tremer.