Poeta europeo de primeira clase

Tamén a min, querido Señor Brétemas, se me permite o comentario, a homenaxe me pareceu verdadeiramente conmovedora.

E déixeme expresarlle unha vez máis a nosa gratitude. Tanto pola súa presenza no acto, un regalo para Ramiro, que tanto lle quere, como pola difusión que lle deu e lle dá o seu blog ao acontecemento.

Emocionar, alí emocionámonos moitos, permítame que llo confese, aínda que que o axetreo destas cousas algo axuda -afortunadamente- a disimular as emocións que un sempre querería ocultar en público.

Seguro que a vostede tampouco lle pasou desapercibido, por certo, o feito de que o o propio Ministro de Cultura, Don César Antonio Molina, a quen un par de días antes se lle escaparan as lágrimas nunha comida de amigos con Ramiro falando precisamente desta homenaxe, quixo facer no Palacio Municipal de Ferrol unha intervención brevísima, precisamente para que a emoción non volvese poder con el.

Grazas a todos, a todos…!!!

Á Señora Conselleira de Cultura, ao Señor Presidente da Deputación Provincial da Coruña, ás corporacións de Ferrol e Pontedeume e a todas cantas representacións institucionais (Parlamento Galego, Senado, Curia da Diocese, Cabido Catedralicio, Cidade de Mondoñedo…) asistiron á cerimonia da entrega do Premio Porto Magno, á Homenaxe das Letras a Ramiro Fonte.

Grazas, con especial afecto, ao Concello de Ferrol, onde todas as forzas políticas traballaron xuntas para facer ese día posible, arredor do Señor Alcalde, Don Vicente Irisarri, e da Señora Primeira Tenente de Alcalde e Concelleira de Cultura, Dona Yolanda Díaz.

Grazas ao Concello de Pontedeume.

Grazas, por suposto, a toda a familia de Ramiro (aos seus pais, a Elsa, a Chus…), a cantos fixeron do noso poeta o que o poeta é hoxe.

Grazas ao Real Coro Toxos e Froles, esa institución que garda a memoria de figuras das nosas letras como Don Xaime Quintanilla, dramaturgo e editor (nunha haberá, por certo, un Día das Letras Galegas para Quintanilla…?, desculpen que nos saian ramas sempre.)

Grazas ás xentes da literatura que alí estaban, no Palacio Municipal de Ferrol (Laura Caveiro, Vicente Araguas, Elia Rico…) fisicamente, a todas cantas se non asistieron en persoa, si se sumáron á homenaxe, en cambio, co corazón.

Grazas a todos vostedes, que fan máis grande Galicia coas súas vidas.. e coas maxias estas da Rede.

E grazas por suposto a ti, Julia, Julia Uceda, que tanto traballaches para que todo saíse ben. Grazas a vostede, Don Miguel García-Posada, presidente da Asociación de Críticos Literarios, por nos lembrar o que Ramiro é sobre todo, como ben di tamén Manolo un gran poeta europeo.

Grazas a vós, almirante Castro Luaces (Pepín) e xeneral Rey Seijo (Fito, galeguistas de corazón e sempre tan lectores de Ramiro, que nunca faltades.

Grazas a ti, Álvaro (Espilla), dono que fuches da tan recordada libraría Helios, e que con Ramiro compartiches, entre tantas outras cousas, a amizade do noso nunca esquecido Bonifacio Borreiros.

Grazas a Perfecto Conde, que non puido asistir porque a esas horas navegaba polo Mediterráneo pero que sen dúbida no medio do mar lería en homenaxe a Ramiro versos de Homero. Grazas a Perfecto, insisto, e ao seu blog, Croques.

Grazas a ti, Tito Ríos, fotógrafo de soños.

E a ti, Pedro (Blanco Llano), que onde te necesitan estás sempre.

Grazas, coas miñas desculpas, a todos os que neste momento non nomeo, para non extenderme máis. Grazas, moi sinceramente.

E grazas a Ramiro. Polo que escribe, e por ser como é.

Mentres agardabamos a que acto comezase, e e máis eu mantivemos, a soas, unha longa conversa no café Derbi de Ferrol. A luz do Atlántico, que entraba a través dos cristais, debuxaba anxos sobre o mármore das mesas.

Sentín que alí, con nós, estaban todos os vostedes.

Os que estivemos na homenaxe a Ramiro damos fe do dito con tanta erudición polo amigo Almiral Mouchez. Só un pero, un esquecemento imperdonable por parte do afervoado Mouchez: no di nada da persoa que fixo posible esta homenaxe, o pío xornalista de La Voz de Galicia, poeta e dramaturgo Ramón Loureiro. Mouchez semella non ter en conta que este home co seu traballo humilde e calado -sempre fuxindo dos protagonismos- mobilizou como adoita ás forzas vivas, políticos sobre todo, e culturais da cidade de Ferrol para honrar a figuras que o merecen. Para cando a el outra homenaxe, Pedro Sanz? Xa está ben. Méritos non lle faltan como un dos grandes novelistas da terceira, cuarta ou novena bretaña europea, autor sen parangón de prosa requintada. Premio Castelao xa e beatificación “ipso facto”, a ser posible. Milagros? Ter dado un premio(o Cidade de Ferrol, que non sei se aínda existe) a un autor morto (Antón Risco), e tantas e tantas cousas coas que diariamente nos fai felices aos lectores. Pero Mouchez, como te esqueciches do amigo Loureiro, home?

Grazas a Ramón Loureiro e a todos os que fixeron poisble a homenaxe. Cónstame que foi un día importante para Ramiro Fonte.

Aquí coñecémonos todos, Almiral Moncho

Creo que aquí anónimos somos varios, pero ao Almiral notábaselle ben o ego