Onte cumprín 55 anos. Moito teño que agradecer todos os parabéns que recibín por teléfono, twitter, Fb, mensaxes de moitos e moi xenerosos amigos e amigas. Cando o celebramos despois de xantar cun café e uns chocolates de El Molino, que somos os Beleiros moi larpeiros, miña nai fachendeou con moita retranca de ter apenas 25 anos máis ca min, aínda que como adoita nestas ocasións revelou despois que me fixera moito de rogar e non nacera no Pirulí até as seis daquela tarde. Outro pequeno detalle, relevante e ate hoxe descoñecido, para ir reconstruíndo o relato da vida, ese labor sempre inacabado que a todos convoca. Obrigado, pois, polo agarimo de todos que agardo poder seguir compartindo con vosoutros durante moitos anos.