Vidas exemplares no Bar Plaza



Etiquetas: Uxía_Casal, Ribeira, Presentacións, Xerais
Manuel Bragado Rodríguez (Vigo, 1959) é mestre, editor e activista cultural. Orientador do CEIP de Laredo e CEIP de Cedeira de Redondela, foi director de Edicións Xerais de Galicia S.A. (1994-2018).
Que lástima non poder finalmente achegarme á presentación 🙁
O Ateneo Valle Inclán seguro que dará moito de si 😉
E o dos libros…, pois levalos aos bares éche unha moi boa cousa.
Amigo depósito: os únicos lugares onde se fai algo de cultura nos pobos de Galicia son os bares. Non é que sexa boa cousa: é a única cousa. Non sei se é triste, pero éche o que hai.
Lembro ese recorte, amigo Manolo, pero creo que non é do Correo: se non estou errado era da edición compostelana da Voz e nunhas entrevistas (Cara a Cara) que facía daquela L. A.Pousa, por onde pasaban a cotío escritores, estudantes, músicos (Milladoiro, etc.). Alégrome do éxito desa presentación de Uxía Casal e tamén de que me deas novas de Santi Páramo e Aida, bos rapaces, así os recordo, pois tamén debe facer máis de 25 anos que non nos vemos, como a outros moitos da tribu ribeirense e carreirana na que tamén militaba o Carreirán (Quico Cadaval) e Agustín e todos os demáis. Saúdos.
Mágoa non poder ter estado alí 🙁
Beixiños a Uxía
Marcos: corrixo o erro, trátase de la Voz de Galicia. Recordo aquela primeira semana de educación, como ben a recordará Santi, xa que coincidiu co 23 de febreiro. Cando Milans sacou os tanques en Valencia, nós aínda estabamos no Auditorio da caixa de carreira do conde nunha conferencia de Carlos Llerena (finado, despois nun accidente de tráfico) sobre “Educación e loita de clases”.
Meudeus, que bos contactos fixo Uxía entre a clase política ourensá mentres viviu naquela cidade… que flipe…
e vendo as fotos que me pasaron aínda me sorprendo máis.
Que fai o ex-deputado? A que se dedica? Que foi de todo aquel centro que hoxe tan ben nos viría?
Independentemente das apreciacións políticas, qué mágoa non estar no Plaza, non bicar a Uxía e a Carlos, non saudalo a vostede…
De todos os xeitos, Manolo, creo que hai unha ligazón pola que lle van dar unha pescoceira, 😉