6
comentarios
Los comentarios están desactivados.
Manuel Bragado Rodríguez (Vigo, 1959) é mestre, editor e activista cultural. Orientador do CEIP de Laredo e CEIP de Cedeira de Redondela, foi director de Edicións Xerais de Galicia S.A. (1994-2018).
Recomendo
Últimas anotacións
- STEM galega9 de Outubro de 2024 - 9:58 a.m.
- Vigo, cidade do peixe8 de Outubro de 2024 - 10:24 a.m.
- Parteiras2 de Outubro de 2024 - 11:38 a.m.
- Porteiro pioneira1 de Outubro de 2024 - 11:37 a.m.
- Aspas ao rescate1 de Outubro de 2024 - 11:29 a.m.
É unha fermosa palabra. Non cabe dúbida de que somos un pobo moi ligado á terra e á natureza (aínda que supoño que todos o son). Porén, quizais haxa máis palabras bonitas para designar ao mundo natural no galego que noutras linguas do noso entorno. En todo caso, as pesquisas de Fran Alonso acadaron unha bonita palabra.
«El ser vivo con más nombres en Galicia es el vagalume. Para la ciencia, Lampyris nocticula. La luciérnaga. Vagalume significa fuego errante. Pero se han recogido casi cien denominaciones. Algunas preciosas, todas metáforas: vella do caldo, lucencú, verme da noite, corcoño… ¿Por qué esta fijación del gallego hacia este pequeño insecto? Todas las formas emiten luz, incluso los huevos. Pero la luminosidad es especialmente intensa en la hembra. La más hermosa oración laica, de Aquilino Iglesias Alvariño, dice: “Danos, Señor, un techo bajo el que cantar y un camino de luciérnagas…”.»
— Manolo Rivas em Galicia contada a un extraterrestre. El Pais Semanal. 14 Outubro do 2001.
É bonita, si, pero eu sigo tendo debilidade por axóuxere, quizais porque me encanta esa repetición do son palatal que semella facer cóxegas na lingua.
A min sempre me pareceu a palabra mais fermosa, xunto con escarabello, folerpa, bufarda…
Anxos.
Era unha das palabras que máis me dicían, se cadra a que máis, polo que me congratulo, pero non recoñezo nin unha soa palabra en galego que me incomode, nin unha soa.
A min tamén é a palabra que máis me gusta. Ten algo de máxico e marabilloso…
Bicos.