Onte 1961: Baixa
Foron moi dificiles os últimos días. A petición propia, onte deixei de ser director de Xerais. Foi unha decisión meditada coa que pretendo volver á escola a comezos do vindeiro curso e continuar colaborando con Xerais e coas outras empresas do Grupo Anaya na súa estratexia de edición en Galicia. Hoxe non podo expresar máis que a miña máis fonda gratitude a todas persoas coas que colaborei neste vinte e oito anos intensos e inesquecibles nos que tiven a fortuna de formar parte do cadro de profesionais de Xerais, ao tempo que ofrezo as miñas desculpas polos erros, probablemente moitos, que puidera ter cometido. Sei que este é un momento de esperanza nun tempo de incerteza. Xaora, sei que está asegurada a continuidade anovada do proxecto editorial de Xerais como piar e líder da edición en lingua galega. Con todos os abrazos para todas as persoas coas comparto azos e esperanzas. Beizón!
Parabéns, grazas, beizóns polo que queda atrás.
Ánimo, sorte e moita felicidade no que está por vir.
E unha aperta grande sempre!
Grazas a ti, Manolo, por toda a túa profesionalidade e amor as letras galegas. E grazas tamén por deixarme gozar da mellor experiencia literaria da miña vida: formar parte dos premios Xerais de Novela.
saúde Manolo e benvido á nova vida coa liberdade como compañeira, agardo polo intre no que percorrer dende a miña A Coruña inesquecíbel o teu Vigo e contorna, paseniñamente
apertas
All things must pass… tristemente. Unha aperta moi moi forte, Manolo. O que ninguén nos quitará son as colaboracións nunha chea de libros e comics… e os momentos compartidos. Momentos como aquel no camping da Cañiza, ti xa sabes. Disfruta da vida agora que terás máis tempo. Sempre estarei para ti.
Fran Jaraba
Querido Manolo:
Desde el entrañable recuerdo de los muchos afanes compartidos, te hago llegar el más cariñoso abrazo y mis mejores deseos para esta nueva etapa que ahora emprendes y que, como todas las anteriores , porque tú las harás realidad ,vendrá plena de experiencias extraordinarias.
Grazas polos libros e polo privilexio de ser xurado do Xerais. Vivilo dende dentro e coñecer a Agustín Fernández Paz, nada máis fermoso e literario!