Aproveitando o serán da sexta feira fomos ao cinema a ver á multipremiada e máis ca gabada The Artist. Chamáronme a atención, sobre todo, dúas cousas. A primeira, a actualidade de abordar os conflitos persoais provocados por un tránsito tecnolóxico, neste caso polas mudanzas inevitables da primeira industria hollywodiense cara ao cine sonoro. A segunda, o risco de propoñerlle ao público do século XXI un relato que utiliza as convencións do melodrama e a austeridade narrativa do cine clásico mudo.  Quizais nesa esculca de límites, un dos exercicios principais da ficción, residan as razóns do éxito desta película de trazos tan básicos sobre o cine doutro tempo. Unha receita para conservar.