Poema de hoxe 184: «Os oficios de Bran» de Álvaro Cunqueiro
/en , , /por

Deixaban o país onde anoitece
polo país onde amence.

Álvaro Cunqueiro, Herba de aquí e acolá (1980)

Poema de hoxe 183: «Cantiga nova que se chama riveira» de Álvaro Cunqueiro
/en , , /por

Toda a casa estaba chea
de espellos para soñar,
ai amante!

Álvaro Cunqueiro, Cantiga nova que se chama Riveira (1933)

Poema de hoxe 182: «Isto é a poesía» de Berta Dávila
/en , , , /por

Isto é a poesía:
suxeitar a beleza talvez para exhibila
prendida de alfinetes sobre papel de inventario.

Berta Dávila, Raíz da fenda (Xerais, 2013)

Poema de hoxe 181: «O mar creador» de Xosé Otero Canto
/en , , /por

O mar leva sempre ciceis de auga
porque o mar é creador.
Lambe, acaroa e busca as rochas
para dar forma coas súas linguas de aceiro.

Xosé Otero Canto, As Catedrais, portas do misterio (Concello de Ribadeo, 2016)

Poema de hoxe 179: “Relato” de Ramiro Fonte
/en , , , /por

Unha casa de infancia morre ao chegar a primavera.

Ramiro Fonte, Pasa un segredo (Xerais, 1989)

Poema de hoxe 178: “O paraíso das sombras” de Cesáreo Sánchez iglesias
/en , , /por

Comezara pola lectura dos recordos que son instante na eternidade do efémero.

Cesáreo Sánchez Iglesias, O paraíso das sombras (Biblos, 2009)

Poema de hoxe 177: «hai días en que todo o pasado» de Kiko Neves
/en , , , /por

hai días en que todo o pasado
queda moi lonxe
e o presente queima na xema dos dedos
o futuro
é un baleiro
hai días
en que o mellor é quedar na cama

Kiko Neves Centoonce (Xerais, 2005)

Poema de hoxe 176: «Tiven un soño» de Eva Veiga
/en , , /por

tiven un soño
no que aparecías
a penas un instante
e abondaba

Eva Veiga, A frecha azul do teixo (Espiral Maior, 2010)

Poema de hoxe 175: «Metal central» de Alfredo Ferreiro
/en , , /por

Somos dun metal que se funde,
somos dun metal que nos funda,
(…)
Somos do metal central
do mundo

Alfredo Ferreiro, Metal central (Espiral Maior, 2009)

Poema de hoxe 174: «A estación sen ti» de Daniel Salgado
/en , , /por

A estas alturas nada colle nun poema,
todo semella tan ancho
que soborda
a cousa ruín dunha palabra.
A estas alturas
nada colle nun poema porque desencadeas,
amor,
a vida aberta fóra do papel.

Daniel Salgado, Sucede (Espiral Maior, 2004)