Poema de hoxe 173: «Ironía británica» de Manuel Rivas

Disque temos unha ironía británica. Mais o noso himno nacional, coa letra d’«Os pinos», supera en todo o «God save the Queen».

Manuel Rivas, Os Grouchos (Xerais, 2008)

Poema de hoxe 172: «Galicia», colectivo Ronseltz

Galicia

Todo na miña terra é paisaxe
Menos traxe,
paxe
e garaxe.

Colectivo Ronseltz, Unicornio de cenorias que cabalgas os sábados (Positivas, 1994)

Poema de hoxe 171: «Contrabanddo de amigo» de Antón Reixa

Sentada estou na illa de San Simón
esperando, meu amigo, ai, que volvas do Gran Sol
e pola ponte de Rande van e veñen sen parar
moitos coches, meu amigo, que non veñen do Gran Sol.

Antón Reixa, «Contrabando de amigo» (Viva Galicia beibePositivas, 1994)

Poema de hoxe 170: «A brétema» de Antonio Noriega Varela

A brétema, ¿tu sabes?, é ceguiña:
os piñeirales pouco a pouco explora,
i anda sempre descalza, e si se espiña
sangrar, non sangra, pero chorar, chora…

Antonio Noriega Varela, «A brétema» (Do ermo, 1920)

Poema de hoxe 169: «Feros corvos de Xallas» de Eduardo Pondal

Feros corvos de Xallas
que vagantes andás;
en salvaxe compaña,
sin hoxe nin mañán;
quen puidera ser o voso compañeiro,
pola gándra longa!

Eduardo Pondal, «Feros corvos de Xallas» (Queixumes dos pinos, 1886)

Poema de hoxe 168: “Ai! esperta, adourada Galicia” de Francisco Añón

Ai! esperta, adourada Galicia
dese sono en que estás debruzada.

Francisco Añón, “A Galicia”

Poema de hoxe 167: “Ou Galicia, Galicia boi de palla” de Xoán Manuel Pintos

Ou, Galicia, Galicia boi de palla
canta lástima ten de ti o Gaiteiro!

Xoán Manuel Pintos, A gaita galega (1853)

Poema de hoxe 166: «Branca» de Eduardo R. Cunha «Tatán»

Máis aló do horizonte
a nube branca descende,
baixa e sube, sube e baixa.
Ten voz clara, alta e sincera
e chove nas beirarrúas
palabras de doce espera.

Eduardo R. Cunha Tatán, «Branca» (2015)

Onte 1700: Chapeu, Tatán!

Chapeu_tatanFoi no Culturgal pasado cando Eduardo R. Cunha «Tatán», o veterano fundador de Tanxarina, presentou Chapeu, o seu primeiro disco como cantante en solitario, unha desas marabillas da inesgotable e sorprendente música galega que tanto nos prace. Unha ducia de cancións, a maior parte sobre poemas do choqueiro, outras tantas historias sobre o mundo da escena onde leva traballando case tres décadas. Cancións que visitan o jazz, o blues ou a canción melódica tradicional, algunhas memorables como  o fado «Branca» (unha obra mestra), «Veludo e algodón» ou «Amores por terra», unha habaneira desas que tanto gustan en Redondela, todas auténticas marabillas onde a voz rota e serena de Tatán destila puro swing, un tsunami de tenrura, emoción e retranca. A produción musical de Pablo Vidal é moi coidada, ao que axuda a presenza de numerosos amigos que arroupan ao redondelán nesta magnífica estrea. Recomendo moi vivamente este cedé, Chapeu, Tatán!

Poema de hoxe 166: «Traguerán os camiños algún día» de Xosé María Díaz Castro

Traguerán os camiños algún día
a xente que levaron…

Xosé María Díaz Castro