Mario Regueira: "L' affiche rouge"

Hoxe Rubén publica unha magnífica anotación arredor de Rebelión no inverno, o primeiro libro de Mario Regueira. Dentro duns poucos días aparecerá nas librarías L’ affiche rouge, novela da que agardo moito se falará na rede. Hoxe adiantamos a cuberta.

Actualización (01-05-2007): Adiantamos o texto de contracuberta da novela, preparada a partir dun texto do propio autor:

L’ affiche rouge narra a chegada ao mundo adulto de varios mozos nacidos ao abeiro da transición política. Os personaxes enfróntanse a un contexto onde a conquista da esperanza é só o principio de toda loita política ou persoal, e a súa propia identidade colectiva representa un problema que hai moito tempo ficou sen resolver polas xeracións precedentes.
L’ affiche rouge é o retrato dunha xeración que vai ao encontro dunha realidade que non é a prometida, senón un mundo onde a propia identidade persoal é sometida a constantes negacións e agresións nun contexto globalizado e xerarquizado. Os protagonistas adoptarán unha serie de posturas distintas que van desde a completa inhibición até unha revolucionaria e gozosa celebración da diverxencia. Entroncando coa tradición do bildungsroman, ou novela de aprendizaxe, os personaxes atópanse inmiscuídos nun proceso de formación do que o fracaso e a ausencia dos referentes agardados é unha constante.”

Etiquetas: Mario_Regueira


Entrevista a Xabier P. Docampo

Interesantísima esta entrevista a Xabier P. Docampo. Como moi ben sinala Xavier Cordal, o mestre fala “o idioma da sabedoría, do afecto e da rebelión”.
Anoto algúns fragmentos das súas respostas nunha entrevista que é desas poucas para arquivar e compartir:

  • “A orixe do feito literario está na palabra e esta é a esencia da oralidade. Calquera texto, por moi afastado que pareza estar do oral, aprehendémolo coma un resoar interior, coma un eco que nos vén dalgures… “
  • “Hai un momento no proceso da escritura no que entras nunha voráxine narrativa que te invade e te impulsa, nese momento tes a sensación de estar escribindo ao ditado dese son ou dese eco que chega a ti desde o demo sabe onde, e faino con palabras.”
  • “A aparición dunha literatura infantil e xuvenil galega tan vizosa e importante, relaciónase –non unicamente, pero entre outras cousas– moi directamente co compromiso coa lingua dos autores e autoras. E iso forma parte dun claro compromiso co pobo galego, entendendo esta expresión como o desexo de explicar o que somos e a que aspiramos. “
  • “O máis alto compromiso do escritor ten que ser coa literatura, sen iso non é posible ningún outro.”
  • “Vexo con dolor como todo aquilo que podería ser a base dunha nación que arma un futuro de seu, agricultura e gandaría, pesca, paisaxe, recursos naturais… foi destruído ou está a ser rapinado e, ademais, a industria que debería servir de compensación está ameazada de deslocación. Entrementres o noso capital espiritual: fala, tradición, historia… vaise precarizando. Os actuais son tempos de grandes decisións, desas que damos en cualificar como históricas; nelas, na súa aparición, reside a miña esperanza de optimismo.”

As literatas

Mario Regueira publica en Cartafol dúas interesantes críticas sobre A voda e Ancho mar de argazo, as máis recentes entregas da colección “As literatas”. Agradécense.

"Diario do impostor"

Onte presentamos na Coruña Diario do impostor, a primeira novela de Héctor Carré. A presentación correu a cargo de Miguel Anxo Fernández quen iniciou a súa intervención de forma moi contundente: “paseino como dios lendo esta comedia; é divertídisima; vai ser un auténtico libro de texto para os meus alumnos e alumnas de Comunicación Audiovisual”. A continuación sinalou que nunca se escribira un literatura galega e, tampouco, na española, unha obra coma este que ten o cine como argumento principal. “A novela de Carré hai moito humor e un grande pesimismo sobre o que está acontecendo no mundo do cine”. Miguel Anxo rematou as súas palabras salientando que Carré continúa a tradición do malogrado Chano Piñeiro de achegar o mundo do cine ao das letras. “Esta é unha novela para recomendar”, finalizou.
Héctor Carré iniciou o seu discurso sinalando que intentara poñerse nos ollos dun espectador para que coñecese como se fan as películas. “Esta era unha historia que merecía ser contada nunha novela”. “O personaxe do impostor, Onofre García (o nome é unha homenaxe a Eduardo Mendoza), levoume á comedia, un xénero que esixe estar moi conectado coa realidade. Na miña novela novela todo o que ten que ver co cine son cousas reais”.

Actualización (28-04-2007): Albino Mallo publica en Galicia hoxe esta entrevista con Carré realizada o día da presentación.

Etiquetas: Héctor_Carré

A presentación de Silverio

O venres á noite a presentación da novela de Silverio Cerradelo ateigou a Galería Sargadelos de Barcelona. Máis de oitenta persoas seguiron con atención emocionante as intervencións da profesora Sabela Labraña e do autor limiao. Un grande éxito, como o do resto das actividades desta semana das letras galegas que se ven desenvolvendo con motivo do Sant Jordi. Alí estaban Helena González, Manuel Mandianes, Xosé Lois García, Xesús González Gómez, Camilo Valdeorras, entre outros moitos membros da comunidade literaria galega en Barcelona, acompañando na súa estrea ao gañador do Terra de Melide 2006.
Sabela Labraña comezou a súa intervención salientando que a novela do Silverio constituía “unha invitación a vivir, situada ao comezo da primavera”. Continuou expresando que esta era unha “novela de lectura doada, agradable, escrita nunha linguaxe sinxela e moi preciosa, organizada en pequenos parágrafos a xeito de fotogramas, propón unha reflexión sobre as profundas transformacións que no Jordi, o protagonista, provoca a relación amorosa con Eva, unha rapaza alemá que busca en Barcelona a felicidade”. Entre as transformacións que Eva provoca no Jordi, e o Jordi nos lectores e lectoras, Sabela Labraña citou, entre outras: a conciencia da presa coa que vivimos na cidade; o coñecemento de experiencias da liberdade; o descubrimento dos barrios marxinais barceloneses e a solidariedade que hai neles; o esfrozo por liberarse de prexuízos; a miradas consciente sobre os espazos; a aprendizaxe do goce de camiñar por Barcelona; a aceptación da vida tal como é; a sensualidade como parte da vida; o corpor e a experiencia sexal como parte esencial da vida. Como remate a sa intervención, a profesora Labraña propuxo unha lectura en clave taoísta da novela do Silverio: aceptar o pracer e a dor como compoñentes da vida.
Pola súa banda, Silverio Cerradelo, tras expresar a súa satisfacción polo desenvolvemento do acto, sinalou que era consciente que a súa novela era moi atrevida, tratándose da historia dun amor transgresor coa que quedara emocionalmente moi vencellado. Explicou que o seu xeito de escribir era reescribir, sobre todo grazas á enerxía que lle supoñía facelo en galego. “Para min isto é moi emocionante. Escribo en galego, sendo consciente do papel da nosa lingua, por razóns emotivas e afectivas”.
Tras unha lectura de varios parágrafos da novela por parte dun Silverio moi emocionado, abriuse unha quenda de intervencións. Entre elas, a profesora Helena González manifestou a súa ledicia pola presentación salientando “o erotismo absolutamente impactante da novela do Silverio”.
Unha presentación impactante e emocionante. Unha fermosa noite barcelonesa ás portas do Sant Jordi.

Actualización (29-04-2007): Entrevista con Silverio na Voz de Galicia.

"Cartas de inverno", 20 edicións

A 20ª edición de Cartas de inverno de Agustín Fernández Paz mereceu a portada de Galicia hoxe, un auténtico acontecemento na prensa galega que se atreve a abrir a tres columnas cunha noticia da nosa literatura. A ampla información salienta que en doce anos a novela vendeu 65.000 exemplares en galego (20 edicións) e outros moitos en castelán (12 edicións) e en catalán (16 edicións), lingua na que no último ano vendeu oito milleiros de exemplares. Algo extraordinario. Agustín explica o éxito rotundo desta obra, xunto con O lapis do carpinteiro os longs sellers da nosa literatura actual, por que se trata dunha “novela intemporal, por riba do tempo cronolóxico no que foi escrita, 1994, cando non había correo electrónico, por exemplo”. “O máis importante”, engadiu, “é que o que se conta é inalterable por riba dos séculos e os secúlos, se o cambio de clima non lle pon fin: as persoas temos medo, un medo irracional que nos vai seguir acompñando como especie. Pode ser o medo ao mamut, o medo a unha pantasma ou a un virus mutante. Tanto ten: non nos separaremos deles”.
Esta viséxima edición de Cartas de inverno presentámola con nova portada (co lixeiro redeseño que fixemos á colección Fóra de Xogo chegado ao número 100), cun epílogo (no que autor reflexiona sobre a obra e a súa recepción) e cunha completa revisión do texto realizada con grande mimo polo propio Agustín. Para aqueles que non a leron, esta novela de terror lovercraftiano continúa sendo absolutamente recomendable, tanto para lectores e lectoras novos como para persoas adultas.
Agustín entregou estes días o orixinal do seu novo libro, O único que queda é o amor, unha colección de relatos, que serán ilustrados por Pablo Auladell, e agardamos ter publicados (abrindo, xunto con Xabier P. Docampo, nova colección) a comezos do vindeiro outono. Agustín, ás portas da súa xubilación como profesor a remates deste curso, acada a súa plenitude como gran narrador contemporáneo das nosas letras e como unha das grandes figuras da literatura xuvenil universal.

"Os libros arden mal", premiado polos libreiros de Madrid

Recibimos con alegría o novo premio outorgado a Rivas por Os libros arden mal. O Gremio de libreiros de Madrid premiou a novela de Manolo como o mellor libro do ano, salientando “a intensidade dun relato que percorre a historia da Coruña dende finais do século XIX ata os nosos días”. O xurado, na acta do premio, destacou que “coa queima de libros procedentes de numerosas bibliotecas da cidade nos días posteriores ao golpe de Estado de 1936 como eixe central, a novela afonda nun tempo que tinguiu de fume e negras sombras a cidade e todo o país tras a Guerra Civil. Ao longo das súas 600 páginas asoman vencedores e vencidos que, da man do seu autor, van abrindo fendas por onde se coa algo de luz nas súas vidas”.
Este novo recoñecemento únese a outros recibidos polo autor e pola obra nos últimos meses: o Premio da Crítica 2007, ao Premio Irmandade do Libro 2007, ao Premio Cálamo 2006 dos libreiros zaragozanos e ao Premio Ánxel Casal 2006 dos editores galegos. Coincide esta boa noticia co comezo dos traballos de reedición iniciados para recuperar dúas novelas de Manolo, un chisco esquecidas no noso catálogo En salvaxe compaña e Todo ben, que pretendemos publicar despois do verán.

Etiquetas: Manuel_Rivas

"Os paxaros tamén migran ao sur" de Silverio Cerradelo

Onte presentamos en Melide Os paxaros tamén migran ao sur, a novela de Silverio Cerradelo gañadora do premio de narrativa Terra de Melide 2006. O acto foi emocionante xa que se trataba da estrea pública de Cerradelo como autor, un feito que el mesmo salientou nas súas primeiras palabras: “este é un día especial para min, que sei nunca o esquecerei”. Silverio, un limiao afincado en Barcelona desde os quince anos, relatou como naceu a novela e o seu demorado proceso de escrita, subliñando que para el escribir é reescribir: “cada un dos fragmentos da obra está reescrito entre cen e dúascentas veces, dinlle voltas e máis voltas coa intención de apurar as posibilidades do idioma”. Rematou comentando que a novela, na que se alternan os espazos para a dozura e a comunicación con aqueloutros máis duros para expresar a dor da incomunicación, ten outras dúas versións (en catalán, lingua na que a comezou a escribir en 1992, e en castelán).
Os paxaros tamén migran ao sur será presentada o vindeiro venres, 20 de abril, ás 20:00 na Galería Sargadelos de Barcelona, no seo do programa dos editores galegos con motivo do San Jordi.

Marina Mayoral: "Case perfecto"

Hoxe recibimos do prelo os primeiros exemplares de Case perfecto, a nova novela de Marina Mayoral. A autora de Chamábase Luis propón unha indagación sobre os territorios da fronteira entre a ficción ou a realidade. Marina obriga a cada lector ou lectora a tomar partido, a decidir se está asistindo ao relato dun crime “case perfecto” ou dun moi desgraciado suceso, produto do azar. Unha novela, escrita nunha poderosa primeira persoa (un longo monólogo de case trescentas páxinas), que debuxa a trama complexa de sentimentos (afectos e rancores) que une e desune aos membros dunha familia.
Sairá ás librarías a vindeira semana e pretendemos presentala coincidindo con Culturgal. Cremos que é unha boa noticia o regreso dunha das nosas narradoras clásicas.

Etiquetas:

Os libros arden mal, Premio da Crítica

A semana pasada recibiu o Premio Irmandade do Libro ao mellor libro de 2006; hoxe sabemos que obtivo, tamén, o Premio da Crítica (no apartado de narrativa, mentres que en poesía foi para A esmeralda branca de Manuel Vilanova).
O xurado dos Premios da Crítica española saudou a novela de Rivas como unha das “grandes obras da Literatura galega” do último século. Ao apoio do público –hai varias semanas apareceu a segunda edición– únese, agora, o prestixiosísmo da asociación de críticos. Outra alegría que nos proporciona esta novela milagreira.

Etiquetas: