Onte 250: A demisión do Valedor

A demisión do Valedor era previsible. Tras o conflito xerado a raíz da súa resposta a unha queixa sobre o tratamento do concepto de «lingua propia» nun libro de texto de Primaria, poñendo en evidencia os seus prexuízos sobre a lingua galega, foi a súa proposta de suspensión da Lei de Dependencia e os seu apoio os recurtes nos servizos públicos a que provocou esta demisión inevitable. Tras ser elixido, hai cinco anos, na lexislatura presidida por Touriño, por unanimidade dos tres grupos parlamentarios, tras un pacto que lle permitiu ao BNG conservar o seu senador, a retirada de confianza dos grupos parlamentarios da oposición, a demisión recente de Dolores Galovart, a Vicevaledora, e as continuas críticas da cidadanía nas redes sociais deixaban ao Valedor con escasa lexitimidade para continuar no cargo e finalizar o seu compromiso. A carta aberta [exculpatoria] de despedida de Benigno López, redactada en castelán, amosa a súa feble conexión coa cidadanía e co espírito dos grandes consensos sobre os que se construíu a Autonomía Galega. Magoa que o seu fracaso sexa, tamén, en boa medida o dunha institución concibida para protexer e facer valer os dereitos de toda a cidadanía sen excepción ningunha.