Adianto de Jaureguizar

/en , , /por


Manuel Vilariño

O xornalista Santiago Jaureguizar ofrece hoxe en El Progreso a primicia da aparición da próxima novela de Manuel Rivas. Un éxito profesional de quen concibe a información cultural en Galicia sen complexos da súa dimensión e con todo o rigor, a curiosidade, independencia e visión de futuro que merece a construción desa fantasía. Periférica, a revista cultural trimestral portuense (témola nos nosos enlaces desde hai tempo), publica no seu número de marzo catro páxinas de adianto de Oeste a novela que Xerais publicará o 15 de xuño, excurso ilustrado cunha magnífica serie fotográfica (“Cousas que levan as mulleres na cabeza”) de Manuel Vilariño. Parabéns para Jaure. Os medios da competencia deberían tomar boa nota deste novo adianto.

Salto de altura

/en /por
A catarreira e a febre deitáronme no sofá e nestas dúas tardes papei coma un parvo os campionatos todos. O mellor foron os concursos de saltos: en pértiga feminina unha rusa bateu a marca mundial (4,90 metros) e en salto de altura un sueco voou a 2,40 metros. Os dous só puideron abandonar a competición cando demostraron cos seus tres “nulos” que non eran capaces de superar unha maior altura. O éxito deportivo é moi efémero; os saltadores aceptan que sempre van rematar cun fracaso. Unha metáfora da vida.

Hai días escoitei unha entrevista moi emotiva con Héctor Tizón, que me levou a mercar decontado La casa y el viento. Non lera nada deste autor arxentino, considerado un clásico no seu país. A novela, mais ben é unha noveleta, interesoume. Narra a fuxida cara unha fronteira, a desolación do exilio, a imposibilidade do regreso. É un libro de beleza dolorosa, de saudades e desacougo. Lembroume tematica e estilisticamente ao de Veiga. Anotei no caderno as frases que me interesaron:

  • “A historia dun home é un longo paseo arredor da súa casa”;
  • “Onde hai libros non hai diaños”;
  • “Só hai necesidade de definir o que se quere mudar”.

Memoria de ferro

/en , , /por
Na presentación do monumental libro de Antón souben da inminente saída da Memoria de ferro de don Antón Patiño, o pai do pintor e fundador de Librouro. O señor Patiño (hoxe xubilado e artesán de caxatos) foi un dos libreiros heroicos que vendían, durante a ditadura, clandestinamente o libro galego editado en América. Moitos daqueles Sempre en Galiza editados en Bos Aires saíron da súa trastenda viguesa. Nos dous últimos anos, limos os seus artigos na ANT sobre a represión no Campo da Rata. Ollo a esta Memoria de ferro, recollida e ampliada agora en libro. Cónstame, polo moito que teño escoitado a este grande señor de Lemos, que será unha obra que non hai que perderse.