Campo do Fragoso CXC

IBORRAZO

Os tres goles do xigantón Iborra, o centrocampista que tras o descanso substituíu a Nico Pareja, liquidaron un Celta-Sevilla moi nivelado no primeiro acto. Un castigo moi avultado para o cadro de Eduardo Berizzo que só se dobregou diante do de Jorge Sampaoli nos derradeiros minutos, cando pagou o esforzo do pasado xoves en Atenas cando conseguiu unha merecida clasificación europea.

Un partidazo de fútbol decantado por unha cabezada do centrocampista valenciano, a un saque de recanto de Sarabia, que se anticipou a tres xogadores celestes e na que Rubén Blanco quedou en media res, en terra de ninguén. Unha xogada desafortunada que amosa as carencias de altura do Celta a balón parado e o escaso liderado dunha portaría, en período de formación. Unha mágoa, xa que até entón, correran apenas 51 minutos de xogo, a xove promesa de Mos fixera dúas intervencións de moito mérito, unha extraordinaria, na que tapou un bo remate de Franco Vázquez, e outra moi difícil, na que rexeitou a boca de cano un remate de Ben Yedder.

Non será doado esquecer os trinta minutos iniciais deste Celta-Sevilla onde os dous cadros –como era de agardar, tratándose os seus adestradores dos dous alumnos máis avanzados de Marcelo Bielsa– procuraron con ansia teimosa o gol. O espectadores gozamos dunha tirapuxa continua, onde a emoción viaxaba cada minuto dunha a outra área. Un espectáculo para aproveitar. Un auténtico partizado, tanto polo afán construtivo dos dous cadros como pola súa xenerosa intensidade, incluídos algúns duelos individuais moi interesantes e onde brillaron xogadores de moitos quilates como Samir Nasri ou Iago Aspas.

Non embargante, durante os primeiros corenta e cinco minutos, os porteiros, ambos os dous en estado de graza, estableceron a xerarquía e impediron que, incriblemente, non se movese a táboa de marcas. Rubén Blanco, como xa adiantamos, salvou dous goles feitos e só foi superado por unha cabezada de N’Zonzi ao longueiro. Sergio Rico salvou unha cabezada cara abaixo de Aspas, que pelexou o que non está escrito coas trabes sevillistas. Daniel Wass obrigou a Rico a facer unha grande estricada ao comezo da reanudación, tras un pexegazo sobre o pao dereito.

Xaora, cómpre recoñecer que neste duelo bielsista Sampaoli gañou a Berizzo na pizarra cando, tras a reanudación, reforzou o mediocampo cunha peza potente como a de Iborra. E máis aínda, cando tras o primeiro gol do centrocampista ordenou aos seus repregarse, abandonando a estratexia do intercambio de ataques que caracterizara tan fermosa primeira parte. Coa táboa de marcas en vantaxe, o Sevilla deixouse dominar, agardando aproveitar a velocidade de Vitolo nunha contra. Durante case media hora o Celta sitiou a área visitante procurando o gol do empate. Un esforzo teimoso mercedor de maior fortuna, sobre todo nun gran xute de Guidetti, rexeitado por Rico, e noutro dende a frontal de Orellana, que desviou Iborra, o protagonista nas dúas áreas, que case marca en propia meta. O Celta só desistiu da súa angueira cando nunha xogada de Vitolo, no minuto 84, volveu marcar o centrocampista sevillista, que onte tivo o seu día do mes. Daquela o cansazo acumulado na proeza de Atenas caeu a chumbo sobre os de Berizzo que co partido estragado entregaron o terceiro, tras unha perda no medio do campo de Bongonda, que saíra minutos antes para enfiar a área, e a transformación dun claro penalti que Cabral cometeu sobre Correa.

Non mereceu o Celta un castigo tan severo como este Iborrazo, mais cómpre recoñecer que desta volta Jorge Sampaoli soubo mover ficha antes ca Eduardo Berizzo. Unha magnífica tarde de fútbol de inverno, a pesar do resultado adverso para os nosos.