O Madrid de José Mourinho chegou ao clásico mellor ca nunca e perdeu con claridade, como ven sendo adoito dende hai tres tempadas, diante do Barça do señor Guardiola. A pesar do gol temperán de Benzema e da intensidade da súa presión, sobre todo ao inicio de cada período, o conxunto branco continúa aínda un chanzo por baixo do azulgrana. Messi e Iniesta, dous xogadores capaces de debuxar sobre a lameira o alustro da serpe, sinalaron en Chamartín esa notable diferenza. Sobre esas escintilacións de fantasía das súas figuras constrúese a fortaleza dun equipo que non perde en momento ningún a súa identidade e paciente disciplina táctica. Velaí como tras o erro inicial , que permitiu o gol do Real, Valdés –seguindo as ordes do señor Guardiola– continuou xogando co pé e sacando a pelota de forma combinada. Eis nesa audacia do adestrador, nesta mostra de autoestima, forxou o Barcelona a súa merecida vitoria. Foi un equipo.