Tras un fermoso xantar de amizade, seguín por twitter  a asemblea aberta do Encontro Irmandiño. Non me sorprendeu a marcha de Beiras e da súa xente do BNG, unha saída case inevitable tras o fracaso na asemblea de Amio do proxecto común do nacionalismo galego que eles defendían. Unha decisión que influirá na que poida adopar +Galiza o vindeiro mes de marzo xa que racha o precario equilibrio saído da XIII Asemblea.  Abrirase, entón, unha etapa moi difícil e incerta para o futuro das diversas opcións nacionalistas que, inevitablemente, participarán na carreira pola reconstrución do espazo galeguista arredor de novos proxectos políticos e/ou electorais e, sen dúbida, pretenderán contar con todas voces, sensibilidades e mans cidadás dispostas a traballar nun proxecto que teña só a Galicia como norte. Cal será o proxecto capaz de aumentar o perímetro do abrazo que galeguistas e nacionalistas ofrecen á sociedade galega? Poderán converxer electoralmente os proxectos que hoxe se afastan? Hoxe non o sabemos. En todo caso, estamos no albor dun proceso que requirirá tempo, xenerosidade, intelixencia e flexbilidade abondas para se converter en alternativa real ao conservadorismo que hoxe nos abafa. No entanto, o futuro noso tamén se dirimía no serán de onte na ateniense praza Syntagma, onde máis de cen mil concidadáns europeos defendían pacificamente a súa dignidade nunha situación límite. A crise do proxecto europeo, unha mostra da complexidade do tempo contemporáneo, require tamén a súa resposta neste sintagma de futuro nacionalismo galego, iniciado nun momento crítico da nosa historia.