Onte 332: Serán na casa

Dediquei a tarde na que Vigo quedou ocupado a gozar do atletismo e da lectura dun orixinal engaiolante. A procesión do Cristo  é unha mobilización popular potente que non é doado interpretar. Os sectores conservadores e neoconservadores utilízana como unha manifestación do seu respaldo social. Despois de cinco décadas, preferimos non cabrearnos, coma nos sucede todos os anos, e quedar sen a nosa camiñada ao solpor. Outro domingo será!

2 comentarios
  1. Maeloc
    Maeloc Dice:

    Si, a procesión do Cristo, como outras moitas manifestacións relixiosas, é moi potente e os que queren seguir cos seus inxustos privilexios aprovéitanse delas; mais, canda, as incribles señoras con mantilla española e os seus señores que parece que van nun desfile militar matar o inimigo, van esas mulleriñas e eses homiños castigados e horrorizados pola vida que lles tocou, na procura de esperanza, pois a relixión, á parte de cousas realmente obscenas como as devanditas, é para moitos mortales unha necesidade antropolóxica, de aí a súa “potencia”. Un servidor, que aínda ten pesadelos coa mili, cando hai procesións ostentosas, que semellan marchas militares, aproveita para ir dar unha volta en bicicleta.

    Responder

Dejar un comentario

¿Quieres unirte a la conversación?
Siéntete libre de contribuir

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *