Poema de hoxe 146: “No outono o mundo” de Manuel María
Nós somos un pobo
que podemos falar e entendernos
coas nubes, coas fragas, cos camiños,
co mar, cos ventos, coas fontes
e dialogar cos vivos e cos mortos.
Por iso a nosa patria
non é soio un anceio
é esta terra real na que soñamos.
Manuel María, Brétemas do muiñeiro e poema da néboa aferrollada (1980)
Dejar un comentario
¿Quieres unirte a la conversación?Siéntete libre de contribuir