A supervisión (un eufemismo da linguaxe administrativa para evitar a a palabra «veto») que Pilar Rojo, presidenta do Parlamento Galego, pretende realizar das persoas convidadas polos grupos parlamentarios  da oposición para asistir aos plenos é unha manifestación de autoritarismo na institución que representa á cidadanía galega. Tras esta medida inédita en tres décadas, como esoutra decisión da presidencia de interromper o sinal das emisións de radio e televisión do salón do plenos, é moi probable que se agoche a intención de Alberto Núñez Feijoo de impedir que nas bancadas da tribuna do Hórreo se visualice tamén o fondo descontento social coa política do recortes do seu goberno e do de Mariano Rajoy. O «plantón» de onte dos tres grupos da oposición, que non de cadanseu voceiro, é unha medida tan excepcional coma proporcionada a este intento inadmisible de patrimonialización da sede parlamentaria coma se fose un club privado con dereito de admisión. Unha situación que a presidenta debería reconducir decontado, se non quere ampliar a fenda entre a cidadanía e a institución parlamentaria; sen esquecer que os grupos da oposición saben que non poderán manter esta posición nos plenos de forma indefinida. Pilar Rojo debe recuperar canto antes a sensatez e e cortesía propias da institución que preside. Non ten outra saída que tender novas pontes coa oposición.