Querémoste, Maestro!
Como unha martelada durísima recibimos esta mañá a noticia da morte de Lázaro Enríquez.Querémoste moitísimo, Maestro!
As fotos de Villalobos fixéronse hai moi poucos días, cando LER asinaba os seus derradeiros gravados caligráficos que agasallaremos nesta Noiteboa.
Actualización (15-12-05): fermoso o post de Ian e oportuna a información aparecida en Vieiros.
Actualización (18-12-05): recordo no artigo da semana.
Sumo a miña dor a de todos os que tivemos a fortuna de coñecelo. As letras todas están de loito.
Só dicir que Lázaro a min me animou a dedicarme á ilustración, foi a miña primeria exposición e deume consellos cando comezei, é unha lástima que se vaia a xente boa,en todos os sentidos, porque Lázaro era bo no seu traballo pero tamén o era coma persoa, cousa que non se da con moita frecuencia.
Unha agarimosa aperta, maestro.
kiko
Non o coñecía. Pero o meu pésame para familiares e amigos.
Só tiven ocasión de falar con el un par de veces, ¡e sempre rin a cachón con todo o que contaba! Dóeme moito esta perda. Bicos para os familiares.
Que boas son as súas ilustracións do “Diccionario dos Seres Míticos Galegos”…
Síntoo moito.
Súmome ao pesar xeral.
Non tiña a sorte de coñecelo, pero quero sumarme ao sentimento común de pesar de todos os amantes das nosas letras. Somos moitos os galegos e galegas en débeda con el: sempre veremos a través dos seus ollos a cidade de Antioquía, a terríbel Ana Manana, os seus bulreiros trasnos e as súas seductoras mouras. E tampouco esqueceremos nunca os seus atrevidos deseños para os Contos Colorados de Miranda e Reigosa.
Marcos Valcárcel
Si, estamos tristes, mais para a TVG é máis importante a desaparición de Julián Marías (tamén unha mágoa, por certo) que a do noso ilustrador.
País do carallo!
Domingo y palabra
Sal al callejón de la noche
y en una mamada técnica dale organisgrama
al rótulo. Sintiendo lo mismo que hace un tiempo
cuando el mastín era un extraño meando neumáticos.
Que tú querías cantar por fandangos, yo sabía,
y penetrar al fondo de una caligrafía promiscua,
pero el tubo cargado de insomnio inflamable
prendió haciendo saltar tu trinchera por donde pasan
el norte y el sur cambiándose los puntos.
Perro sinónimo de amante, y alma email sin virus
mordiéndole la boca a las letras.
Que si lograbas reir en la otra cara de la fruta
mejor a todo volumen para aplastar al día.
Las cinco y tengo que inventarme un ritmo,
una ingenuidad, otro protagonista, otro pez.
Rita Más . Tu niña. Este domingo en que habíamos quedado para comer juntos y celebrar tu cumpleaños.