"Poeta na cadea"

/en /por
Baixo o título “Poeta na cadea” atopei esta noticia. Recomendo ler o texto completo e non quedar só co titular e a fotografía (o que facemos adoito). Podería incorrerse nun erro lamentable.

Manifesto dos correctores

/en /por
Sei por Millán da existencia dun manifesto, aparecido na lista editexto, que reivindica o papel dos correctores na edición de textos e no coidado do uso do idioma. Unha iniciativa oportuna que debería ter o seu correlato en Galicia, onde estes profesionais desempeñan un papel apenas recoñecido.

Críticos e reseñistas

/en /por
Alejandro Gándara comenta no seu blo a aparición recente do libro do crítico da polémica. A disquisición entre o papel do reseñista e o do crítico pon sobre a mesa, outravolta, o papel da crítica no sistema literario e na promoción da lectura e dos produtos editoriais.

As curtametraxes

/en /por
Pasei a tarde baixando e vendo as curtametraxes. Vaia traballón!!! Quedei abraiado polo esforzo e pola calidade media da maioría. Emocioneime, rin, anoxeime, tomei notas: “a maldita memoria é coma ter un ourizo na cabeza”. Beizóns para os promotores, poucas veces foron tan merecidas.

Púrpura para Amanda

/en /por
O sábado participei no acto de entrega do Premio de Relatos Os Viadutos para menores de trinta e cinco anos, que dende hai sete anos organiza o concello. Alí souben de Manuel Antonio Lourenzo Sobral, un mozo de Arcade, licenciado en filoloxía (está facendo o postgrao sobre o galego exterior con Quique Costas). Manuel é o autor de “Púrpura para Amanda”, o relato que os membros do xurado declaramos (sen dúbida ningunha) como gañador. Un conto impresionante, arredor da tortura e do golpe de estado de Chile en 1973, literariamente redondo. Ao remate, contoume que era a primeira vez que mandaba algo a un concurso e que tiña un fachico de contos na gaveta. Volvín para casa contentísimo. Aí veñen novas xeracións de narradores galegos cun pulo poderoso!

Cambio galego

/en /por


Anxo Quintana e Carmen Adán

Onte asistín á conferencia de Quin. O público, a maioría militantes, entregado. Bonita e sobria a presentación de Carmen. A intervención do candidato clara, didáctica, moi ben estruturada, aínda que, na miña opinión, falta dun chisco de emoción (algo que podería corrixir doadamente). Fixo múltiples referencias a necesidade do “cambio” (a palabra maldita”, adxectivándoa, nalgúns caso, como “galego”). Gustoume moito a súa defensa da rexeneración democrática e a proposta de redistribución de oportunidades; sen embargo, as referencias ao desenvolvemento do autogoberno (Novo Estatuto e novo modelo de financiamento) foron máis vagas. Na proposta de esquema de goberno (moi moderna e innovadora) botei en falta unha referencia máis explícita ao enfoque da política cultural e lingüística (apenas a creación do Instituto Castelao de promoción da lingua e literatura galegas no exterior), que semellaría axeitada que fose no seu modelo unha área de carácter transversal. Por último, aconsellaríalle con todo o agarimo que nas súas intervencións fixese unha referencia a Beiras, que ben a merece, e, por riba, alentaría a confianza do público.
En fin, Quin amosou un bo ton para acometer a difícil empresa que lle agarda nas vindeiras semanas.

Ponte de esperanza

/en /por

Meniños cantores

O máis bonito que sucedeu onte.

Onde vou?

/en /por
Non comparto a mala fama que ten Sal como cidade de escasa actividade cultural. Teño o corazón dividido polos convites que recibo para o serán de mañán: conferencia de Quin no Clube Faro, inauguración de Diáspora. 10 artistas galegos no exilio latinoamericano (a exposición que comisaria Carlos Bernárdez) e presentación de Balada Solitaria, o último poemario de Fran. Non sabe un a que chamada acudir, todas á mesma hora nun radio de apenas cincocentos metros. Os tres son amigos, os tres actos, con certeza, moi interesantes. Aos tres dixen que iría. Onde vou?

Tipografía galega

/en /por


Tipografía galega

Beizóns para o novo proxecto de Aduaneiros de recuperar a tipografía galega. Moi bo!

Estamos con vosotros

/en /por
Transcribo o texto do correo anónimo que recibín hoxe e sinala anda percorrendo apoios fóra de Galicia:

ESTAMOS CON VOSOTROS.
Somos muchas las personas que miramos a Galicia desde fuera con ojos atentos. Vemos en vosotros un país que nos atrae y vemos también cosas que no comprendemos.
¿Cómo un país que demostró fuerza y dignidad para gritarle “nunca máis” a un poder que lo despreció sigue dando esa imagen de país encerrado en un tiempo pasado y bien pasado?
¿Cómo una sociedad que da muestras de ser creativa y dinámica permite que siga marchando su juventud y con el índice de nacimientos más bajo de Europa?
Desde fuera, desde España toda y desde toda Europa vemos que Galicia está ante una decisión histórica. Creemos que va a ser esa juventud que vimos movilizarse para defender el mar y la tierra, esa juventud que lanzó ese “nunca máis”, esa consigna de rebeldía y de esperanza al mundo a que decida el dilema.
Deseamos que Galicia opte por el futuro, por vivir el tiempo de la libertad y opte por la esperanza. Nosotros estaremos aguardando conocer esa nueva Galicia que sabemos que ya existe.

(ESTAMOS CONVOSCO.
Somos moitas as persoas que ollamos a Galiza dende fóra con ollos atentos. Vemos en vós un país que nos atrae e vemos tamén cousas que non comprendemos.
¿Como un país que demostrou forza e dignidade para berrarlle “Nunca máis” a un poder que o desprezou segue a dar esa imaxe de país encerrado nun tempo pasado e ben pasado?
¿Como unha sociedade que dá mostras de ser creativa e dinámica permite que siga a marchar a súa xuventude e co índice de nacementos máis baixo de Europa?
Dende fóra, dende España, dende Europa toda, vemos que a Galiza está ante unha decisión histórica. Cremos que vai ser esa xuventude que vimos mobilizarse para defender o mar e a terra, esa xuventude que lanzou ese “nunca máis”, esa consigna de rebeldía e de esperanza a todo o mundo a que decida o dilema.
Desexamos que a Galiza opte polo futuro, por vivir o tempo da liberdade e opte pola esperanza. Nós estaremos agardando coñecer esa nova Galiza que sabemos que xa existe.)