"Diario do impostor"

Onte presentamos na Coruña Diario do impostor, a primeira novela de Héctor Carré. A presentación correu a cargo de Miguel Anxo Fernández quen iniciou a súa intervención de forma moi contundente: “paseino como dios lendo esta comedia; é divertídisima; vai ser un auténtico libro de texto para os meus alumnos e alumnas de Comunicación Audiovisual”. A continuación sinalou que nunca se escribira un literatura galega e, tampouco, na española, unha obra coma este que ten o cine como argumento principal. “A novela de Carré hai moito humor e un grande pesimismo sobre o que está acontecendo no mundo do cine”. Miguel Anxo rematou as súas palabras salientando que Carré continúa a tradición do malogrado Chano Piñeiro de achegar o mundo do cine ao das letras. “Esta é unha novela para recomendar”, finalizou.
Héctor Carré iniciou o seu discurso sinalando que intentara poñerse nos ollos dun espectador para que coñecese como se fan as películas. “Esta era unha historia que merecía ser contada nunha novela”. “O personaxe do impostor, Onofre García (o nome é unha homenaxe a Eduardo Mendoza), levoume á comedia, un xénero que esixe estar moi conectado coa realidade. Na miña novela novela todo o que ten que ver co cine son cousas reais”.

Actualización (28-04-2007): Albino Mallo publica en Galicia hoxe esta entrevista con Carré realizada o día da presentación.

Etiquetas: Héctor_Carré

A presentación de Silverio

O venres á noite a presentación da novela de Silverio Cerradelo ateigou a Galería Sargadelos de Barcelona. Máis de oitenta persoas seguiron con atención emocionante as intervencións da profesora Sabela Labraña e do autor limiao. Un grande éxito, como o do resto das actividades desta semana das letras galegas que se ven desenvolvendo con motivo do Sant Jordi. Alí estaban Helena González, Manuel Mandianes, Xosé Lois García, Xesús González Gómez, Camilo Valdeorras, entre outros moitos membros da comunidade literaria galega en Barcelona, acompañando na súa estrea ao gañador do Terra de Melide 2006.
Sabela Labraña comezou a súa intervención salientando que a novela do Silverio constituía “unha invitación a vivir, situada ao comezo da primavera”. Continuou expresando que esta era unha “novela de lectura doada, agradable, escrita nunha linguaxe sinxela e moi preciosa, organizada en pequenos parágrafos a xeito de fotogramas, propón unha reflexión sobre as profundas transformacións que no Jordi, o protagonista, provoca a relación amorosa con Eva, unha rapaza alemá que busca en Barcelona a felicidade”. Entre as transformacións que Eva provoca no Jordi, e o Jordi nos lectores e lectoras, Sabela Labraña citou, entre outras: a conciencia da presa coa que vivimos na cidade; o coñecemento de experiencias da liberdade; o descubrimento dos barrios marxinais barceloneses e a solidariedade que hai neles; o esfrozo por liberarse de prexuízos; a miradas consciente sobre os espazos; a aprendizaxe do goce de camiñar por Barcelona; a aceptación da vida tal como é; a sensualidade como parte da vida; o corpor e a experiencia sexal como parte esencial da vida. Como remate a sa intervención, a profesora Labraña propuxo unha lectura en clave taoísta da novela do Silverio: aceptar o pracer e a dor como compoñentes da vida.
Pola súa banda, Silverio Cerradelo, tras expresar a súa satisfacción polo desenvolvemento do acto, sinalou que era consciente que a súa novela era moi atrevida, tratándose da historia dun amor transgresor coa que quedara emocionalmente moi vencellado. Explicou que o seu xeito de escribir era reescribir, sobre todo grazas á enerxía que lle supoñía facelo en galego. “Para min isto é moi emocionante. Escribo en galego, sendo consciente do papel da nosa lingua, por razóns emotivas e afectivas”.
Tras unha lectura de varios parágrafos da novela por parte dun Silverio moi emocionado, abriuse unha quenda de intervencións. Entre elas, a profesora Helena González manifestou a súa ledicia pola presentación salientando “o erotismo absolutamente impactante da novela do Silverio”.
Unha presentación impactante e emocionante. Unha fermosa noite barcelonesa ás portas do Sant Jordi.

Actualización (29-04-2007): Entrevista con Silverio na Voz de Galicia.

"Cartas de inverno", 20 edicións

A 20ª edición de Cartas de inverno de Agustín Fernández Paz mereceu a portada de Galicia hoxe, un auténtico acontecemento na prensa galega que se atreve a abrir a tres columnas cunha noticia da nosa literatura. A ampla información salienta que en doce anos a novela vendeu 65.000 exemplares en galego (20 edicións) e outros moitos en castelán (12 edicións) e en catalán (16 edicións), lingua na que no último ano vendeu oito milleiros de exemplares. Algo extraordinario. Agustín explica o éxito rotundo desta obra, xunto con O lapis do carpinteiro os longs sellers da nosa literatura actual, por que se trata dunha “novela intemporal, por riba do tempo cronolóxico no que foi escrita, 1994, cando non había correo electrónico, por exemplo”. “O máis importante”, engadiu, “é que o que se conta é inalterable por riba dos séculos e os secúlos, se o cambio de clima non lle pon fin: as persoas temos medo, un medo irracional que nos vai seguir acompñando como especie. Pode ser o medo ao mamut, o medo a unha pantasma ou a un virus mutante. Tanto ten: non nos separaremos deles”.
Esta viséxima edición de Cartas de inverno presentámola con nova portada (co lixeiro redeseño que fixemos á colección Fóra de Xogo chegado ao número 100), cun epílogo (no que autor reflexiona sobre a obra e a súa recepción) e cunha completa revisión do texto realizada con grande mimo polo propio Agustín. Para aqueles que non a leron, esta novela de terror lovercraftiano continúa sendo absolutamente recomendable, tanto para lectores e lectoras novos como para persoas adultas.
Agustín entregou estes días o orixinal do seu novo libro, O único que queda é o amor, unha colección de relatos, que serán ilustrados por Pablo Auladell, e agardamos ter publicados (abrindo, xunto con Xabier P. Docampo, nova colección) a comezos do vindeiro outono. Agustín, ás portas da súa xubilación como profesor a remates deste curso, acada a súa plenitude como gran narrador contemporáneo das nosas letras e como unha das grandes figuras da literatura xuvenil universal.

"Os paxaros tamén migran ao sur" de Silverio Cerradelo

Onte presentamos en Melide Os paxaros tamén migran ao sur, a novela de Silverio Cerradelo gañadora do premio de narrativa Terra de Melide 2006. O acto foi emocionante xa que se trataba da estrea pública de Cerradelo como autor, un feito que el mesmo salientou nas súas primeiras palabras: “este é un día especial para min, que sei nunca o esquecerei”. Silverio, un limiao afincado en Barcelona desde os quince anos, relatou como naceu a novela e o seu demorado proceso de escrita, subliñando que para el escribir é reescribir: “cada un dos fragmentos da obra está reescrito entre cen e dúascentas veces, dinlle voltas e máis voltas coa intención de apurar as posibilidades do idioma”. Rematou comentando que a novela, na que se alternan os espazos para a dozura e a comunicación con aqueloutros máis duros para expresar a dor da incomunicación, ten outras dúas versións (en catalán, lingua na que a comezou a escribir en 1992, e en castelán).
Os paxaros tamén migran ao sur será presentada o vindeiro venres, 20 de abril, ás 20:00 na Galería Sargadelos de Barcelona, no seo do programa dos editores galegos con motivo do San Jordi.

Saudar a vida

Ana Bande é a primeira persoa na rede que comenta Saudar a vida, o ensaio de Xavier Seoane en defensa das humanidades. Presentarémolo na Coruña, o xoves 19 de abril, ás 20:00 horas na libraría Sargadelos da Coruña. Acompañaremos ao arquitecto Manuel Gallego Jorreto e o autor que falarán da obra.

Etiquetas:

Marina Mayoral: "Case perfecto"

Hoxe recibimos do prelo os primeiros exemplares de Case perfecto, a nova novela de Marina Mayoral. A autora de Chamábase Luis propón unha indagación sobre os territorios da fronteira entre a ficción ou a realidade. Marina obriga a cada lector ou lectora a tomar partido, a decidir se está asistindo ao relato dun crime “case perfecto” ou dun moi desgraciado suceso, produto do azar. Unha novela, escrita nunha poderosa primeira persoa (un longo monólogo de case trescentas páxinas), que debuxa a trama complexa de sentimentos (afectos e rancores) que une e desune aos membros dunha familia.
Sairá ás librarías a vindeira semana e pretendemos presentala coincidindo con Culturgal. Cremos que é unha boa noticia o regreso dunha das nosas narradoras clásicas.

Etiquetas:

Adiviñanceiro popular galego

Acaba de chegarnos do prelo este Adiviñanceiro popular galego, un groso volume de case cincocentas páxinas que recolle tres milleiros de pezas do corpus adiviñancístico de noso organizadas temas. A adiviña é un concentrado poético do saber popular moi característico do mundo agrario, un patrimonio inmaterial que merece ser recuperado e posto en valor.
Sempre gustei editar estes libros de folclore e de compilación da nosa memoria literaria oral (dos que me sinto moi orgulloso), indispensables, ademais, na conformación dun catálogo cultural. Os autores, José Luís Garfer e Concha Fernández, dous dos folcloristas máis destacados da península ibérica, duplicaron nste volume o repertorio que publicaran por vez primeira hai case vinte anos. Este novo adiviñanceiro, ilustrado sobriamente con gravados a linóleo de Fino Lorenzo, enriquece un patrimonio adiviñancístico que xa explorara Paco Martín, Gloria Sánchez ou Palmira G. Boullosa, entre outros folcloristas galegos. José Luís e Concha preparan, agora, unha antoloxía de contos galegos populares en verso que pretendemos publicar en 2008.

Etiquetas:

Limpeza de sangue: primeira crítica na rede

Xa advertimos hai máis dun mes do interese de Limpeza de sangue o premio Álvaro Cunqueiro 2005 de textos teatrais. Hoxe, cun pouco de retraso, coñecín a primeira crítica na rede. Inma López Silva valóraa moito, moito. Transcribo o parágrafo de remate da gabanciosa crítica:

“Non quero deixar de lembrar que Limpeza de sangue vai dedicada, entre outras persoas, a Roberto Vidal Bolaño. Sen dúbida, Roberto semella mestre en moitos aspectos desta obra, fundamentalmente na literariedade das acoutacións e na estrutura secuencial, pero tamén é verdade que Ruibal ten luz propia e amósase orixinal nun texto dramático cuxa gran virtude é saber oscilar entre a literatura, o teatro e mesmo o cine. Pode que sexa herdeiro teatral de Vidal Bolaño, pero Rubén Ruibal ten xa entidade propia no panorama teatral galego, ben acreditada a través de Limpeza de sangue. E seguro que Roberto se aledaría de que o baleiro que nos deixou no nivel creativo comece a ser menos espazoso.”

Parabéns, Rubén. Un moi bo comezo ( e decontado en Libro aberto).

Etiquetas: