Listado de la etiqueta: rafael_chirbés

Onte 1623: «Paris-Austerliz», o derradeiro Chirbes

41I+qE6Hd5L._SY445_QL70_Despois de dous meses lendo para un concurso, aproveitei para meterme con Pais-Austerlitz, a obra póstuma do admirado Rafael Chirbes, á que dedicou dúas décadas de reescritura. Fose polas dimensións reducidas, polo fondo pesimismo como pola perfección da estrutura e da prosa, lembroume a Mimoun e La buena letra, dúas das súas primeiras novelas. Xaora, utilizando a confesión dun narrador en carne viva, acompañamos a unha parella, formada por dúas persoas de moi distinta orixe social e xeográfica, dende a euforia erótica do seu encontro até a súa derrota, amosando así que o amor non pode con todo. Nalgún momento o xove pintor afirma que «a fraseoloxía do amor pide que o consideremos algo nacido no fondo da natureza e, ao mesmo tempo, capaz de servir de envoltorio do enteiro universo». As páxinas duras de Paris-Austerlitz, reescritas cando a morte era presentida, expresan a desolación dos amantes diante da incerteza do seu futuro e do sexo como unha forma de dominación capaz de chegar a entolecer. Unha novela sobre a esencia tráxica do amor escrita coma testemuño artístico e moral dun clásico.

Onte 1430: Pechan dúas librarías

Soubemos onte do peche de Sintagma de El Ejido e Negra y Criminal de Barcelona, dúas librarías culturais nacidas en 2002, que funcionaron como referentes durante a última década. Dúas novas que producen inevitable conmoción e pavor en todo o sector da edición cultural. Probablemente, tamén, vítimas da crise estrutural do sector incapaz de remontar as súas vendas, sexa polos efectos da hibridación da edición sexa pola diminución do lectorado literario, sometido tamén aos efectos da banalización actual da cultura. Coñecín a Manuel García Iborra, o libreiro de Sintagma, en novembro de 2007 no xurado do premio á Mellor Libraría Cultural de CEGAL, que a andaluza recibira na edición anterior pola súas actividades de animación literaria. Iborra expresoume a súa ilusión de que Manuel Rivas visitase a súa libraría, como fixeran outros autores como Chirbes ou Ana María Matute. Tamén é decepcionante o caso de Paco Camarasa e a súa libraría especializada en novela negra, que visitaron centos de autores e cada sábado ofrecía mexillóns e viño tinto aos clientes, O feito de que «os clientes infieis asasinasen a libraría», como confesou o propio libreiro, demostra o proceso de desimplicación do que foi lectorado militante. Cada día pechan en España dúas librarías. Hoxe choramos a dúas delas.