Serea pétrea
Afortunadamente a serea pétrea formará parte da rede galega de museos. Tarde piaches! Agardemos que rematen as obras canto antes e volva abrir as portas coa súa exposición permanente.A foto é de Óscar Reixa.
Afortunadamente a serea pétrea formará parte da rede galega de museos. Tarde piaches! Agardemos que rematen as obras canto antes e volva abrir as portas coa súa exposición permanente.A foto é de Óscar Reixa.
Perdone Sr.Bretemas esta irrupción y además en castellano. Me gustaría que tratase el tema de la chirigota que ganó en el Carnaval de Ceuta sobre los “moros”. Hay tanta hipocresía, tanta corrección teórica, tanta alabanza y defensa de los moros que en la práctica nadie quiere relacionarse con ellos, ni viajar a ningún país con esta cultura y religión ni mezclarse con “ellos” (prefieren Finlandia), que estoy harta.
Soy de izquierdas, he viajado y convivido con muchos árabes (no jeques, que ya es “otra cosa”), me fascina su cultura y no me tiembla el pulso al escribir aquí que el Carnaval es tiempo de irreverencia, de saltarnos las leyes, de humor y por qué no, de gritar y cantar lo que estamos hasta el gorro.
Fanatismos hay en todos lados, y si no, hagamos un acto de reflexión todos: ¿Es ETA fanática? ¿Es el BNG fanático? ¿el comunismo? ¿los extremos se tocan? ¿Fue Hilter fanático y ganó unas elecciones?
Sincerémonos sin miedo a lo que vemos en el espejo. Todos somos políticamente correctos desde nuesta atalaya gallega (por desgracia sin inmigrantes), pero pongámonos en el lado del “enemigo”, de esos policias tan denostados y que hoy en día son jóvenes buscándose una oportunidad de trabajo. Sin más pasado y con poco futuro.
Perdone y gracias. Pensemos …
Copio e pego aquí parte de este post de Vigoblog:
“Non lle contan tampouco a Corina que o problema actual do Museo do Mar ten dúas orixes recoñecidas. Por unha banda, o abandono do proxecto (e do seu financiamento) nos seus comezos por parte da Consellería de Cultura da Xunta de Galicia (daquela do seu valedor Manuel Fraga Iribarne), e o rescate in extremis que fixo contra natura o Consorcio da Zona Franca de Egerique, facéndose cargo en solitario deste equipamento cultural. A segunda, o xenio constructivo do seu partenaire hoxe, César Por-tela que, escudándose en Aldo Rossi, paríu un edificio que serve para calquera cousa menos para Museo: as súas paredes (tan importantes nun lugar de exposición!) enlucidas cun estuco intocable que impide que sexan usadas como superficie expositiva; o sistema de iluminación imposibilita xogar coa luz e pode deteriorar o material exposto e, para máis inri, o edificio é un auténtico cocedeiro no que se acadan, nalgunhas zonas, temperaturas en verán de máis de 45º, e ¡sen illamento nin climatización prevista en proxecto nin executada!. Tan marabilloso proxecto arquitectónico e tan magnífica execución son os que impediron ata hoxe que esta institución iniciase o seu funcionamento coa normalidade prevista no seu programa museolóxico.”
¿Existe algunha posibilidade de que os inteletuais galegos critiquen o traballo e César Portela, olvidando a súa suposta afinidade ideólóxica? Semella que se os traballos incompetentes de calquera outro profesinal de outra tendencia políitica tiveran custes tan grandes para as arcas públicas as críticas non se farían esperar…
Para a primeira mensaxe:
Non. Hitler non gañou as eleccións e por iso subiu ao poder. Este é un mito falso.
Se quere vostede coñecer os intríngulis e manobras políticas que levaron o seu acceso ao poder, é de lectura obrigada o seguinte libro:
Henry Ashby Turner, A treinta días del poder, Barcelona, Edhasa, 2000.
Hai unha versión en rústica e barata na colección de peto da mesma editorial: quinteto, 2002.