Poema de hoxe 20: «Nomes no recordo» de Mª Carme Kruckenberg
Non se deben arrastrar as emocións
ata a liña que conleve o desamparo.
Hai que medir o grosor dunha bágoa
antes de chorar no espello
Mª Carme Kruckenberg, Poemas sen resposta (Espiral Maior, 1999)
Poema de hoxe 19: «Todo o que pasou o meu pobo» de Uxío Novoneyra
Todo o que pasou o meu pobo pasoume a min
todo o que pasou o home pasoume a min
Uxío Novoneira, Do Courel a Compostela (1980), no 86 aniversario do seu nacemento
Vaite xa! é un dos álbums da veterana serie Merliño que está chegando ás librarías estes días. Primeiro libro integral de Marcos Viso, autor do texto e da ilustración, aborda con determinación o tema da emigración. Protagonizado por unha familia de osos, o relato expresa as dúbidas, os temores, a tristeza, a dor dos primeiros pasos do emigrante obrigado por razóns económicas a procurar o futuro alén da súa terra. Como xa fixera n’ Unha casiña branca, o libro de Marcos Calveiro, que ilustrara o pasado ano, os cambios continuos de planos e encadramentos, axilizan unha narración visual tinguida dun leve aroma poético e dunha potente carga emotiva. Vaite xa! confirma a Marcos Viso como un dos valores recentes da ilustración galega.
Poema de hoxe 18: «Cezanne» de Miguel González Garcés
A fondura do ser está na pel;
o asombro do mundo, na mazá.
Miguel González Garcés, Un nome só na néboa (1989), no centenario do seu nacemento.
Viaxamos onte ao Escairón para acompañar a Xabier Quiroga na presentación de Izan o da saca. Foi Enrique Sampil, o presidente do Círculo Saviñao, quen lembrou que pasaran catorce anos daquel acto inesquecible no que presentamos no mesmo salón Atuado na braña, a primeira da media ducia de novelas publicadas polo autor de Cabo do Mundo. Mais dunha década na que Xabier Quiroga consolidou unha novelística de longo alento na que mestura identidade e memoria, creando espazos literarios de seu como a braña de Bouzuás ou os territorios do Cabo do Mundo na Ribeira Sacra. A calidade incuestionable de cada unha das súas páxina (máis de 2.400 publicadas) e o coidado desenvolvemento e precisa documentación das tramas caracterizan cada unha das súas entregas. Onte no Saviñao, agarimado pola súa xente, recibiu un apoio moi emocionante. Beizóns, Xabier!
Poema de hoxe 17: «Abismo Vigo» de Fran Alonso
dinosauro diminuto con corpo de sireno
(…)
cosmos para unha cidade oceánica
(…)
vigotízome coa luzada; almorzo no abismo
Fran Alonso, Transición (Franouren, 2011)
Poema de hoxe 16: «Orballa en tempo lento» de Pura Vázquez
Só o silencio habita
nos segredos da lingua
na chave da palabra.
Pura Vázquez, Orballa en tempo lento (Espiral Maior, 1995)
Como xa é tradición dende hai nove anos, coñecimos onte o ditame dos premios Fervenzas Literarias aos mellores libros e iniciativas do ano 2015. Os Fervenzas son sempre os primeiros da xeira anual de premios a obra editada, ao tempo que teñen a singularidade de ser outorgados por votación de medio milleiro de internautas, que expresan as súas preferencias arredor de vinte categorías da creación editorial galega actual. Como editor non podo máis que abeizoar a continuidade e rigor desta iniciativa de Fervenzas literarias, como a calidade desta revista literaria dixital, auténtica pioneira no noso humilde sistema.
No que atinxe ao resultado desta colleira 2015, estamos moi satisfeitos pola importante presenza de títulos editados por Xerais nas diversas categorías, nalgúns caso sendo considerados como os «mellores do ano». Así sucedeu con A boca da terra de Manuel Rivas, mellor libro de poesía; Raclette de Santiago Cortegoso, mellor libro de teatro, Historia da literatura infantil e xuvenil galega do equipo coordinado por Blanca Roig, mellor libro de ensaio; Europa Express de Andrea Maceiras, mellor libro xuvenil; O papiro do César, mellor libro de LIX traducido (por Isabel Soto e Xavier Senín); O último día de Terranova, mellor capa de adultos e Lendo lendas, digo versos, mellor capa de LIX.
Como tamén moito nos aprace que Xerais sexa considerada outra edición máis como mellor editorial do ano, Culturgal como «o mellor acontecido de 2015» e Brétemas, a pesar de non ser un blog estritamente literario, continúe sendo valorado. Merecen, ademais, os nosos parabéns Ledicia Costas como «autora do ano», Xosé Cobas como «ilustrador do ano» (ademais de autor das ilustracións das dúas mellores capas) e Armando Requeixo como crítico literario e responsable do mellor blog. Outro tanto a Antón Riveiro Coello, autor d’ Os elefantes de Sokurov, mellor libro de Narrativa; Maria Solar, autora d’ O meu pesadelo favorito, mellor libro infantil; Davila autor d’ O bichero, mellor álbum de banda deseñada, Laureano Araújo Cardalda, tradutor d´ A morte en Venecia de Thomas Mann, mellor libro traducido para o público adulto; Couceiro como mellor libraría e Praza como mellor medio de comunicación.
Abonda con repasar as obras e iniciativas recoñecidas como finalistas en cada unha das categorías para recoñecer a diversidade da oferta do sector editorial galego, a pesar de que non amanaisen os ventos da crise nin a inacción das políticas públicas de lectura. O 14 de maio, data na que se celebrará no Teatro Principal de Compostela A Gala das Letra, organizada conxuntamente pola AELG, AGE e Federación de Librarías de Galicia, coñeceremos un novo ditame sobre o publicado en galego o pasado ano. Xaora, as nosas beizóns aos responsables de Fervenzas e a todos os autores e autoras, ilustradores e ilustradores, tradutores e tradutoras e editoras recoñecidas.
Poema de hoxe 15: «A chuvia humana» de Ramón Caride
A autocrítica
é outra especie
en perigo
de extinción
Ramón Caride, A chuvia humana (Toxosoutos, 2011)
Despois dunha semana a ritmo de vertixe, demoreime onte nas páxinas de Alabanza de la lentitud, o recentísimo ensaio de Lameberto Maffei publicado por Alianza Editorial. O neurocientífico italiano reivindica nun cento de páxinas gorentosas outra forma de vida que recupere o valor do tempo e un ritmo máis acougado onde as artes e a sletras teñan un espazo de seu. Maffei reflexiona sobre os mecanismos cerebrais que guían o «pensamento rápido» ou dixital e analiza as vantaxes e desavantaxes da civilización actual na que predomina a rapidez das relacións e das decisións, prevalencendo o facer sobre o pensar. Maffei convida a recuperar o «pensamento lento», baseado na linguaxe e na escritura, sobre todo no eido educativo, propoñendo unha educación humanista, promotora da curiosidade e da paixón por coñecer. Fronte á bulimia consumista e a anorexia de valores actual é posible vivir baixo o principio de festina lente (bule devagariño), Eis unha gabanza da lentitude.
