Profundizar no cambio político

Afeitos como estamos a escoitar os discursos autocompracentes dos responsables dos partidos, a ninguén pode extrañarlle que se manifesten igualmente satisfeitos cos resultados das locais. Unha cerimonia retórica que non pode agachar nin algúns importantes fracasos nin a consolidación das tendencias que se abriron tras as últimas autonómicas.

• O Partido Popular, a pesar do seu bo comportamento na maioría das cidades, non pode evitar a súa decepción pola perda de 54 das súas maiorías absolutas, feito que suporá verse expulsado de moitas alcaldías e xa de dúas Deputacións, o que arruina a estratexia clientelista que mantivo durante cinco mandatos. Consolídase así a tendencia iniciada nas autonómicas de perda de boa parte dos seus apoios (que por vez primeira se sitúan por baixo do 42%) e de menor implantación nalgúns dos seus feudos tradicionais (os casos moi numerosos da provincia de Lugo e dalgunhas localidades pontevedresas, como Salceda, Nigrán e A Estrada, son moi significativos). Un panorama moi negro para Alberto Núñez Feijoo que na súa primeira convocatoria electoral non consegue remontar o voo.

• O PSdeG-PSOE, a pesar de aumentar en porcentaxe de votos, número de concelleiros e novas alcaldías, non pode ocultar o rotundo fracaso da súa estratexia cesarista nalgunhas cidades onde gobernaba comodamente: A Coruña e Lugo, principalmente, (onde perde a súas maiorías absolutas e retrocede claramente) e, mesmo tamén en Santiago (onde Bugallo foi claramente superado polo candidato conservador). Estratexia cesarista que, coa honrosa excepción de Ferrol (onde Irisarri obtén un resultado magnífico), tampouco funcionou en Vigo, onde Abel Caballero apenas consegue incrementar a porcentaxe de votos en menos dun punto e medio (66 votos), o que amosa as serias dificultades de crecemento dos socialistas na primeira cidade galega. Moi fino terá que fiar o presidente Touriño para, a pesar de contar co poderoso aparello de poder da Xunta, rendabilizar a súa xestión en futuras convocatorias.

• O BNG, a pesar de aumentar o seu número de votos, de concelleiros e de alcaldes en tres das provincias (coa excepción de Pontevedra, onde retrocede por mor do mal resultado de Vigo), non pode ocultar o seu fracaso nas cidades onde perde 24.000 votos (coa excepción da Coruña e, en menor medida, en Lugo). A debacle de Ferrolterra (despois da crise provocada polos seguidores de Rodríguez), o esmirriado resultado de Vigo (ao que non puido ser allea a estratexia da agrupación local de apoiar ao PP na cuestión do PXOM), a imposibilidade de conseguir o “sorpasso” en Ourense ou o serio aviso recibido en Pontevedra (onde pasa a segunda forza), a pesar de que poida conservar esta alcaldía e participar nos gobernos locais de todas as cidades, son feitos que non poden ser considerados como meras notas á marxe. O BNG conta con maiores posibilidades de condicionar ao PSdeG-PSOE (o que constitúe un éxito da súa Dirección), medra nas vilas intermedias (con resultados enormes en Monforte, Carballo ou nos concellos do Morrazo) e mesmo nalgunhas máis pequenas (como en Arzúa, Melide, Teo ou Gondomar) o que constitúen noticias para a esperanza dos que agardamos na ampliación do proxecto político nacionalista. No entanto e lonxe de autogabancias, os seus responsables deben reflexionar sobre cáles son as razóns das súas serias dificultades para consolidarse nas cidades, onde se concentra o 70% da poboación.

Agardamos que o proceso de negociación das alcaldías amose a madurez da política de rexeneración democrática e transparencia que, a pesar das insuficiencias, está abrindo o bipartito. Os cidadáns galegos apostaron por este xogo de equilibrios democráticos. Precisamos máis que nunca de sutileza, respecto e altura de miras por parte dos dous coaligados.