Canteira da vida
No artigo da semana, a partir da experiencia do Sárdoma F.C., fago unha reflexión sobre a importancia formativa das escolas deportivas de base e a necesidade de que sexan apoiadas polos poderes públicos.
Creo que a experiencia de montar pequenas bibliotecas de libro galego neste tipo de clubes deportivos podería ser ensaiada noutros eidos da nosa vida asociativa. Asombroume a receptividade dos xoves futbolistas coa lectura en galego. Non todo van ser lamentacións, tamén hai moitos motivos para a esperanza e para o entusiasmo.
Ogallá teñas razón e tódolos clubs se planteen, como o de Sárdoma, ou a agrupación do 6 de Nadal de Coia, ser auténticas canteiras de vida. O deporte nestas idades debera ser un obxectivo prioritario, como parte integrante da educación para a saúde e o benestar. Infelizmente moito me temo que, por exemplo, a política municipal en Vigo vai por outros derroteiros máis propio de políticas sociais e educativas de hai máis de 20 anos, con accións (non me atrevo nin a chamalas programas) dispersas, sen unha urdimbre que lles dea sentido.
Gustoume moito a túa reflexión que introduce a complexidade en algo tan cotián como que os nosos nenos fagan deporte nun club.
¡Saúde!
Estas aparentemente “pequenas políticas” poden ter grandes resultados. Maís aló dos proxectos que non teñen en conta ás persoas e só a satisfacción dos mandamases.
Cada vez se deben valorar más los espacios de educación informal o de ocio para ayudar a situar al libro y sobre todo a la lectura en otros contextos. Incluso puede que tuviera sentido incluir una “biblioteca profesional” claramente relacionada con la afición o los “intereses”
Todo o que sexa introducir libros galegos e unha boa iniciativa.