Pecha a libraría Colón da Coruña

/en , /por
Colón, a libraría máis antiga da Coruña, tan presente na novela de Rivas, pechará antes de finais deste ano. A ruína do edificio (ninguén fixo nada para impedila, esa vella treta!) é a causa aducida polos propietarios do inmoble para levantar alí unha construción de nova planta. O día 14 de decembro está previsto que realicemos unha derradeira asinatura de exemplares. Agardemos que a vella Colón (abriu as súas portas en 1935) atope outra ubicación no centro da cidade á que serviu con humildade durante sete décadas.
Propoño que, cada vez que peche unha libraría nas nosas cidades ou vilas, sexa denunciado nos nosos blogs coa intención de confeccionar un mapa de librarías da memoria. Será un xeito de tributarlles a homenaxe que merecen.

Vía: Cartafol de gardalivros.

Cartaces de Bruxelas

/en /por


A viaxe coas peñas celtistas desta fin de semana pasada foi para nós toda unha experiencia (como pode comprobarse na extensa reportaxe de “Celta“, o peñista máis sonado da Guarda) de como funcionan estas cousas do corazón futbolístico máis apaixonado.
Das trescentas fotos que tirei, escollín para non caer nos tópicos belgas (Tintin, Magritte, gaufres e Godiva, que tamén exploramos con teimosía), as destes tres cartaces pillados na rúa: o da editorial de Jacques Brel, o da cervexa Celta e o da estrea da primeira película de Jason Reitman. Nese pequeno país (pareceume moi conservador e ríxido) de comedores de patacas e bebedores de cervexa había moito no que fixarse.
Etiquetas: , , ,

Zagat

/en /por

NY é todo un bazar, onde se pode mercar case calquera cousa. O maior perigo do turista (non renego desa denominación) é transformar o seu paseo nunha interminable xornada de visitas a todo tipo de tendas. Dende as máis exclusivas da Quinta e da Madison (preto de Central Park) ás elegantísimas do Soho ou do Greenwich Village, o comercio é a primeira actividade económica da cidade. O prezo asequible para nós dalgúns produtos, sobre todo da roupa (con formidables rebaixas de ata o 70%), e a magnífica arquitectura interior dalgúns establecementos (ollo!: o aire acondicionado está tan alto que podemos pillar un arrefriado) son dous alicientes máis para anestesiarnos saíndo e entrando en porta si e porta tamén.
Unha boa guía para non perder moito tempo é seguir os indicativos ZAGAT Survey, que tamén axudan para atopar restaurantes e outros servizos de hostelería. A Time out e a Where (as dúas impresas en papel e na rede) son outras axudas bastante fiables nesta tarefa de economía da atención. Con todo, é inevitable (e recomendable) entrar a botar unha ollada por Macys e polo Apple Store (experiencia ineludible para os que somos maceiros). Ademais das tendas, en NY hai magníficos mercados populares onde mercar todo tipo de trapalladas ou tomar unha masaxe antiestres; non hai que perder o longuísimo da Avenida Madison (os domingos ao mediodía) e o de Union Square (os sábados pola mañá).

Etiquetas:

Sobre os museos

/en /por
A oferta museística de Nova York é apabullante e dunha gran calidade. É un dos encantos maiores da cidade. O turista máis curioso, so pena de non facer outra cousa, debe escoller o que quere ver e o tempo que lle quere dedicar a cada un destes espazos culturais. A nosa escolla foi bastante medida: MOMA, Metropolitan, Historia Natural e Guggenheim. Mágoa que a Pierpont Morgan Library (onde queriamos ver o Pergameo Vindel, unha peza patrimonial primeira que deberíamos recuperar para Galicia) estivese pechada. En todos estes museos hai moita xente, aínda que as colas nada teñen que ver coas de Roma ou Firenze. Precísanse canto menos unhas catro horas para facerse unha idea das coleccións, o que non é problema ningún xa que todos teñen magníficos restaurantes e cafés para facer unha paradiña e acougar os pés.
(Robert Doisneau. MOMA)

A colección do MOMA, aínda que non decepciona, estivo por baixo das nosas expectativas. O que máis nos interesou foron Dadá (a exposición que preparara o Pompidou) e a colección fotográfica (eis Doisneau). Para nós a sorpresa foi o MET, un museo tan grandioso como desorganizado. Interesáronnos as coleccións de pintura (sobre todos por eses seis Vermeer magníficos, pola mostra de impresionistas e pola pintura do XX, cunha presenza delirante de Picassos, Modiglianis e Magrittes) e as magníficas exposicións temporais (como o “Tribute a Susan Sontag”, “Anglo Mania” e a de Girodet, moi didácticas). Outrosí sucede co de Historia Natural, onde non hai que deixar de visitar o Planetario e a exposición sobre Darwin (en plena batalla ideolóxica entre o creacionismo neocon e o evolucionismo).
Moito para ver e moito que aprender dos museos novaiorquinos, sobre todo polo seu esforzo por promover exposicións temporais (proporcionando así unha nova oportunidade aos seus fondos) e procurar un público novo (todos están inzados de proxeccións en pantallas planas, e de información complementaria en soporte dixitais).

(Veermer, MET)

Etiquetas:

Sobre as librarías

/en , /por

A cadea Barnes and Noble lidera o mercado das librarías novaiorquinas, deixando un espazo estreito para Borders e para algunhas outras cadeas especializadas en libro rebaixado. En todos os casos o modelo é semellante: integración da venda de libros, revistas, cedés de música, devedés de películas (unha oferta asombrosa comparada coa existente aquí), artigos de papelaría e deseño e, sobre todo, grande importancia para a cafetaría (espazo para o descanso e para o traballo wifi). O mesmo sucede coas tendas de Virgin, onde a música tenun peso enorme e onde a presenza do libro queda reducida á cultura pop. Non hai dúbida de que o modelo da nosa pequena libraría independente semella que desapareceu nos Estados Unidos.
Pareceume moi significativo que se rebaixen ao 70% libros de ficción editados hai menos de dous anos (eses falsos best sellers fracasados). Con todo, en Barnes and Noble nótase un esforzo importante por orientar ao lector. Gustoume moito a idea das “recomendacións críticas do staff” (cada un dos libreiros ou libreiras aposta por un libro, expresando a súa opinión). Velaí como se está abrindo paso a edición de Zafón.

Etiquetas:

Cara Times Square

/en /por
Camilo Gonsar ben sabía que Times Square é a encrucillada de todos os vieiros de Manhattan. Hoxe o máis impresionante da praza é a substitución dos neons polas pantallas. Unha auténtica golosina para os ollos.
Etiquetas: NY

Sobre as bibliotecas

/en , /por

Bryant Park é outra illa de frescura no Midtown. Detrás da 42nd Stret Library, onde había unha interesante exposición sobre a edición francesa, ábrese un parque para o lecer e a lectura. Mesas, cadeiras e libros dispostos para a lectura e o manexo dos ordenadores (é todo un espazo wifi). O esforzo da impresionante rede de bibliotecas públicas novaiorquinas de abrirse á cidade e á cidadanía é moi salientable. Mesmo anuncian os seus fondos e as súas actividades nos seus escaparates. Unha experiencia que non debería ser moi díficil de emular aquí.
Chocoume, tamén, o esforzo das bibliotecas de promover a lectura empregando a imaxe de figuras populares. Velaí a Gates animando a ler.
Etiquetas:

Nacións Unidas

/en /por
A sede das Nacións Unidas é unha burbulla extraña á beira de Midtown. O péndulo de Foucault, doazón de Holanda, preside o hall onde están instaladas unha gran exposición de fotografía, “Tales from a globalized world”, e unha mostra de traballos sobre a paz realizada por escolares de todo o mundo. Saímos melancólicos coa impresión de impotencia que expresan as mensaxes das exposicións: globalízase a pobreza e a guerra, a pesar de que o anceio de paz e da ledicia existe nos máis diferentes rostros da humanidade. E este o espírito da ONU?

Etiquetas:

JFK

/en , /por
Despois de oito horas de voo, aterramos en JFK. Nin sequera as grandes bandeiras e os retratos do presidente nos mostradores chegaron a sorprendernos; nin tampouco as longas colas para completar os trámites de entrada, pegadas dixitais e fotografías incluídas. O que sinceramente non agardabamos é que o funcionario de inmigración, despois de esculcar devagariño no seu ordenador, me indicase que debía acompañalo a unha pequena oficina. Alí, sen mediar palabra ningunha, estiven agardando durante dez minutos, mentres outro funcionario escrutaba no meu pasaporte e tecleaba longamente no ordenador. De súpeto, decidiuno selar: “Admited, 08-09-06”. Abríronse así as portas do paraíso.
Agardábanos un taxista dominicano que nos conduciu á mecha polas autoestradas de Queens descubríndonos Manhattan pola ponte Roosevelt. Tivemos a sensación de volver a unha cidade coñecida na que nunca estivéramos.
Á noitiña, moi doce a calor novaiorquina, procuramos a mítica rúa 42, situada apenas a cinco mazás do noso hoteliño. O reflexo dos edificios sobre os rañaceos de cristal duplicaba a luz dun solpor moi acolledor.

Etiquetas: