Volvín ao Pelouro, a escola de Caldelas, o soño educativo de Juan Llauder e Teresa Ubeira. Participei na asemblea, na que cada alumno asume o seu proxecto para a xornada. Vivín a forza luminosa que comuncia Teresa en cada canción e cada palabra pronunciada con sentido escénico dun acto que sabe marcante para cada un dos participantes. Vivín unhas horas nas aulas de primaria, talleres cheos de libros impresos (22.000 en todo o centro), utilizados para a recollida de información para os proxectos e para a confección dos mapas mentais. Visitei a escola infantil, organizada por recantos de actividade. Despois, Teresa levoume a Abadía. Alí faloume con entusiasmo do seu compromiso co espírito da ILE, que lle inculcou o seu pai, Manuel Ubeira, mestre galeguista da escola de Matamá. No Pelouro a educación é emoción e procura de sentido. Dende hai catro décadas esta escola vai por diante, rachando tópicos e rotinas, abrindo vieiros de experimentación e investigación para unha educación integral e inclusiva, para todos e todas, sen excepcion, compartida por alumnado de altas capacidades, autistas severos ou con sindrome de down. «Esta é unha escola intelixente onde aprende só o neno diverso» oínlles cantar na asemblea. Abofé. Volveremos.